Wintermaanden 23-24

NOVEMBER

In november ging mijn aandacht vooral uit naar zwammen, maar daar heb ik al genoeg aandacht aan besteed.

De eerste wintergasten kwamen naar Nederland om daar te overwinteren. 

Het waren nog maar de voorboden, maar zoals later bleek vielen de aantallen mij niet mee. 

Het lijkt wel of er minder overwinteraars zijn dan andere jaren.

Grote zaagbekken (Mergus merganser), zoals het bovenstaande vrouwtje, waren er al vroeg bij.

Het weer deed vaak meer denken aan de herfst, het was bijvoorbeeld vaak winderig, zoals hierboven duidelijk te zien is.

 Af en toe zag ik een groep staartmezen (Aegithalos caudatus), waarvan dit er één is.

DECEMBER

Damherten, je kunt er bijna niet omheen.

Door de mooie reflectie trok dit hert mijn aandacht.

Een hinde had gezelschap van een roodborstje

Ze moet deze maanden wel oppassen want er wordt weer op ze gejaagd.

Tafeleenden (Aythya ferina) zie je meestal samen met kuifeenden en meerkoeten in groepen.

Dit eendje was alleen en had blijkbaar even behoefte aan rust.

In de kanalen zag ik dit regelmatig.

Dodaarsjes (Tachybaptus ruficollis) zijn in de wintermaanden wat makkelijker te vinden dan in de zomer.

Zij duiken bijna onophoudelijk naar voedsel, waardoor het een hele uitdaging is om dat goed op de plaat te krijgen.

Het bleef bij opspattend water en drijvende dodaarzen.

Grote zaagbekken zag ik langzaam maar zeker wat vaker, maar het viel niet mee om er fatsoenlijke platen van te maken omdat ze vaak wat te ver wegbleven.

Als je regelmatig in het duingebied komt wordt je geduld uiteindelijk wel beloond.

Knobbelzwanen (Cygnus olor) horen bij de vaste gasten in de waterleidingduinen.

Af en toe was het schitterend weer, maar dreigende regenwolken waren vaak niet ver weg.

Blauwe reigers (Ardea cinerea) voelen zich thuis in het duingebied.

Zoals bekend zijn het goede vissers.

Een vette baars moest eraan geloven.

Wilde zwanen (Cygnus cygnus) horen bij de wintermaanden.

Op 1 december zag ik de eerste zwanen in het infiltratiegebied, hun favoriete gebied.

Tot nu toe zijn ze nogal op afstand gebleven, 

waardoor ik nog niet de platen heb kunnen maken die ik wilde.

Ik heb er bovendien veel minder gezien dan in andere winters.

Zou het niet lang genoeg koud zijn in het Noorden?

Hetzelfde geldt voor brilduikers en krooneenden.

Ik heb ze regelmatig gezien, maar aan mooie platen werkten ze niet mee.

Maar gelukkig zijn er nog knobbelzwanen.

Deze jonge zwaan zorgde voor een opvallende pose na een korte poetsbeurt.

JANUARI

Het nieuwe jaar begon onverwacht.

Het overkomt me maar sporadisch dat ik eekhoorntjes zie in de AWD.

Nu waren het er zelfs twee.

Het is geen gemakkelijke opgave maar wel een grote uitdaging om er plaatjes van te maken.

Ze kunnen niet op tegen de beelden die je vanuit een hut kan maken, 

maar de tevredenheid is dan wel een stuk groter als het behoorlijk gelukt is.

Rietgorzen (Emberiza schoeniclus) kwam ik wel vaker tegen.

Deze vlogen niet onmiddellijk weg toen ik in de buurt kwam.

Vorig jaar zag ik ze op dezelfde plek onder winterse omstandigheden.

Opwinding onder vogelaars en andere belangstellenden: 

er was een bijzondere klapekster in de duinen gesignaleerd!

Om de drukte wat te ontlopen ben ik er niet in een weekend heen gegaan.

Op weg ernaartoe kwam deze grote zaagbek mij tegemoet vliegen.

Damherten zijn niet te vermijden in het duingebied en kan je overal tegenkomen.

Deze jonge damherten trokken zich niets van kijkers aan.

Zij wilden alleen maar hun krachten meten.

Inmiddels was ik vlakbij het gebied waar de klapekster zich op zou houden.

En jawel, daar zag ik hem:

Een klapekster (Lanius excubitor) die volgens kenners zelfs een bijzondere variant was: 

een taigaklapekster, ook wel Homeyers klapekster  (Lanius excubitor homeyeri)  genoemd.

De vogel was moeilijk te benaderen, want zo gauw je in het zicht van de vogel kwam kon hij al opvliegen.

Ik heb mijn foto's dan ook een beetje gecropt.

Hier zit hij op een karakteristieke plek, waarbij hij goed zicht op de omgeving kon houden.

Gelet op de meldingen op waarneming.nl had hij over belangstelling niet te klagen

(of misschien juist wel).

Knobbelzwanen poetsen graag en vaak.

Ik kreeg opnieuw een eersterangs plaats terwijl een tweetal zwanen zich van hun schoonste kant liet zien.

Ik moest wel accepteren dat ik tegenlicht had, maar dit zorgde er dan tegelijkertijd voor dat ik er ook van kon profiteren.

Zelf vind ik het steeds weer een mooi gezicht als er licht door de veren valt.

Een aantal damherten was erg oplettend, alsof ze goed door hadden dat het jachtseizoen nog steeds geopend was.

Deze plaat maakt ook duidelijk dat er veel gras en riet in het duingebied is, 

waar de herten trouwens nauwelijks of helemaal niets van eten.

Een duidelijk voorbeeld van een waarnemingsplaat, want er is natuurlijk heel veel op aan te merken.

Ik zie echter zelden een waterral (Rallus aquaticus) in de duinen.

Het overkwam mij bij toeval en dan mag zo'n plaat hier wel getoond worden.

Een inmiddels vertrouwde voorbijganger, gelukkig ook eens onder gunstige omstandigheden.

Een grote zilverreiger (Ardea alba) had voor de verandering geen aandacht voor belangstellende kijkers.

Hij had trek.

Vergelijk deze buit eens met wat de blauwe reiger in dezelfde omgeving gevangen had.

Dit was niet meer dan een amuse.

Hier deed hij een nieuwe poging, helaas zonder succes.

Dit was vermoedelijk dezelfde reiger, maar wel op een eerder moment in dezelfde omgeving gefotografeerd.

Hij werd toen weggejaagd dor een blauwe reiger, want het lijkt erop dat ze geen vrienden zijn.

Het is een lang verslag geworden, ondanks beperkingen die ik mij heb opgelegd, maar zo blijf ik wel een beetje actueel.