AWD - April 2020

Op 16 april had ik een onverwachte waarneming in de AWD: een citroenkwikstaart (Motacilla citreola).

Deze opvallende kwikstaart vertoefde een tijdje in een van de plassen in het duingebied, die nu inmiddels vrijwel drooggevallen is.

Nadat ik de vogel op waarneming.nl gemeld had kreeg ik het verzoek de melding door te geven aan CDNA (Commissie Dwaalgasten Nederlandse Avifauna).

Vervolgens kreeg ik het verzoek om 1 of 2 foto's door te sturen naar de Vogelwerkgroep Zuid-Kennemerland in verband met plaatsing in hun blad Fitis.

Het derde verzoek om foto's op te sturen kwam van Dutch Birding.

In het eerstkomende blad publiceren zij bijzondere waarnemingen van de maanden maart en april.

Uiteraard heb ik aan alle verzoeken voldaan.

Al deze reacties zijn een geheel nieuwe maar heel leuke ervaring voor mij.

Vanuit de vogelobservatiehut zag ik deze Canadese gans (Branta canadensis) rustig drijven op het nagenoeg rimpelloze water.

Kuifeendjes (Aythya fuligula) deden daar niet voor onder.

De hele omgeving straalde rust uit.

De meeste meerkoeten (Fulica atra) die ik zag leken iedere mogelijkheid aan te grijpen om ruzie te maken met soortgenoten.

Deze was een ontspannen uitzondering. 

In de tijd dat er voldoende plassen in de waterleidingduinen zijn zie je er ook regelmatig kieviten (Vanellus vanellus).

Ze blijven meestal wel op afstand.

Kleine pleviertjes (Charadrius dubius) hielden zich in de buurt van de kievit op. 

Ze kwamen niet zo dichtbij als ik gehoopt had.

De snoek (Esox lucius) was weliswaar niet geweldig goed zichtbaar maar bleef lange tijd op een paar meter afstand van mij rustig vlak boven de bodem liggen.

Sommige snoeken hebben vaste plekken om te jagen waar ik ze vrijwel iedere keer als ik er langs kom ook zie.

Een bruine kikker (Rana temporaria) aan de wandel is een zeldzaamheid in deze droge tijden.

Een aantrekkelijke plek uitkiezen zodat ik hem mooi kon fotograferen kwam niet in hem op.

Veel vogels hielden ook graag wat afstand, zoals deze kneu (Linaria cannabia).

Ze gunden zich nauwelijks de tijd om even ergens rustig te gaan zitten.

Terwijl ik al speurend op mijn gemak door het verlaten duingebied liep zag ik een groep merelachtige vogels.

Het bleken beflijsters (Turdus torquatus) te zijn.

Ze waren zeer ongedurig en vlogen voortdurend op.

Meer dan een waarnemingsplaatje zat er niet in.

Het gedrag van roodborsttapuiten (Saxicola rubicola) is bekend.

Ze zitten vaak op een uitkijkpost en zijn niet eenvoudig te benaderen.

Dit beeld is dan ook heel karakteristiek.

Volgens mij zijn er dit jaar meer tapuiten (Oenanthe oenanthe) in het duingebied dan vorig jaar.

Met wat geduld lukt het meestal wel om redelijk dicht bij ze in de buurt te komen.

Zo goed als een paar jaar geleden is mij echter nog niet overkomen.

In hetzelfde gebied als een aantal dagen eerder zag ik opnieuw beflijsters, 

waarbij het mij opnieuw niet lukte om ze op de plaat te krijgen zoals ik wilde.

Het zijn echter aantrekkelijke waarnemingen.

Nee, dan gaat het met een grote bonte specht (Dendrocopos major) beter.

Ze zijn dan ook behoorlijk algemeen in de AWD waardoor je een grote trefkans hebt.

Futen (Podiceps cristatus) zijn in het duingebied nog niet erg actief met nestelen, 

in tegenstelling tot wat ik in mijn woonomgeving meestal zie.

Het is mij nog niet gelukt om veel vlinders te fotograferen.

Kleine vuurvlinders (Lycaena phlaeas) waren in april wel vrij vaak te zien.

Een atalanta (Vanessa atalanta) kwam ik maar een enkele keer tegen.

Deze bleef echter wel lekker lang op een boomstam zitten.

De eerste hoornaar (Vespa crabro) van 2020.

Hij was duidelijk op jacht en ging bijvoorbeeld dit holletje in, daarna tussen plantjes door en weer een holletje in.

De hoornaar was een leuke uitdaging voor mij omdat hoornaars zoals bekend niet echt van stil zitten houden.

Tot besluit een moervos, duidelijk op zoek naar voedsel voor haar hongerige jongen.

Welpen kan ik hier niet laten zien, opmerkelijk gedrag wel.

Ze had een plek gevonden waar bezoekers een aantal kaasstengels hadden laten liggen.

De moervos wist wel raad met deze rommel en zorgde ervoor dat alles keurig opgeruimd werd.

Of het goed voor haar is betwijfel ik, maar dorst zal ze er vast wel van gekregen hebben.

Ze liep naar de waterkant.......

...... en klom in een boom!

Ik dacht dat ze ging drinken, maar tot mijn verbazing klom ze een flink stuk de boom in en daarna weer terug.

Het bleef niet bij één poging.

Dat het niet meeviel is wel te zien.

Maar waarom deed ze dat?

Hier ging het mis: ze gleed met haar voorpoten van een tak en kwam op haar voorpoten in het water terecht.

Ze gaf het niet op en klom nogmaals in en uit een boom. 

Ze had wel een dode vis gevonden, maar die kreeg ze niet uit het water.

Nog een klein stukje en ze was weer op de oever.

Ik heb nog steeds geen idee wat ze in die boom zocht.

Ze was wel even aan rust toe.

Na een tijdje in de schaduw in het gras te hebben gelegen ging ze weer verder.

En nu maar hopen dat niet teveel mensen haar burcht hebben gevonden en haar hinderen bij het voeren van haar welpen.