Poelgeest - Een blauwe reiger, kikker en zwarte zwaan

Op 24 maart ben ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens naar de Poelgeest polder geweest.

Het zou een memorabele dag worden.

Een zwarte zwaan probeerde knobbelzwanen te laten zien wie er de baas was, maar de hoofdrolspeler zou hij in dit blog toch niet worden.

Dat werd de blauwe reiger die een kikker voor ontbijt koos:

Een blauwe reiger had een kikker verschalkt, die hij met enige moeite verslond.

Aan het eind van dit blog zal ik een aantal beelden van zijn maaltijd laten zien.

Maar eerst aandacht voor een aantal andere vogels:

De dag begon met een ontmoeting met onder andere deze grauwe gans.

Op zich niet zo'n bijzonder moment - evenmin een bijzondere foto  - maar ik vond dat deze gans wel een plekje verdiende,

 omdat hij zo uitbundig geringd was.

Waarom zoveel? Is er een bijzonder onderzoek gaande?

Eksters gaan er meestal snel vandoor als je bij ze in de buurt komt.

Deze gunde mij even een fotomomentje.

Ganzen zijn er vaak vroeg bij.

Niet alleen grauwe ganzen maar ook nijlganzen hadden al gezinsuitbreiding.

Van beide soorten zag ik een aantal stelletjes met een sliert pullen.

Kieviten geven je bij Poelgeest nog wel eens een kans om ze te fotograferen.

Het licht was nog niet optimaal, maar dat komt vast nog wel een keer in de herkansing.

Eén pootje kreeg rust.

Dat was geen beletsel om een gymnastische oefening te doen.

Ook de grutto's waren teruggekeerd.

In het laaggelegen middelste gedeelte van één van de plassen waren vele tientallen grutto's neergestreken.

Een tweetal was veel dichterbij te zien.

Ze stelden mij in staat weer  eens een ander plaatje te schieten dan een grutto op een paal, hoe mooi en karakteristiek dat ook kan zijn.

Dit stelletje had gekozen voor een moment samen, los van de grote groep.

Even had ik het gevoel dat ik een mooie act van futen zou gaan meemaken, maar helaas, het bleef bij een innige ontmoeting.

Toen deze fuut mij passeerde was ik wel onder de indruk van zijn fraaie tooi.

Ik hoop ook in dit geval op een herkansing.

Voor de felste gevechten tussen deze zwaan en een aantal knobbelzwanen kwam ik te laat, 

maar van enig machtsvertoon mocht ik toch wel genieten.

Zo gauw er een knobbelzwaan in de buurt kwam zorgde deze macho er wel voor dat duidelijk werd wie het in deze buurt voor het zeggen had.

Even trompetteren en met de vleugels klapperen liet er bovendien geen enkel misverstand over bestaan: 

WEGWEZEN!

Voortdurend werd de omgeving zorgvuldig gecontroleerd.

Zo'n controlfreak was hij wel, erg bezitterig ingesteld.

Maar waar was zijn partner? Moest zij nog komen? Was zij al aan het broeden?

Ik heb haar niet gezien.

De dag begon voor deze reiger  met een eenvoudige doch voedzame maaltijd.

Op het menu stond "kikkerbillen".

Ook voor een blauwe reiger valt het niet mee om een flinke kikker te verorberen.

Hij ging zo in zijn bezigheden op dat ik hem steeds beter kon benaderen.

Steeds een stapje dichterbij, plaatjes schieten, enzovoort.

Het leek net of hij mij wilde laten zien wat voor vangst hij had gedaan.

De kikker hing er inmiddels wat zielig bij.

En toch, de pootjes bewogen weer.

Stuiptrekkingen of toch nog een teken van leven?

De kikker werd soms in het water gedompeld (verdronken?), en vervolgens wat gedraaid in de snavel.

Nogmaals werd de kikker getoond, waarbij ik nu de buik mocht bewonderen.

Het interesseerde de reiger absoluut niet dat ik hem bekeek.

De afstand tussen ons was niet bedreigend voor hem.

Het is goed te zien dat de prooi bijna in de gewenste positie was gemanoeuvreerd, met de kop naar het keelgat gekeerd.

En daar gaat-ie dan. 

De reiger was klaar met zijn voorbereidingen en er restte uitsluitend nog een flinke slok.

Dat gebeurde ook.

In een oogwenk was de kikker verdwenen.

Je zag nog hoe een bobbel langzaam in de hals omlaag zakte.

Nog even slikken, een slok water en weg was de reiger.

Dat zijn de momenten in de natuur die ik graag zie.

Jammer voor de kikker, maar dat is nu eenmaal zijn mogelijke noodlot in de voedselketen.

Op weg naar huis  hoorde ik in de auto een schokkend, toch nog onverwacht extra nieuwsbericht op de radio.

Het was 24 maart, kwart voor twee.

Johan Cruijff was kort hiervoor in Barcelona overleden.

We  moeten het nu doen met herinneringen aan een groot speler.
Daarnaast zal hij voortleven door zijn markante uitspraken.

Nieuwe, karakteristieke uitspraken zal hij niet meer aan de Nederlandse en Spaanse taal kunnen toevoegen.

Dat is logisch.

R.I.P.