Waar is het feestje?

In maart viel de paartijd van de bruine kikkers en padden.
Het festijn was leuk genoeg om er nog een keer op terug te komen.

In het overzicht van de maand maart heb ik al een tipje van de sluier opgelicht.

WAAR IS HET FEESTJE?

Als je ongeveer weet waar kikkers en padden in het voorjaar graag komen ontdek je vanzelf waar "the place to be" is.

Bij een poel waar ik padden en  kikkers wel vaker tijdens de paartijd gevolgd had zag ik kikkers uit het bos komen en met grote sprongen een zandhelling afdalen.

Voorzichtig ben ik erheen gegaan, maar niet voorzichtig genoeg.

Er was geen spoor meer van de kikkers te zien, terwijl ik zeker wist dat ze er nog moesten zijn.

Ik werd daarbij ook nog afgeleid door een luidruchtig geritsel in dorre bladeren.

Dat wekte de indruk dat er óf een veel groter dier in aantocht was óf  dat er een vogel naar voedsel zocht.

Het bleek een kikker te zijn die op weg naar de poel door dorre bladeren hupte.

De kikkers die ik zocht bleken zich in kuiltjes te verstoppen, of drukten zich plat tegen de grond.

Hun schutkleur hielp hierbij enorm. 

Na enige tijd keken ze voorzichtig weer op en speurden de omgeving af.

Zo gauw ik ver genoeg uit de buurt was gingen ze weer met grote sprongen verder, zo snel mogelijk naar het water.

Padden pakten het op een andere plek heel anders aan. 

Behoedzaam liep deze knaap in de richting van het water.

Toen ik iets te dichtbij kwam naar zijn zin drukte hij zich plat, mij boosaardig en onderzoekend aankijkend.

Zo gauw ik voldoende uit zijn buurt was ging hij met grote passen naar de waterkant.

Want........

DAAR WAS HET FEESTJE!

Dit drietal was al druk bezig, waarbij een stevig robbertje gevochten werd om het vrouwtje.

In tegenstelling tot andere jaren zag ik dit jaar  geen "klonten" met minstens vijf kikkers die knokten om het vrouwtje.

Hier waren de bruine kikkers al behoorlijk actief geweest met het zorgen voor nageslacht.

Het is maar goed dat er zoveel eitjes worden geproduceerd want van de hieruit voortkomende kikkervisjes zullen er maar weinig volwassen worden.

Even afleiding.

Er waren geen opdringerige concurrenten die het mannetje wilden verjagen, maar er zat wel iets vreemds op de oever met een groot oog.

Dan moet je natuurlijk wel even gaan kijken.

Tussen de inspanningen van de voortplanting door moesten wel rustmomenten worden ingepast.

Zo gauw er een mededinger het paar bedreigde trapten ze flink van zich af of probeerden ze de belager weg te duwen.

Dit rustende stelletje lijkt tevreden te genieten van de flinke klonten eitjes

 (die ze ongetwijfeld niet alleen zelf geproduceerd en bevrucht hebben).

Deze bruine kikker man oogde tevreden, ook al was er in geen velden of wegen een andere kikker te zien.

Wellicht had hij zijn werk gedaan en lag hij nog na te genieten in het water dat aan het oppervlak door de zon wat was opgewarmd.

Sommige lovestories krijgen geen happy end, sommige lovestories krijgen niet eens een kans om te beginnen. 

Ik had op deze dag geen telelens bij mij waardoor ik niet de foto kon maken die ik hier graag wilde.

Het is wel een aardige waarneming van een woerd die een kikker naar binnen werkte 

(wat hem overigens nog behoorlijk wat moeite kostte).

Als je vluchtig kijkt lijkt het of de bek van de onderste kikker openvalt.

Van verbazing had dat natuurlijk goed gekund

Het gebeurt namelijk nogal eens dat een mannetje een andere man op zijn nek krijgt, ook padden grijpen nog wel eens een kikker.

Met wat getrap en geduw, gepaard gaande met afkeurende en/of waarschuwende geluiden, wordt de ander dan op zijn vergissing gewezen.

De tak op de voorgrond werd regelmatig gebruikt om even lekker te hangen.

Grotendeels onder water, als het ware omhangen met snoeren paddeneitjes, kwamen ze even kijken.

Volgens mij loopt dit stel een grote kans op een onmogelijke liefde.

En wat moet je denken van deze chagrijnig ogende kikker?

Geen kans gehad? Geen aantrekkelijke partner in de buurt? Afgewezen?

Hij was in ieder geval niet de lolbroek in de poel. 

Dit stel is inmiddels bekend.

Laten we het er maar op houden dat ze het bos weer ingingen en dat hij op haar rug mee mocht.

Moe maar voldaan.

Afscheid nemen kon later nog.