Het voorjaar kan voor mannelijke vogels een zware tijd zijn.
Een futen man bijvoorbeeld moet eerst een aantrekkelijke partner zien te vinden, waarna hij haar ten dans vraagt.
Als de dans bij beiden in de smaak valt krijgt hij daarna de hoofdprijs.
Hij moet zich echter ook vaak nog concurrenten van het lijf houden, als het meezit samen met zijn partner.
Vrouwelijke futen laten zich eerst door een mogelijke partner verwennen, met vis en waterplanten,
waarna ze met hem een bijzondere paringsdans uitvoert.
Valt haar partner in de smaak dan zal zij zijn paringsgedrag moeten ondergaan
Na het leggen van de eieren en het uitbroeden ervan zorgen ze samen voor hun kroost.
Het voorjaar is dus voor de vrouwtjes zo mogelijk een nog grotere belasting.
Broedende vogels en vogels met jongen moeten onder andere oppassen voor meeuwen.
De rode vlek op de snavel van de mantelmeeuw wekt bij mij steeds weer de indruk dat hij zojuist een jonge vogel verslonden heeft.
In de waterrijke omgeving waar ik rondgekeken heb vormen waterhoentjes voor andere vogels geen bedreiging.
Ik heb ze nog niet zien nestelen, in tegenstelling tot meerkoeten en ganzen.
Futen hebben behoorlijk wat concurrentie van aalscholvers, beide soorten zijn namelijk bedreven vissers.
Ze rusten vaak aan de oevers van de waterpartijen in woonwijken.
Ze zijn soms zelfs zo goed te benaderen dat je ze van tamelijk dichtbij hun vleugels kunt zien drogen.
Terug naar de futen.
Ik heb hun paringsritueel vorig jaar uitgebreider kunnen zien dan dit jaar maar het blijft boeiend om hun gedrag te bekijken.
Het elkaar benaderen en dan volgens een bepaald patroon met hun koppen bewegen hoort bij de eerste fase.
Een aantal keren zag ik een belangstellende vrijgezel naderbij sluipen.
Het bedreigde mannetje joeg alle uitdagers voortvarend weg, meestal gadegeslagen door zijn partner die natuurlijk graag zag dat haar man lef toonde en zich als de door haar gewenste man gedroeg.
Het leek wel of hij zich hier achter zijn oren krabde bij de gedachte of het de moeite waard was om in actie te komen.
Het vrouwtje liet een aantal keren duidelijk merken dat ze klaar was voor de volgende fase.
Ze stond op haar stoeinest, schudde met haar kop en ging er vervolgens op liggen.
Het mannetje was maar een slome duikelaar, want hij zwom er wel een paar keer naartoe, maar keerde ook steeds weer om.
Je hoorde haar bij wijze van spreken denken : "Waar wacht je op?"
Hij trof het dat zijn partner geduldig was, want uiteindelijk sprong hij toch luid "kirrend" bovenop haar.
Na zijn hoogtepunt kreeg zij haar dieptepunt, toen hij over haar heen bovenop haar kop sprong.
Het liep goed af.
Even later kwam hij op de proppen met een bosje waterplanten, alsof hij haar direct weer wilde verleiden.
Was het hem goed bevallen of had hij nog iets goed te maken?
Zij ging er echter vandoor, naar bleek op zoek naar voedsel.
In korte tijd verorberde zij enkele vissen.
Dat futen goede vissers zijn is bekend.
Hier is nog een voorbeeld van een flinke vangst.
Vorig jaar had ik in de zomer gezien dat zij ook van rivierkreeft houden.
Geef ze eens ongelijk.
Ter afronding nog enkele beelden van een tweede paring.
Deze futen kwamen samen aanzwemmen, heel doelgericht naar een nauwelijks opvallend stoeinest.
Hij verknoeide geen tijd: zij ging liggen, hij er vrijwel direct bovenop.
De klus was geklaard, hij maakte zich klaar voor de afsprong.
De sprong mocht er zijn, zij boog haar kop diep voor hem.
De beelden heb ik gemaakt op verschillende dagen met heel verschillende lichtomstandigheden.
Het maakte het plezier om alles te volgen er niet minder om.
