AWD - april 2017

Dit maandoverzicht geeft een wat vertekend beeld van de maand april.

Het kon inderdaad lekker zonnig zijn, maar de temperatuur was vaak aan de lage kant.

Dat merk je vanzelfsprekend in de natuur.

Bloemen waren veelvuldig te zien, bijvoorbeeld in de Keukenhof, op de bollenvelden en niet te vergeten tijdens het bloemencorso.

De bloemen die ik hier laat zien komen allemaal uit de AWD.

Het duingebied van de AWD is verboden voor fietsers en honden.

Een viertal  fietsers had hier lak aan (één fietser reed wat verder vooruit en paste niet op deze foto).

In de drie fietsaanhangers zaten .......... minstens twee honden, één ervan blafte bijna voortdurend neurotisch.

Schandalig dat mensen zelf menen te kunnen bepalen wat wel en wat niet mag in dit gebied.

De mannelijke damherten namen het ervan. 

Ik heb nog geen herten gezien die hun gewei hadden afgeworpen.

Af en toe kwam ik een zwam tegen die uitnodigde om er een plaatje van te maken.

Het is niet voor niets voorjaar.

Een volwassen eendagsvlieg was omgegeven door een groot aantal nakomelingen.

Er waren er meerdere, waarbij deze de kleintjes blijkbaar even ontvlucht was.

De reeën hadden nog hun versleten wintervacht.

Van deze geit heb ik voor de verandering eens een forse uitsnede gemaakt.

De ontmoeting tussen de dieren was liefdevol.

Als je goed kijkt zie je dat ze rond de hals flink last van teken hebben.
Als grazers is het onvermijdelijk dat ze door teken worden besprongen.

Het tekenseizoen is dus weer begonnen, zoals ik ook zelf al gemerkt heb.

Ik ben deze maand uitsluitend reegeiten tegengekomen, helaas nog steeds geen bok.

Boomleeuweriken waren moeilijk te benaderen.

Ook al is hij klein, je ontkomt echt niet aan het uitbundige gezang van het winterkoninkje.

Net als andere kikkersoorten laten ook boomkikkers zich weer schoorvoetend zien.

Het waren alleen nog onvolwassen exemplaren die zich op beschutte plekjes lagen op te warmen.

De weinige kikkertjes die ik zag hielden zich vooral tussen verdroogde pitrusstengels op.
Dit is in deze maand nu eenmaal hun leefomgeving en je moet de stengels maar voor lief nemen.

Natuurlijk wil je ze graag met een mooiere achtergrond op de plaat zetten, maar ze moeten je dan wel zo'n kans geven.

Deze werkte lekker mee.

Hij had een zonnige plek gekozen op de cocon van een wespenspin.

De jonge spinnetjes zwerven als het goed is elders in deze omgeving rond.

In het duingebied zie je op verschillende plaatsen voorjaarsbloemen die je normaal op bollenvelden verwacht 

in volle bloei staan.

Er was aardig wat variatie aan soorten.

Op een warme zonnige dag was er weer wat activiteit van zandhagedissen.

Op koelere dagen was er echter geen spoor van ze te zien.

Zoals alle koudbloedige dieren zijn het slow starters die warmte nodig hebben om op temperatuur te komen.

Deze hagedis was een van de weinigen die zich vertoonde.

Net als de reeën werden zij al opgewacht door teken.

Vooral in de vergroting zijn volgezogen teken goed zichtbaar in de nek.

Op overvliegende vogels werd direct gereageerd.

Je weet maar nooit.

Tapuiten zijn ook weer teruggekeerd.

Deze en de volgende plaat heb ik gemaakt met een compactcamera.
Tijdens een duinwandeling met mijn vrouw had ik mijn eigen camera niet meegenomen.

De tapuiten waren nog niet lang terug want ze waren veel schuwer dan ik van ze gewend ben.

Kleine plevieren zorgen voor de afsluiting van dit overzicht.

Ze waren onrustig, vlogen snel op en joegen achter elkaar aan.

Deze plevier had er voor even genoeg van en laste een rustpauze in.

Door een flink stuk te tijgeren lukte het mij om hem te benaderen.

Zo plat mogelijk liggend kon ik deze beelden maken.

Uit het grote aantal platen dat ik gemaakt heb, heb ik dit drietal gekozen.
Wellicht komt het er nog een keer van om er nog wat meer te laten zien.