AWD - Februari 2023

 

De lente is inmiddels duidelijk begonnen en heeft mij al de nodige lentebeelden opgeleverd. 

Ik kies nu echter voor een terugblik op de afgelopen maand februari. 

Een bijzondere vogel in het duingebied was deze pijlstaart, die ik bijzonder genoeg vind om hiermee te beginnen.

Aan de kleuren is wel te zien dat ik deze dames brilduiker (Bucephala clangula) bij opkomende zon ben tegengekomen.

Hetzelfde geldt voor deze dodaars (Tachybaptus ruficollis).

Ik vind dat niet alleen de dodaars er goed opstaat, maar ook dat het water voor een mooi effect zorgt  .

Hoe anders werden de kleuren toen het zonniger en helderder werd.

Ook met deze plaat ben ik heel tevreden, temeer omdat de dodaarsjes niet zo makkelijk goed in beeld te krijgen zijn.

Ze zitten vaak wat te ver weg en ze zijn zoals bekend ontzettend oplettend en schuw.

Niet veel later die morgen begon de lucht wat grijzer te worden, het leek wel of er mist in aantocht was.

De kleuren van deze slobeend (Spatula clypeata) zijn daardoor niet zo mooi als ze kunnen zijn, 

maar ik was al blij dat ik er weer een tweetal van tamelijk dichtbij zag.

Toen trok het helemaal dicht.

Op de achtergrond zie je normaal onder andere een bomenrij, maar nu was er een grijze muur.

Jammer van mijn plannen, maar dit was voor mij een niet voorziene tegenvaller na het zonnige begin van de dag.

Op de weg terug trok het toch nog een beetje open waardoor ik deze plaat van een blauwe reiger kon maken, 

die een visje verschalkt had.

Een nieuwe dag bood nieuwe kansen.

Een nieuwe zoektocht naar nonnetjes (Mergellus albellus) leverde om te beginnen dit beeld op.

Ze bleven buitengewoon op hun hoede.

Er was één mannetje, vergezeld door drie vrouwtjes.

Om het minste of geringste vliegen ze op.

Hier gaat het mannetje in de achtervolging.

Grote zaagbekken (Mergus merganser) waren op deze zonnige dag in lentestemming.

Onverdraagzaamheid hoort daarbij.

De mannetjes accepteerden geen concurrenten in de buurt van hun partner.

Dat leverde mooie beelden op.

Als je de mooie dagen kunt kiezen om op stap te gaan dan krijg je in ieder geval kleurrijke beelden, zoals bij deze dodaars.

Ik heb drie platen  van een dodaars laten zien en ze zijn alle drie heel verschillend.

De mooi gekleurde kringen in het water vond ik in dit geval een meerwaarde.

De slobeenden waren nog steeds in hetzelfde kanaal te vinden.

Nu de zon scheen waren de kleuren van dit mannetje een heel stuk fraaier en warmer.

De opvallende snavel is hierbij ook goed te zien.

In een naaldbomen bosje was een kleine bonte specht gezien.

Die vond ik niet maar een grote bonte specht (Dendrocopos major) was wel van de partij en liet zich deze keer eens op een andere manier bewonderen.

Een pimpelmeesje (Cyanistes caeruleus) aan een rietstengel, mooi vrij.

Ik zie ze vaker in rietkragen, maar meestal teveel tussen de stengels om een mooie plaat te kunnen maken.

Tot mijn verrassing zag ik op 27 februari nog een wilde zwaan (Cygnus cygnus).

Deze zwaan zag ik echter op 13 februari, helemaal alleen.

De wilde zwaan werd echter verjaagd door een knobbelzwaan (Cygnus olor) mannetje dat zich voor zijn partner wilde bewijzen.

Het tweetal kwam aanvliegen, waarna het mannetje de aanval inzette.

De wilde zwaan had geen zin in een gevecht en ging er zo snel mogelijk vandoor,

de knobbelzwaan merkte even later dat hij alleen was.
Hij was van slag, maakte allerlei geluidjes om haar te roepen, 

zwom besluiteloos heen en weer, maar zij kwam niet opdagen.

Een heldendaad helemaal voor niets!

Uiteindelijk vloog hij weg, op zoek naar zijn partner die misschien wel in een ander kanaaltje op hem wachtte.

Welke grote zaagbek man kan deze uitnodiging weerstaan?

Als variant op een bekend liedje dacht ik onmiddellijk:

"Kom in mijn vleugels mijn liefste".

En daar was hij dan, nadat hij een mededinger had weggejaagd.

Het water was nog niet tot rust gekomen.

Hij was echter niet alleen, maar haar concurrentes hadden pech.

Hij viel voor haar.

De rust keerde terug.

Man en vrouw verzorgden toen uitgebreid hun toilet.

Of dit vertoon bij zijn toilet hoorde of dat hij in een goede bui was omdat zij hem had uitverkoren,

 laat ik maar in het midden.

Op waarneming.nl had ik gezien dat er een pijlstaart (Anas acuta) was gesignaleerd in het kanaal 

waar ook de nonnetjes zich ophielden.

Het was een bewolkte ochtend.

Het waaide bovendien behoorlijk (windkracht 5).

Ik had hem al snel gevonden, maar om er fatsoenlijke platen van te maken duurde toch nog enige tijd.

Hij verstopte zich vaak achter de struiken langs het water of hij zwom naar de andere oever, waardoor ik moest omlopen.

Dat herhaalde zich een paar keer.

De pijlstaarten en de andere watervogels die hem vergezelden moesten een flinke golfslag trotseren.

Als afsluiter van de maand februari heb ik gekozen voor deze nonnetjes.

Ze symboliseren als het ware het afscheid van de wintermaanden, hoewel er nog een paar koude nachten zouden volgen.