AWD - roodwild januari 2017

Voor damherten en reeën is het in de winterperiode over het algemeen een rustige tijd.

De voornaamste bezigheid is ervoor te zorgen dat er genoeg wordt gegeten.

Daarnaast gooien reebokken hun gewei af.

Met winderig weer zoeken ze vaak beschutting in of aan de rand van het bos.

Mannelijke damherten blijven solitair of zoeken elkaar in deze tijd op. 

Belangstelling voor hinden is er totaal niet, het lijkt er zelfs op dat ze gemeden worden.

Tijdens een wat regenachtige dag zocht dit hert verandering van spijs.

Waterplantjes blijken er ook goed in te gaan.

Meestal zie je de herten in een drogere omgeving hun voedsel zoeken, dus dit was een welkome afwisseling.

Zeker in de buurt van de ingangen zijn de herten verre van schuw.

Hier kreeg ik de kans het hertje recht in de ogen te kijken, terwijl ikzelf op het wandelpad stond.

Op een andere dag zag ik dit damhert aan een geheel andere maaltijd.

Boombast smaakt zoals bekend de herten ook prima.

Ik ben even omgelopen zodat ik in plaats van tegenlicht een wat kleuriger beeld kon krijgen.

Het hert vond dat prima, en ging vol overgave verder met zijn maaltijd.

Tijdens zijn geknabbel hield hij mij natuurlijk wel in de gaten, je weet tenslotte nooit wat mensen doen.

De zon kwam steeds lager te staan en het licht werd daardoor warmer.

Dit hert vervolgde zo te zien wat dromerig zijn weg,

Reeën zoeken in tegenstelling tot damherten graag velden met varens op. 

Hun wintervacht zorgt ervoor dat ze nauwelijks opvallen tussen de dorre varens.

Met een beetje zonlicht erbij zien ze er wat mooier uit.

Ze doen geen stap te veel.

Als je ze voorzichtig benadert rennen ze niet weg maar blijven ze naar je staan kijken of lopen hooguit heel bedaard wat verder.

Iedere beweging in de omgeving wordt opgemerkt, zoals in dit geval een passerende wandelaar.

Dit beeld is heel typerend.

Ze staan graag tussen de varens in een omgeving met voldoende dekking.

Er komen dan natuurlijk ook takjes en sprieten in beeld die je liever niet ziet.

Af en toe nemen ze de tijd om eens rustig naar je te kijken in plaats van direct het pad over te steken.

In deze tijd van het jaar vormen ze groepjes.

In dit geval hadden vier reeën  elkaar opgezocht.

Op sommige plaatsen viel er wat zon tussen de bomen door.

Langs het pad was er genoeg lekkers te vinden om dat op haar gemak op te eten.

In de tweede helft van de middag zoeken ze ook het open veld weer op.

Het is dan jammer als er net een wolk voor de zon schuift.

Ze had mij duidelijk gezien, net als haar metgezellen, maar ze ging rustig door met waar ze voor gekomen was.

Soms experimenteer je wat.

Achteraf vond ik het wel jammer dat ik juist op dit moment gekozen had voor een zwart-wit foto.

In kleur had ik dit beeld toch mooier gevonden, denk ik.

Of het nu damherten of mensen zijn, alles moet goed in de gaten gehouden worden.

Tot besluit nóg een beeld van een voor mij typerend beeld van reeën in de wintermaanden (als er geen sneeuw of rijp is).

Het is nu ook een passend moment om iedereen te bedanken die mijn beeldverslagen over Zuidelijk Afrika heeft bekeken en er eventueel op heeft gereageerd.

Wordt vervolgd.