Van alles wat ik in 2021en 2022 heb gezien in de natuur kwam ik nog een aantal platen tegen
die ik niet op mijn blog heb laten zien.
Ik heb hiervan een bonte verzameling samengesteld
die ook wel onder de naam "Los Zand" gepubliceerd had kunnen worden.
Om te beginnen is hier een snorzweefvlieg (Episyrphus balteatus)
die op een bloem van een speerdistel (Cirsium vulgare) naar nectar komt zoeken.
Als je weet waar een kolonie zwarte sterns (Chlidonias niger) voorkomt
loont het de moeite om daar eens heen te gaan als ze jongen hebben.
In 2021 ben ik daar voor het eerst geweest.
De omstandigheden zaten niet echt mee, het was te bewolkt naar mijn zin.
Anderen - René, Maria - hebben daar mooiere platen gemaakt onder betere omstandigheden.
Desondanks vond ik het een bijzondere belevenis om het voeren van de jongen mee te maken.
Het gaat tenslotte niet uitsluitend om de plaatjes.
De ouders waren er maar druk mee.
Een meevaller was dat de begroeiing van de vlotjes niet te hoog was.
Op een warme zomerse dag beviel dat heel goed.
Het vervolg gaat over 2022.
In de wintermaanden ga ik meestal een paar keer op zoek naar wisenten (Bison bonasus).
Langs het wisentenpad in het Kraansvlak tussen Bloemendaal aan Zee en Zandvoort heb je soms een kans om ze goed te bekijken.
Maar ook zonder dat je wisenten ziet is het een aantrekkelijke wandeling door een afwisselend duingebied.
Een van de dieren heeft een halsband met zender, waardoor je op de website kunt zien waar ze zijn (als de zender werkt..)
Regelmatig worden er kalveren geboren.
Je mag dan ook van halverwege februari/begin maart tot begin september niet in het gebied komen.
Bovendien maakten ze nesten die nogal verscholen lagen achter de vele takken.
Ik ben er daarom maar één keer geweest en heb er vrijwel geen foto's gemaakt.
deze wilde kievitsbloem (Fritillaria meleagris) tegen.
Er groeiden er heel wat en het zijn ongetwijfeld gekweekte exemplaren die in borders zijn uitgezet.
Ze zijn daarom niet minder mooi.
waarbij we een huisje in Pannerden hadden.
In de uiterwaarden liep een kleine kudde koniks (Equus caballlus), waar dit veulentje bij hoorde.
De meesten waren jonge vogels, zoals dit exemplaar.
In de hoge begroeiing langs de uiterwaarden voelden ze zich thuis.
Soms zag je er een aantal uit de dekking de uiterwaarden in rennen of boven de planten uit springen.
We gingen er in het bijzonder voor de lynxen maar dat viel tegen.
Alleen het mannetje was even te zien tussen de hoge struiken.
Het vrouwtje lag met haar welpen ergens verscholen en liet zich niet zien.
De wolf (Lupus canis) heb ik helaas niet in de vrije natuur gezien, maar in ditzelfde natuurpark.
Ik had er nog nooit een gezien en was dus blij verrast dat er in dit natuurpark enkele waren.
Ze waren maar heel kort te zien en ik was dus dik tevreden dat het mij gelukt was deze plaat te maken.
Ook dit jaar stonden de zwarte sterns op het programma.
De verwachtingen voor deze dag waren goed, maar het pakte toch anders uit.
In 2021 trof ik daar Maria, dit jaar was het de beurt aan René.
De timing was hier niet helemaal in orde bij de volwassen vogel, want de kleine stond nog met zijn snavel vol libel.
Jeneverbessen vind je behoorlijk veel in bepaalde natuurgebieden in Drenthe en Overijssel,
maar je moet er wel een beetje je best voor doen om ze te vinden.
Deze bijzondere soort verdient ook wel eens wat aandacht.
Op een aantal plaatsen zagen we mooie kleurige heidestruiken, maar wat waren er veel geheel verdroogde struiken.
De roestbruine kleur overheerste daar en dat is behoorlijk zorgelijk als het op grote schaal gebeurt.
Hier leek de spar besneeuwd, maar het waren waterdruppeltjes die voor dit effect zorgden.
Er ontstaat op zo'n plek al gauw een mystiek sfeertje.
als je de webben van de juiste kant bekeek.
Van de andere kant bekeken zag je er vrijwel niets van.
Als je een week in de omgeving van de Lemelerberg bent kan je ook eens gaan kijken in een van de
hutten van Han Bouwmeester.
Dat hebben we dan ook gedaan.
Maar daarover een volgende keer.
