AWD - juli 2015

Juli was een maand van uitersten. 

Er waren dagen dat het meer dan 30°C was, maar ook dagen dat het flink regende en zelfs stormde.

Wie van wielrennen houdt keek naar de Tour de France.

De zon liet je niet alleen zweten, maar zorgde ook voor mooie zonsopkomsten - en ondergangen.

Ondanks de droogte van het voorjaar was er in de AWD nog veel moois te zien.

Naast de parkeerplaats van ingang Panneland groeiden klaprozen.

Ze waren populair bij insecten.

Op het gebied van vogels was er deze maand niet veel te beleven.

Deze grasmus hield ervan om een oogje in het zeil te houden.

Tot mijn plezier is het mij gelukt om een kleine plevier te fotograferen.

Ze waren erg schuw en lastig te benaderen.

Hoe  anders was dat bij de duinroos.
Ik ben dit overzicht begonnen met een opname van een duinroos.

Vlakbij de eerste bloem groeide dit exemplaar.

Kleine damhertjes groeien snel. 

Geen hinde in de nabije omgeving te zien, maar die zal in het heuvelachtige terrein wel ergens uit het zicht gestaan hebben. 

Haar kind kon zo te zien al goed op eigen benen staan.

Zonnedauw trekt vaak niet alleen mijn aandacht. 

Dit vlindertje moest tot zijn spijt ervaren dat niets is wat het lijkt.

Deze juffer kan erover meepraten, op welke manier dan ook.

Voor beide insecten was het hun geluksdag: ze ontsnapten aan de zonnedauw.

Parnassia.

De laatste keer dat ik de bloemen in de AWD heb gezien was in 2012.

Ik was de plek niet vergeten en ben ernaar op zoek gegaan.

Na even zoeken vond ik ze al snel. 

Ze groeiden vlakbij duindoorns en dat heb ik geweten.

Het bloed liep langs mijn rechterarm toen ik mijn huid open haalde aan de doorns.

De bloemetjes stonden toen helaas niet op een toegankelijker plek.

 Een opgedroogde koeienvlaai vormde een rustpunt voor een graspieper.

Deze reegeit zag ik in een deel van de duinen waar ik niet zo vaak kom.

Aanvankelijk stond ze op een plek waarbij ze zeker voor de helft verscholen was, net als haar kalf.

Toen ze mij na een tijdje rook of zag rende ze eerst naar een meer open plek en keek nog even om.

Daarna ging ze er snel vandoor, gevolgd door het kalf.

Boomkikkers zijn niet de meest swingende types.

Ze zijn heel relaxed en hebben vaak een voorkeur voor onmogelijke plekjes.

Deze kwam zowaar in beweging.

Kwam mijn macrolens te dichtbij of bewoog er een tak teveel?

Kleintjes schijnen veel beweeglijker te zijn.

Deze niet.

Het was voor het eerst dat ik zulke kleintjes zag (een drietal), nauwelijks een cm groot.

Ik hoop ze nog een keer zó te fotograferen als het enkele medebloggers gelukt is. 

Zonder hinderlijke takken, maar hangend aan een stengel of vrij zittend op een blad.

Wat staat er op het menu? 

Juffer.

De strekspin heeft er een te pakken.

Wellicht is de voorbereiding van de maaltijd een hele klus, maar het zal dan des te beter smaken.

Mrs. St. Jansvlinder in de vroege ochtend. 

De dauw is nog niet verdampt.

Metaalvlinders zag ik deze maand voor het eerst.

In een eerdere editie van mijn blog heb ik er aandacht aan besteed.

Deze beelden heb ik later gemaakt.

Een blauwtje in de vroege ochtend, nog een beetje bedekt met druppeltjes.

Nogmaals, maar dan van de andere kant.

En dan was er nog deze verrassing.

Een reekalfje dat net als ik heel vroeg op was.

Aan dit kalfje en enkele andere reeën besteed ik nog een keer extra aandacht in augustus.

Zoals mijn volgers inmiddels wel weten bevat een maandelijks overzicht gemiddeld één foto per dag waardoor het een lange editie wordt.

Bedankt voor alle reacties op mijn voorafgaande berichten.