AWD - Augustus 1e helft

De eerste helft van augustus kenmerkte zich door een aantal tropische dagen. 

Het was toen voor mij veruit het aantrekkelijkst om vroeg op te staan om in de ontwakende natuur onder aangename omstandigheden eropuit te gaan.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Maar…… de lightbox werkt bij mij in Google Chrome niet. 

Als je ze toch groter wilt zien moet je stuk voor stuk op elke foto klikken.

Bloggers wegen zijn ondoorgrondelijk.

De meeste vlinders bleken niet van vroeg opstaan te houden, maar dit bont zandoogje (Pararge aegeria) bleek met een aantal soortgenoten een uitzondering.

Andere zandoogjes volgden al snel, zoals dit bruin zandoogje (Maniola jurtina).

Opvallende soorten zag ik op een enkele uitzondering na niet.

Geen eikenpages, geen distelvlinders, geen argusvlinders.

Dat waren wel de soorten waar ik naar op zoek geweest ben, maar zonder succes.

Het betekent wel dat ik andere soorten, die ik "gewoon" vind, nu ook eens aandacht kan geven.

De kleine vuurvlinder (Lycaena phlaeas), veel minder talrijk dan eerder dit jaar, krijgt daarom toch een plaats.

Een verrassing was de heivlinder (Hipparchia semele), toch nog een wat minder algemene soort.

Het was er overigens maar een en die heeft het mij niet makkelijk gemaakt.

De vleugels spreiden was er bijvoorbeeld niet bij.

Kleine koolwitjes (Pieris rapae) waren er daarentegen een heleboel.

Meestal sla ik die over.

Met gespreide vleugels heb ik ze ook wel kunnen fotograferen,

 maar die plaatjes vind ik niet mooi genoeg om hier te laten zien.

En jawel, opnieuw keizersmantels.

Ze hebben van mij al veel aandacht gehad, maar een tweetal plaatjes kan nog wel.

Ik heb tenslotte een zwak voor ze.

Hun aantal is sinds juli drastisch afgenomen en de tekenen van verval waren bij de meesten al duidelijk te zien.

Voor de tijgerspinnen (Argiope bruennichi) was een drukke tijd aangebroken.

Er moest goed gegeten worden, maar ook gepaard.

Een beeld van de voorraadkamer.

Juffers vormen een belangrijke voedselbron.

Dit vrouwtje lust er wel pap van.

Dat is ook letterlijk zo, want ze spuit de prooi met een sapje vol enzymen in die de inhoud vloeibaar maken.

Later zuigt ze haar prooi leeg.

En hier gaat het om, een cocon waarin ze haar oranjekleurige eitjes zorgvuldig heeft ingekapseld.

In de eerste twee weken van augustus heb ik drie cocons gevonden, er volgen er ongetwijfeld nog meer.

Augustus zonder libellen is ondenkbaar.

Het wemelde van de heidelibellen.

Dit is volgens mij het vrouwtje van de steenrode heidelibel (Sympetrum vulgatum).

Natuurlijk waren er ook talrijke mannetjes.

Ik vond het weerkaatsen van het zonlicht op de vleugels mooi.

Daarnaast was het ook een uitdaging om het aansprekend in beeld te krijgen.

Dit was het beste resultaat, naast talrijke (deels) vruchtloze pogingen.

Als ze stil zitten zie je niets van een weerkaatsing, als ze landen des te meer.

Als je er bedreven in bent is het maken van vluchtbeelden ook de moeite van het proberen waard om de reflecties fraai weer te geven.

Je moet dan wel snel genoeg zijn met scherpstellen.

Een soort die ik niet zo vaak behoorlijk op de plaat krijg is deze libel.

Volgens Obsidentify  is dit met 77% waarschijnlijkheid een paardenbijter (Aeshna mixta).

Juffers waren er ook genoeg te zien.

Deze keer beperk ik mij tot de houtpantserjuffer (Chalcolestes viridis).

Het was een flinke worsteling met de belichting om plaatjes te kunnen maken zoals ik wilde.

Het was toen bijna 10 uur en het licht was al keihard.

Hoe anders was het toen ik deze heidelibel ontmoette.

Het was toen net 7 uur geweest.

Er heerste een serene stilte, de grond en veel planten waren bedekt met dauw, er was zelfs wat grondnevel.

Volgens Obsidentify is dit met 54% zekerheid een bruinrode heidelibel (Sympetrum striolatum).

Genoeg ruimte voor twijfel rond deze naamgeving dus.

Heidelibellen maken determinatie niet makkelijk.

Met dauwdruppels op haar lijf was zij een aantrekkelijk model.

De tijd vloog en ik was er al snel een uurtje mee bezig, 

ook al omdat ik de bokeh-bollen zo goed mogelijk als achtergrond wilde gebruiken.

Deze tegenlichtopname kwam door de selectie.

Omdat het lastig kiezen was laat ik ook deze plaat zien.

Rond 8 uur waren de dauwdruppels bijna allemaal verdampt.

Ze was er bijna aan toe om zich bij haar soortgenoten te voegen die op een zonniger plekje wat sneller opgedroogd waren.

Ontmoetingen met vogels en zoogdieren leverden mij geen blogwaardige plaatjes op.

Wellicht komt dat weer goed in de tweede helft van deze maand.