Haarrijnseplas

Na overleg met Maria ben ik op 19 juli naar de Haarrijnseplas gegaan, in het bijzonder voor oeverzwaluwen (Riparia riparia).

De ochtendnevel was wat opgetrokken en de zon brak door toen ik daar rond half 7 aankwam.

Op de reling zaten al een paar zwaluwen te wachten.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Als de lightbox in Google niet werkt, helpt het om Firefox te downloaden en dan mijn blog te bekijken.

De lightbox werkt daar wel.

Terwijl Maria nog onderweg was kwamen er enkele oeverzwaluwen zich in het langzaam opkomende zonnetje opwarmen.

Het bleef maar tot een klein aantal beperkt, maar ik was blij dat ik er in het warme ochtendlicht al wat plaatjes van kon maken.

Terwijl ik voorzichtig wat dichterbij probeerde te komen merkte ik wel dat de zwaluwen nogal voorzichtig waren.

Er vlogen er massa's rond, maar zitten was er nauwelijks bij.

Wat een verschil met vorig jaar.

Desondanks, met een plaat zoals deze was ik al heel tevreden.

Dichterbij kon ik niet komen.

Het bleek ook gelijk de laatste plaat te zijn van een oeverzwaluw tijdens deze morgen  maar dat wist ik toen nog niet.

Af en toe landde er een zwaluw op de rand, maar die ging er vrijwel direct weer vandoor.

We stonden er toen niet eens dichtbij.

Tijdens het wachten richt je je natuurlijk op andere vogels als die in de buurt komen.

Een tweetal grote zilverreigers (Ardea alba) vloog voorbij en die kans laat je uiteraard niet lopen.

Tegenwoordig kan je in ieder geval in het westen van Nederland regelmatig grote zilverreigers zien, al blijven ze wel vaak op afstand.

Met kokmeeuwen ( Chroicocephalus ridibundus) ligt dat heel anders.

Deze zat al vanaf half 7 op de hoek van de reling en bleef daar met enkele tussenpozen een groot deel van de morgen zitten.

Aan de andere kant van deze reling zat een soortgenoot. 

Omdat het licht nu van de andere kant op de vogel viel ontstond gelijk een heel ander sfeertje.

Deze kant leverde toch de mooiste plaatjes op.

Oeverzwaluwen leken zich voor mijn gevoel niet te storen aan de aanwezigheid van deze meeuw.

De kokmeeuw maakte zich wel druk om andere, overvliegende vogels, zoals een mantelmeeuw.

Om zijn ongenoegen te uiten, of om duidelijk te maken dat dit zijn plek was, zette hij een flinke keel op.

Hij deed zijn best, maar voor de volgende bezoeker maakte hij wel plaats.

Een jonge blauwe reiger (Ardea cinerea) was ook gecharmeerd van deze reling.

Deze vogel zal bij een aantal mensen wel bekend zijn, omdat Maria er in haar blog ook al aandacht aan heeft gegeven .

Heel relaxed, één poot opgetrokken, werd de omgeving in zich opgenomen.

Geen haast, geen honger, even een momentje voor zichzelf.

Waar peinst zo'n reiger over?

Denkt hij nog na over de afgelopen ochtend of is hij bezig met een volgende plek om eens lekker te gaan eten?

Gedurende de tijd dat deze platen gemaakt werden was het wel duidelijk dat er een heleboel oeverzwaluwen te zien waren, 

maar jammer voor ons kwamen ze vrijwel uitsluitend voorbij zoeven.

Omdat het inmiddels al weer flink warm was geworden en het licht er ook niet beter op werd  hebben we het hier maar bij gelaten.

De missie was niet mislukt maar we hadden wel gehoopt op iets meer succes met de oeverzwaluwen.

Volgend jaar beter.