Sneeuwgorzen (Plectrophenax nivalis) verschijnen vrijwel iedere winterperiode op het strand van de Zuidpier van IJmuiden.
De aantallen variëren: in januari zag ik er drie, in februari slechts een.
Groepen van 15-20 vogels zijn echter geen uitzondering.
De fotografen bewogen heel rustig en bleven vrij laag bij de grond.
Zo komen ze de winter wel door.
In februari ontmoette ik deze dame, scharrelend tussen de begroeiing.
De zon kwam net over de duinenrand heen en zorgde voor dit opvallende effect.
Helemaal in de schaduw zag ze er toch wat anders uit.
Wel lekker vrij overigens.
Als je laag bij de grond blijft hippen ze soms naar je toe.
Deze dame dacht daar anders over, zij deed precies het tegenovergestelde.
Met deze beelden moest ik tevreden zijn, want even later vloog ze weg.
Tevreden wás ik.
Wat zou het mooi zijn om ze nog eens in IJsland te zien in de zomer.
Ik heb ze daar ooit gezien en dat smaakt nog steeds naar meer.
Het is vervelend dat de lightbox niet werkt.
Als iemand weet hoe je dat kan oplossen dan hoor ik het graag.
De kleuren kunnen flink verschillen, zoals hierboven goed te zien is.
Links een vrouwtje, rechts een mannetje.
De vogels waren wel voorzichtig maar niet erg schrikkerig.
Ze kwamen ook redelijk dichtbij.
Het vrouwtje is duidelijk donkerder dan het mannetje.
Er waren niet veel anderen bezig met fotograferen, bovendien waren er geen honden in de buurt.
Tussen allerlei aangespoelde resten vinden de vogels genoeg te eten.
De achtergrond was hier niet ideaal , maar teveel klagen is niet op zijn plaats.
Af en toe zochten ze het wat hogerop, ver weg vliegen deden ze echter niet.
Hoewel dit mannetje nog een flinke gedaantewisseling moet doormaken voordat hij zijn zomerpak aan heeft mag hij over dit kostuum niet klagen.
Een beetje ijdel was hij wel, want hij kwam behoorlijk dichtbij om zich eens goed te laten vereeuwigen.
George Michael had een duidelijke voorkeur voor de kant van zijn gezicht die op de foto mocht komen.
Zou deze sneeuwgors dat ook hebben?
Hij werkte lekker mee, dus het zal wel meevallen.
Ook het vrouwtje voelde zich op haar gemak.De kleuren kunnen flink verschillen, zoals hierboven goed te zien is.
Links een vrouwtje, rechts een mannetje.
De vogels waren wel voorzichtig maar niet erg schrikkerig.
Ze kwamen ook redelijk dichtbij.
Het vrouwtje is duidelijk donkerder dan het mannetje.
Er waren niet veel anderen bezig met fotograferen, bovendien waren er geen honden in de buurt.
Tussen allerlei aangespoelde resten vinden de vogels genoeg te eten.
De achtergrond was hier niet ideaal , maar teveel klagen is niet op zijn plaats.
Af en toe zochten ze het wat hogerop, ver weg vliegen deden ze echter niet.
Hoewel dit mannetje nog een flinke gedaantewisseling moet doormaken voordat hij zijn zomerpak aan heeft mag hij over dit kostuum niet klagen.
Een beetje ijdel was hij wel, want hij kwam behoorlijk dichtbij om zich eens goed te laten vereeuwigen.
George Michael had een duidelijke voorkeur voor de kant van zijn gezicht die op de foto mocht komen.
Zou deze sneeuwgors dat ook hebben?
Hij werkte lekker mee, dus het zal wel meevallen.
De fotografen bewogen heel rustig en bleven vrij laag bij de grond.
Zo komen ze de winter wel door.
In februari ontmoette ik deze dame, scharrelend tussen de begroeiing.
De zon kwam net over de duinenrand heen en zorgde voor dit opvallende effect.
Helemaal in de schaduw zag ze er toch wat anders uit.
Wel lekker vrij overigens.
Als je laag bij de grond blijft hippen ze soms naar je toe.
Deze dame dacht daar anders over, zij deed precies het tegenovergestelde.
Met deze beelden moest ik tevreden zijn, want even later vloog ze weg.
Tevreden wás ik.
Wat zou het mooi zijn om ze nog eens in IJsland te zien in de zomer.
Ik heb ze daar ooit gezien en dat smaakt nog steeds naar meer.
Hoi Kees.
BeantwoordenVerwijderenSchitterend deze vogeltjes.
Groettie van Patricia.
Hoi Kees.
BeantwoordenVerwijderenHet zijn mooie vogeltjes, heb ze 'n keer op Scheveningen gefotografeerd en op Spitsbergen dan zijn ze in zomerkleed en het mannetje zingt zo mooi, 'n mooie serie.
Groetjes Loes
Ha Kees,
BeantwoordenVerwijderen18 x een plaatje van een sneeuwgors; en 18 x toch anders. Je laat met deze reeks zien hoe mooi deze vogels zijn. Je laat ook zien waarom ze daar in de buurt blijven: eten genoeg. Daarom vind ik foto 13 het leukst: lekker hapje in zijn bek. Fijn blog.
Hartelijke groet, Corrie
Ah de beloofde sneeuwgorzen, prachtig zijn ze, ook heel fraai vastgelegd Kees.
BeantwoordenVerwijderenGroeten,
Roos
Hoi Kees,
BeantwoordenVerwijderenIk snap heel goed dat je hier niet over zal klagen.....Tjonge wat een geweldige serie van deze fantastische soort! Zowel de mannetjes als de vrouwtjes heb je er buitengewoon mooi op staan..Mooi dat lichte beest. En de vrouwtjes bij de laatste twee foto's kleuren heel leuk bij die warme gloed in de achtergrond. Ik ben hier toch wel enigszins jaloers op, moet ik zeggen, grinnik....
Heerlijk genieten, hoor!
Groetjes,
Maria
Hoi Kees,
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtige vogel is dit. Heel bijzonder om deze sneeuwgorzen te zien.
Je hebt ze mooi weten te fotograferen. Knap gedaan.
Groeten, Marco
Hoi Kees,
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet wat het is, maar als ik eens naar de Zuidpier ga, zie ik nooit een sneeuwgors, laat staan een groep, terwijl ik er toch extra op probeer te letten. Het zal wel aan mij liggen of het is gewoon pech. Wel jammer want het zijn fraaie vogeltjes, zoals jij hier ook uitgebreid laat zien. Mooi vastgelegd bovendien. Ach, zo hou je wat te wensen...
Groet, Dick
Hallo Kees, mooie serie. De zuidpier levert vaak goed fotgrafische mogelijkheden op. Gr. Ben
BeantwoordenVerwijderenHoi Kees
BeantwoordenVerwijderengeweldig die sneeuwgorzen mooi in beeld gebracht de pier is altijd een mooi plekje om te fotograferen.
groetjes Herman.
Hallo Kees
BeantwoordenVerwijderentiefe Position und die Vögel kommen auf dich zu und sind sehr nah, so sollte es immer sein, schöne Aufnahmen
Grüsse Frank
Hoi Kees!!! Nice series of pictures of this beautiful bird... Cheers
BeantwoordenVerwijderenHai Kees,
BeantwoordenVerwijderenIn deze serie lijkt dat lichte exemplaar inderdaad veel op die van mij (ua verenkleed dan). De kleuren komen hier gewoon veel beter uit en dan is het duidelijker. Een heerlijke serie natuurlijk en je had hier het geluk dat ze maar met z'n drieetjes waren en naderhand een eenling. In een grotere groep laten ze elkaar vaak schrikken en zijn ze veel vliegeriger. Werkt ook mee dat andere fotografen rustig blijven natuurlijk. Uit je laatste zin kan ik min of meer opmaken dat een volgend reisdoel al een beetje vaststaat. Dat licht exemplaar in dit blog doet inderdaad verlangen naar een bijna geheel spierwitte sneeuwgors. Lekkere erie hoor Kees. Eentje waar je tevreden mee mag zijn.
Groet,
René
Hoi Kees,
BeantwoordenVerwijderenHier mag je zeker heel tevreden mee zijn, vooral dat mannetje in nagenoeg zomerkleed steelt de show. Het gedrag van deze gezellige vogeltjes dat je beschrijft is heel herkenbaar, als je rustig blijft en laag bij de grond krijg je meestal volop kansen, als er tenminste door honden geen roet in het eten gegooid wordt. Ik heb die ervaringen ook een aantal keren gehad bij de Oesterdam op Tholen, maar ook in de haven van Lauwersoog foerageerden enkele jaren geleden enkele paatjes. Je hebt je kansen prima benut en nu op naar IJsland voor die ene witte.
Groeten,
Ad
Thank you for sharing the beautiful pictures of the Snow Falls. These birds are really beautiful. They are well photographed and their environmental behavior is well captured in the snapshots. The angle in which the shots are taken reveals the patience and pain the photographer has taken.
BeantwoordenVerwijderenOok deze sneeuwgorzen zijn echt heel leuk. Een kennis van me belde al dat ze ze weer daar gezien had en ik ben er ook met haar naar toe geweest. Ze lopen daar vaak zo mooi in die achterste duintjes van het strand. Je kon ze in ieder geval mooi platen Kees.
BeantwoordenVerwijderenIn IJsland heb je ze ook gezien zeg je dus ik begrijp hieruit dat je daar ooit nog eens een keer naar toe gaat?? Mooie kleine vogeltjes met een mooie tekening in de veren :-)
Groetjes, Helma