Havik

Op 7 april ben ik weer eens in Brabant geweest met als hoofddoel het fotograferen van roofvogels. 

We werden niet teleurgesteld want behalve deze imposante havik zagen we ook nog een buizerd en een reeks kleinere vogels, waaronder de middelste bonte specht. 

Deze keer krijgt uitsluitend de havik (Accipiter gentilis) alle aandacht.

Na het gebruikelijke gereed maken van de setting, inclusief het vastmaken van de prooi, 

moesten we nog wel een tijdje geduld hebben voordat de eerste havik verscheen.

In een flits was hij toch nog onverwacht op de prooi geland, 

waarna hij onmiddellijk met volle overgave aan de slag ging.

Maar ...., hij had wel een merkwaardig linkeroog.

Zijn rechteroog zag er volledig normaal uit.

Hij droeg overigens geen ring.

De duif werd in een hoog tempo geplukt, fantastisch om te zien hoe hij heel efficiënt te werk ging.

Natuurlijk pauzeerde hij regelmatig om de omgeving goed in te gaten te houden en te luisteren naar geluiden, 

zoals bijvoorbeeld van een buizerd die in de buurt was.

Zo is goed te zien wat er voor verschil tussen beide ogen was.

Had de havik een ontsteking rond zijn oog, waardoor een zwelling was ontstaan?

Het blijft een vreemd gezicht om zo'n verzonken oog te zien.

Met een grote veer in zijn snavel en zijn opvallend brede staart levert dit alles bij elkaar toch een bijzonder plaatje op.

Het is goed te zien hoeveel veren hij in korte tijd geplukt had.

Rommel maken kunnen ze!

Dat mochten wij na afloop weer opruimen, wat we trouwens aan het eind van de dag graag deden.

Wisselende lichtomstandigheden zorgden voor heel verschillende beelden.

Het had tijdens de rit naar Brabant nog overvloedig geregend, maar toen we bij de hut gekomen waren druppelde het alleen nog wat na en hadden we verder een droge dag.

De havik maakte de kop van de duif los van de romp.

Daarna vloog hij met de kop weg om niet meer terug te komen.

Hij had zich ongeveer 20 minuten uitgeleefd.

Het verbaasde mij wel dat hij niet van het vlees en de ingewanden had gegeten.

Een half uur later verscheen deze schoonheid.

Behalve haar felle ogen viel ook haar ring op.

Zij verspilde geen tijd en ging direct aan de maaltijd, 

waarbij ze nog wel tijd had om zich even te laten horen.

Zij zorgde ook voor dit opvallende beeld.

Zij had even oogkleppen voor.

Met haar ogen wijd open maakt zij een veel dreigender indruk.

Het was net of ze ons even intimiderend wilde aankijken (hoewel ze ons als het goed is natuurlijk niet kon zien).

Een 100-400 mm zoomlens geeft je de kans om wat met het beeld te variëren.

 In dit geval heb ik er alleen aan beide zijkanten een stuk afgesneden.

Terug naar de maaltijd, want daar verwachtte ik nog beelden van het opeten van het vlees en de ingewanden.

Wachten kan soms lang duren, maar in dit geval had ik daar geen last van.

De spanning steeg wel, want je weet waarvoor de havik gekomen is.

Ze reageerde onmiddellijk op het gemiauw van een buizerd die in de buurt was.

Zij wilde vanzelfsprekend niet tijdens het eten verrast worden.

Nog een keer streng in de richting van de hut kijken, en dan .......

Was er toch nog onraad?

Nee, ze kon rustig gaan eten.

Sinds haar komst waren er slechts 5 minuten verstreken.

Ze werd niet meer afgeleid en begon in hoog tempo te eten.

Dit wilde ik graag zien en ik kreeg wat ik wilde zien.

Ze wist van wanten en verorberde achter elkaar flinke stukken vlees.

Na nog 3 minuten schreeuwde zij nog een keer voluit,

 waarna ze haar vleugels uitsloeg om deze dag niet meer terug te keren.

Met zo'n beeld op je netvlies weet je dat de dag geslaagd is.

Wat een indrukwekkende vogel!