Futen op vrijersvoeten

Futen (Great Crested Grebe, Podiceps Cristatus) voelen zich tegenwoordig goed thuis in de waterpartijen van dorpen en steden.

Je krijgt daardoor soms verrassend goed de kans om hun doen en laten te volgen.

Verspreid over een aantal dagen heb ik een aantal van hun baltsgedragingen kunnen bekijken.

Van alle beelden die ik heb gemaakt heb ik geprobeerd een verslag te maken waarin de belangrijkste gebeurtenissen zijn opgenomen.

Futen beschermen hun territorium en de mannetjes bovendien hun partner.
Een mogelijke concurrent werd zonder pardon aangevallen en verjaagd.

Op deze manier begroetten ze elkaar.
Ze vormden een liefdeshart, waarbij ze hun snavels als het ware kruisten.

Toen de stemming er goed in zat boden ze elkaar waterplanten aan.

Het was een beetje sneu dat een van de twee de snavel opende waardoor alles in het water viel.

Het vrouwtje was er klaar voor en  strekte zich uit op het nest.

Toen hij na de nodige aarzelingen eindelijk de indruk wekte om op haar uitnodiging in te gaan,
stond zij plotseling op en schudde wat met haar kop.
Het leek net of ze "nee" schudde.
Wilde ze zo de spanning opvoeren en hem opwinden?

Het had wel het gewenste effect want met een fraaie sprong, onder het kenmerkende geknor,
landde hij op haar rug en deed wat er van hem verwacht werd.

Na het bereiken van het hoogtepunt sprong hij met een sierlijke boog over haar heen in het water,
waarbij haar kop wat in de verdrukking kwam.

Al die bedrijvigheid maakte hem hongerig.
Hij ving een flinke vis, die hij met de nodige moeite naar binnen werkte.

Hij sloeg hierbij de vis een keer goed op het wateroppervlakte en zorgde ervoor dat de kop naar zijn keelgat werd gericht.

Zij was intussen bezig met het verzamelen van waterplanten die zij naar haar nest bracht.
Blijkbaar had haar liefdesnest weer wat versteviging nodig na al het geweld.

Tor mijn grote plezier  kreeg ik één keer een stukje admiraalzeilen te zien.
Ik had dit nog nooit eerder gezien.
Geweldig om te zien hoe hij uit het niets  tot deze actie overging.

Zo kwam hij wat verderop min of meer tot rust.

Er volgde nog een elegante wending waarbij hij zijn veren prachtig spreidde.
Ook al kan de show nog veel indrukwekkender zijn, ik was meer dan tevreden dat ik dit een keer heb mogen zien.
Welke futenvrouw zou daar niet door geïmponeerd worden?

De woerden van wilde eenden kunnen nog wel wat leren van de manier waarop een mannetjes fuut met zijn vrouwtje omgaat.
Bij wilde eenden wordt grof geweld gebruikt, waarbij het vrouwtje het behoorlijk zwaar heeft.

Uit deze foto - waarvan de kwaliteit wel wat te wensen overlaat - blijkt wel dat het vrouwtje blij mag zijn dat ze niet verdrinkt.
Ik kreeg overigens wel de indruk dat één van de woerden haar partner was,
 die probeerde de opdringerige andere woerden (zelfs drie tegelijk) bij zijn vrouwtje weg te houden.

De eerder genoemde fuut kreeg opnieuw zijn beloning.
Of kreeg zíj juist wat zij wilde?
Alle foto's van paringen met voor-  en naspel die ik hier laat zien zijn trouwens van hetzelfde stelletje.

Bij deze afsprong hoefde het vrouwtje haar kop niet snel uit het water te halen.

Na een paring ging het vrouwtje meestal even van het nest af om er vrijwel direct weer terug te keren.
Zij ging dan opnieuw  op het nest liggen, de indruk wekkend dat zij er al weer klaar voor was.
Het mannetje keek er meestal even naar en zwom vervolgens weg.
Die uitnodiging was iets teveel van het goede.

Er kan geen misverstand over bestaan:
zonder een goede persoonlijke verzorging maak je geen kans.
Ik vond het een grappig moment tijdens het uitgebreide poetsen dat snavel en poot precies dezelfde kant op wezen.

Even een momentje van ontspanning.
Zo zie je goed wat een schitterende vogels futen zijn.

Even later was het weer zo ver.
Zij stond weer met haar kop schuddend van het nest op toen hij aanstalten maakte om haar te bestijgen.

Wellicht ontstaat de indruk dat ik wat veel van de paringen laat zien.
Het is opzet, het heeft een doel.

In totaal heb ik de futen zes keer zien paren, waarbij twee elkaar opvolgende sessies  binnen een uur plaats vonden.
Het was dus hun overheersende bezigheid toen ik de futen bekeek.

Hier was het mannetje in volle vlucht bij de afsprong.
Zijn poten maakten nauwelijks contact meer met haar.

Het vrouwtje ging deze keer helemaal met haar koppie onder.

Nog even draaien en met de koppen schudden.

Hij wierp na afloop nog even een blik op haar.
Wat zal hij gedacht hebben? En zij?

Wat hij ook gedacht mocht hebben, het was voor hem tijd om ervandoor te gaan.

Tevreden zwom hij weg, hij had zijn best gedaan.
Nu is het een paar weken wachten tot er gezinsuitbreiding is.

Het is een lang verhaal geworden met nogal wat verschillende hoogtepunten.
Ik vond het geweldig om een deel van hun liefdesleven mee te maken en hoop bovendien dat mijn enthousiasme in mijn verslag weerspiegeld wordt.

En de volgende keer?