AWD - juni 2018

In eerdere posts over de maand juni heb ik al aandacht besteed aan vogels, zoogdieren en libellen.
Er was echter nog meer.

In mijn recente post "Fragiele vleugels" heb ik al ruim aandacht besteed aan libellen.

Toch vind ik het een aantrekkelijke aanvulling om er nog wat meer beelden van te laten zien.

Recent heb ik de app Obsidentify van waarneming.nl gedownload op mijn telefoon. 

Hiermee kunnen bijvoorbeeld vogels, vlinders en libellen geïdentificeerd worden.

Toch heeft de app moeite met de herkenning. 

De eerste keuze voor de bovenstaande plaat is glassnijder, maar er is wel twijfel.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.
Als de lightbox in Google niet werkt, helpt het om Firefox te downloaden en dan mijn blog te bekijken.
De lightbox werkt daar wel.

Boomkikkers heb ik maar weinig opgezocht.

Het is schandalig hoe vele "natuurliefhebbers" op een aantal plaatsen waar deze kikkers voorkomen de bosschages e.d. beschadigd of helemaal verwoest hebben om hun wereldfoto's te maken..

Terwijl ik mijn aandacht vooral richtte op konijnen werd ik even afgeleid door deze witte kwikstaart die vlakbij mij op het hek ging zitten.

Haast had hij niet, waardoor ik hem op mijn gemak kon vereeuwigen.

Toen ik mijn weg vervolgde zag ik dat een aantal gekraagde roodstaarten erg onrustig was. 

Deze gaai (Garrulus glandarius) bleek de boosdoener te zijn.

Toen hij weer verdwenen was keerde ook de rust terug.

Sinds tijden kreeg ik weer een kansje om een putter (Carduelis carduelis) op de plaat te krijgen.

Dit smaakt naar meer, temeer omdat in juli de distels uitgebloeid zijn.

De groene kikkers hadden het met de huidige zomerse omstandigheden  prima voor elkaar.

Wat is er lekkerder dan op een hete dag ontspannen in het water te drijven?
Bijna alles in de natuur snakte naar water tijdens de zeer zonnige, droge maand juni.
De kikkers waanden zich vast in het paradijs.

Weinig actie, uitsluitend loom drijven en medelijdend kijken naar die figuur op de oever die in de zon zijn best deed om een fatsoenlijke foto te maken.

En dan was er nog een gewone borstelspinnendoder (Anoplius infuscatus).

Geen spin in de buurt, niets te eten.

Het was de eerste keer dat ik er bewust één zag, dus voor mij een bijzondere waarneming.

Het leven van juffers en libellen gaat niet altijd over rozen.
"Eten en gegeten worden" werd weer eens bewaarheid.

Hier valt er één ten prooi aan een spin.

In dezelfde omgeving dreigde hetzelfde nogmaals te gaan gebeuren.

Een spin hield zich vast aan een stengel, klaar om een zich opwarmende libel te grijpen.

Vlinders kwamen er steeds meer in juni.

De distelvlinder (Vanessa cardui) was er een voorbeeld van.
Belangstelling voor distels had hij niet.

Kleine vuurvlinders (Lycaena phlaeas) kan je ieder jaar weer verwachten in het duingebied.

Je krijgt een goed beeld van de grootte als je ze vergelijkt met de grootte van een bloem van het kruiskruid.

In juni kwamen de keizersmantels (Argynnis paphia) weer tevoorschijn, en bovendien in flinke aantallen.

Deze grootste telg uit de familie van de parelmoervlinders wordt de laatste jaren steeds meer in Nederland waargenomen.

De kenmerkende parelmoervlekken ontbreken op de vleugels van keizersmantels.
Later zal ik nog een keer op deze vlinders terugkomen.

Gewone oeverlibellen (Orthetrum cancellatum), waarvan hier het mannetje, waren er in overvloed.

Dit blijft een schitterend beeld, dat het de moeite waard maakt om vroeg op te staan.
Obsidentify heeft moeite met de naam: waarschijnlijk is het een glassnijder.

Pantserjuffers kunnen ook mooie plaatjes opleveren.
Obsidentify geeft aan dat het een tengere of een zwervende  pantserjuffer is.
Wie het weet mag het zeggen.

Naamgeving is voor velen toch een pittige klus.
Obsidentify opteert voor een hoogveenglanslibel als eerste keus, gevolgd door twee varianten van een glazenmaker.

Dit type libellen was zeer rijkelijk vertegenwoordigd op de dag dat ik ze tegenkwam.
Er waren er tientallen, allemaal aan het opwarmen en bijna klaar om het luchtruim te kiezen.
Hun glanzende vleugels waren overal in het pitrus te zien.
Ik ben toch wel nieuwsgierig naar hun naam.
Obsidentify stelt beekrombout of plasrombout voor.

Deze zuidelijke heidelibel (volgens Obsidentify) is bijna opgewarmd.
De glinsterende vleugels lijken wel te bestaan uit een dun velletje gelatine.

Met deze laatste libel uit deze post weet Obsidentify geen raad.
Belangrijker dan de exacte naam -  hoewel ik die wel graag wil weten - vind ik het hoe de opname geworden is.
Ik ben er heel tevreden mee, het is niet voor niets mijn afsluiter geworden.