AWD - december 2017

Ook al ligt de jaarwisseling weer achter ons, voor een terugblik op de maand december maak ik graag nog wat ruimte vrij.

Af en toe kwam ik langs de plaatsen waar nog wel eens een vos wil opduiken,
af en toe laat ik mij dan toch weer verleiden om er een paar plaatjes van te schieten.

Een tweetal vossen hing wat rond in het duin, waarvan er één een beetje loom in het gras ging liggen.

Bij wijze van uitzondering waren er vrijwel geen mensen in de buurt.

Vaste bezoekers zullen ze wel bij naam kennen (!), maar daar houd ik mij niet mee bezig.

Zij gaven mij alle kans om mooie plaatjes te maken.

Met de getoonde beelden ben ík in ieder geval wel tevreden.

Rugzakvossen hebben blijkbaar soms een zwak voor een rugzakfotograaf.

Een goudhaantje fatsoenlijk op de plaat vastleggen lukt mij niet vaak omdat ze zo ongedurig zijn.

Ik ben daarom blij met deze ontmoeting.

Op 6 december had ik mijn eerste ontmoeting met een waterspreeuw.

De vogel was niet erg schuw, jammer was wel dat het licht zodanig was dat ik vaak weer op ISO waarden van 800 en 1600 moest terugvallen.

IJverig was de waterspreeuw op zoek naar voedsel, langs de oever van het kanaaltje, maar .........

........ ook zwemmend in de diepere delen.

Zo zie je ze natuurlijk graag.

In het infiltratiegebied zag ik twee wilde zwanen landen.
Een ervan bleef achter een tweetal knobbelzwanen.
Beide wilde zwanen bleven behoedzaam op afstand van de knobbelzwanen want die waren toch al erg onrustig.

Ze waren eigenlijk nog te ver weg naar mijn zin maar omdat ze voor mij de eerste twee van de wintermaanden waren krijgen ze toch een plek in dit maandoverzicht.

Ik zei het al, de knobbelzwanen - zeker een tiental - waren erg onrustig.
Enkelen van hen wilden indruk maken.

Sommigen hadden een erg kort lontje en joegen achter soortgenoten aan.

Je snapt ook dat je flink voor ze moet uitkijken als ze humeurig zijn.
Mij keurden ze geen blik waardig.

Halverwege de maand zag ik de waterspreeuw opnieuw.
Ik laat hem hier zien omdat het een plaat is van winterse omstandigheden.

Winters, met een flink pak sneeuw, was het maar een korte tijd.
De opname dateert van 12 december toen de grootste drukte in het duin alweer voorbij was.

Op een vroege decembermorgen had ik het rijk alleen toen ik deze klapekster zag.
Aanvankelijk was hij wat verscholen, maar later liet hij zich helemaal en goed bewonderen.

Met dit soort platen van deze wintergast kan ik alleen maar heel tevreden zijn.

Ook dit pimpeltje gunde mij de kans om hem eens mooi op de plaat te zetten.
Voor de verandering ging hij niet voortdurend van tak naar tak.

Kuifeendjes zie je het hele jaar door in de bredere kanalen zwemmen.
Met rustig weer spelen sommigen graag voor fotomodel.

Brilduikers duiken iedere winter weer op in de AWD.

Na enige tijd raken ze iets meer aan mensen gewend en krijg je betere kansen om er plaatjes van te schieten.

Toen ze mij zagen kregen ze het wel een beetje heen en weer, maar opvliegen deden ze niet.

Het mannetje maakte soms knikbewegingen met zijn kop, maar het lukte mij niet om dat zó vast te leggen als ik wilde.

Volgende keer beter.

Deze zaagbek man was ook al al redelijk aan mensen gewend geraakt, 

in tegenstelling tot twee vrouwtjes die bij hem in de buurt waren en snel opvlogen.

Door de licht oplopende oever kon ik niet lager komen dan ik hier deed.

Zo kom ik langzaam maar zeker bij het soort beelden dat ik deze winter graag wil maken.

Tot mijn grote plezier zag ik eindelijk weer eens een aantal reeën, een viertal.

Hier een reegeit met haar kalf.

Ze bleven voornamelijk tussen de dorre varens in een beschut gebied.

Natuurlijk heb ik ook hier mijn wensen voor een mooiere, rustige omgeving, maar dit is nu eenmaal hun leefgebied.

Ook als ze wat aan je gewend geraakt zijn, houden ze je goed in de gaten.

Voor één vogel kwam het maandoverzicht net te vroeg.

Op 29 december zag ik de waterspreeuw voor de derde keer deze maand, 

op een in mijn ogen mooie locatie:

Daar kom ik in een volgende post op terug.