AWD - December 2020

December ligt weer achter ons.

De weersomstandigheden waren nogal grillig.

Soms windstil, soms winderig en nat, soms zonnig, soms grijs.

Het bovenstaande beeld zal voor regelmatige AWD bezoekers bekend zijn. 

Het was een van die windstille dagen waarbij de lichtsterkte tegenviel: 

ik moest ISO 1600 gebruiken.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Maar…… de lightbox werkt bij mij in Google Chrome niet. 

Als je ze toch groter wilt zien moet je stuk voor stuk op elke foto klikken.

Bloggers wegen zijn nog steeds ondoorgrondelijk.

Oesterzwammen (Pleurotus ostreatus) bleken het in december nog een tijdje goed te doen.

Soms zie je onverwachte dingen.
 Tot mijn verbazing groeide er een koningskaars (Verbascum thapsus) op de stam van een omgevallen boom.

Curieus genoeg om er een waarnemingsplaatje van te laten zien.

Een blauwe reiger spotten is in de AWD niet zo bijzonder.

Deze stond er redelijk bij en was niet erg schuw.

Natuurlijk wil je liever een mooiere  achtergrond.

Als je er een spiegelbeeld bij kunt krijgen wordt het al beter.

Mooier werd het niet.

Op zoek naar watervogels werd ik afgeleid door dit draaikolkje.

Ik heb iets dergelijks wel eens vaker laten zien, maar het blijft me fascineren.

En daar waren ze dan eindelijk op een redelijke afstand: grote zaagbekken (Mergus merganser).

Het was een groepje van twee mannetjes en vijf vrouwtjes.

En hier is een van de mannetjes.

Dit soort platen is nog niet wat ik wil, maar tot nu toe moet ik het hier mee doen.

Een van de dames kwam nog eens extra langs.

Gele trilzwammen (Tremella mesenterica) kan je het hele jaar door tegenkomen, 

maar mij gebeurt het meestal in de wintermaanden.

De gele kleur is in december erg opvallend in het landschap.

De eerste wilde zwanen (Cygnus cygnus) van het winterseizoen 20-21 zag ik op 10 december, een grijze bewolkte dag. 
Ik hoorde het tweetal achter mij aankomen en kon ze in het voorbijgaan fotograferen.

Later zag ik ze weer een rondje vliegen en tamelijk ver van mij landen.

Het leverde geen plaatjes op.

Ongeveer een week later zag ik dit negental, twee ouders met hun zeven jongen.

De omstandigheden waren nu veel beter.

Toen ze dichterbij kwamen was het verschil tussen ouder en kinderen duidelijker te zien.

Het blijft steeds weer mooi om deze majestueuze vogels te bekijken

Om de een of andere reden kozen ze het luchtruim. 

Ze waren even achter wat struiken verscholen, waardoor ik het startmoment niet kon zien.

Ze passeerden mij wel op een gunstig punt, zodat ik ze goed kon zien en fotograferen.

Qua vluchtbeelden kwam ik goed aan mijn trekken.

Behalve de grote zaagbekken had ik nu ook wilde zwanen goed in beeld kunnen krijgen.

Samen met brilduikers vormen zij het trio wintergasten, dat ik graag iedere winter weer terug zie. 

Brilduikers heb ik al een aantal keren gezien, maar ze waren wat te ver weg en bovendien heel erg schuw.

Ik ben daarna verder gelopen, het infiltratiegebied in. 

Toen ik bij een van de kanalen was zag ik de zwanenfamilie naderen en zich klaarmaken voor een landing.

Het tegenlicht leverde fraaie beelden op.

Een van de zwanen bleef net buiten beeld.

Nu 2021 inmiddels begonnen is hoop ik natuurlijk op mooie dagen,

 waarbij ik alle wintergasten nog eens voor mijn lens kan krijgen.

De eerste week van januari zat dat er nog niet in, maar het gewenste moment komt steeds dichterbij.