AWD - April 2022

Tot mijn verrassing werden er in april geoorde futen in de AWD waargenomen,

een soort die ik daar nog nooit eerder had gezien. 

Ik had ze al gauw gevonden in een meertje waar ook knobbelzwanen, dodaarzen en meerkoeten zwommen. 

Bovendien zwommen de geoorde futen tamelijk dicht bij de oever, zodat ik er redelijk goed plaatjes van kon maken. 

Het bleek een paartje te zijn dat op doorreis was, 

want toen ik er later nog eens kwam waren ze in geen velden of wegen te zien.

Jammer, want de omgeving leek wel aantrekkelijk voor ze om te nestelen.

Geoorde futen (Podiceps nigricollis) worden wel vaker in het duingebied gezien, 

zoals bijvoorbeeld in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland.

Ze waren niet echt makkelijk te benaderen, niet alleen omdat ze tamelijk schuw zijn. 

Er stond een afrastering om het meertje en de grond was bovendien erg drassig.

De omgeving werd goed in de gaten gehouden.

Ik heb ze wel eens veel mooier kunnen fotograferen, maar ik was al heel blij met deze waarneming.

Nijlganzen (Alopochen aegyptiaca) blijken zich heel goed te kunnen aanpassen.

Ook in het duingebied kom ik regelmatig een stelletje tegen.

In het voorjaar hoop ik altijd weer kleine plevieren (Charadrius dubius) te zien, 

waarbij ik natuurlijk hoop dat ze gaan nestelen.

Het is knap lastig om ze in het duingebied te vinden, zeker als ze zich niet bewegen.

Als je hun woongebied kent wordt het iets makkelijker.

Op een gegeven moment zag ik in een karakteristieke omgeving twee paartjes scharrelen, 

maar ze vertoonden absoluut geen baltsgedrag.

Ze waren druk bezig met voedsel zoeken.

En nu maar hopen dat ik ze weer een keer met hun jongen aantref, zoals enkele jaren geleden.

In het voorjaar reken ik er jaarlijks op dat er weer tapuiten (Oenanthe oenanthe) op doorreis het duingebied aandoen.

Hier is het mannetje te zien.

Ik heb er al talloze plaatjes van gemaakt, maar het verveelt mij nog steeds niet.

Natuurlijk probeer ik wel om er wat moois van te maken.

Nogmaals het mannetje. 

Aanvankelijk zag ik in het gebied waar ik ze jaarlijks zie nauwelijks tapuiten. 

Een week later werd dat beter.

Vrouwtjes waren er ook, zelfs meer dan mannetjes.

Deze vrouwtjes waren wat moeilijker te benaderen.

Ik moest er duidelijk meer moeite voor doen om ze mooi op de plaat te krijgen.

Toeval?

De mannetjes lieten zich meestal wel mooi vereeuwigen. 

Uiteindelijk was ik zeer tevreden met deze plaat, waarbij het vrouwtje er wat mij betreft heel mooi op staat.

In dezelfde omgeving waren opnieuw boomleeuweriken (Lullula arborea) te zien.

Lange tijd hupte het vogeltje tussen de begroeiing maar uiteindelijk kreeg ik de kans om deze plaat te maken.

Een mooie afsluiter.