Boomkikkers en egels

Soms is er sprake van een bijzonder toeval. 

In de vorige aflevering op mijn blog besloot ik met een egel die in mijn terugblik op de maand juli zou voorkomen. 

René wees mij in zijn reactie op deze post dat we in 2013 samen ook een keer een egel in de AWD waren tegengekomen. 

Ik kon mij dat nog goed herinneren en heb dat gelijk in mijn archief opgezocht. 

En jawel, in juni 2013 gingen we samen op zoek naar boomkikkers, die ik nog nooit eerder had gezien. 

We vonden ze inderdaad. 

Later die morgen zagen we een egel, vrij ongebruikelijk zo rond het middaguur.

Dit jaar had ik op 15 juli opnieuw boomkikkers gefotografeerd. 

Toen ik daar wegliep kwam mij op het smalle bospaadje een egel tegemoet!

De kring was rond, al had het wel 11 jaar geduurd.

Hier volgt nu mijn (uitgebreide) overzicht van de maand juli.

Het spreekt voor zich dat ik moet beginnen met boomkikkers.

Ze waren nog piepklein - volwassen boomkikkers heb ik niet gezien -  en dus behoorlijk lastig om te vinden.

Ze zaten niet op boomtakken maar op de bladeren van varens. 

Groen op groen (ton-sur-ton voor de liefhebbers) en daardoor lastig om er een aansprekende plaat van te maken.

Een nieuwsgierige zandhagedis klom tussen de varens en bleef als het ware rustig kijken waar ik mee bezig was. 

Ik heb ook deze plaat met mijn macrolens gemaakt, zonder te croppen.

Maar er waren nog meer nieuwsgierigen.  

Grote groene sabelsprinkhanen  had ik voor het laatst gezien in 2021.

Nu vond ik er een aantal, zowel mannetjes als vrouwtjes.

De eerste twee platen laten een mannetje zien. 

Ze zijn makkelijk te herkennen omdat ze geen grote legboor hebben.

Met tegenlicht wordt er van alles zichtbaar wat anders niet opvalt.

Met een beetje geduld krijg je ze wel zó voor je lens dat je de platen kan maken die je wilt. 

Geduld is wel nodig want ze houden ook wel van verstoppertje spelen.

Hier is goed te zien dat de legboor van de vrouwtjes een flink formaat heeft.

In de vegetatie leefde nog veel meer, meer dan ik op de plaat heb gezet. 

Links zie je een rietkruisspin, rechtsboven een gewone pendelvlieg en rechtsonder de bekende tijgerspin.

Toen ik in dat gebiedje genoeg had gezien ging ik verder, 

waarbij vrijwel direct mijn aandacht getrokken werd door deze egel die mij tegemoet kwam.

Toen er een vogel overvloog werd zijn/haar aandacht direct getrokken, 

waarbij ik zowaar de tanden kon zien (in de vergroting).

Dat was nieuw voor mij.

Nog een laatste blik, waarna we beiden onze eigen weg gingen.

Een dag kan slechter beginnen.

De volgende beelden zijn verspreid over de maand juli gemaakt.

Allereerst een vuurlibel.

Niet alle vuurlibellen hadden goed opgelet, tot genoegen van spinnen zoals de tijgerspin.

Ze waren behoorlijk talrijk.

Het schijnt dat door de klimaatopwarming hun aantal de laatste jaren aanzienlijk is toegenomen.

Betrapt, een vrouwelijke grote keizerlibel.

Het verschil tussen beide seksen is duidelijk.

Deze scène heeft geen uitleg nodig.

Natuurlijk waren er ook vlinders, al waren de hoeveelheden wat aan de magere kant.

Allereerst een dagpauwoog.

Een korte periode, halverwege juli, zag ik er behoorlijk veel. 

Linksboven: een distelvlinder

Rechtsboven: een kleine vuurvlinder

Linksonder: een kleine parelmoervlinder

Rechtsonder: een gewoon dikkopje

De distelvlinder heb ik bij ons in de tuin gefotografeerd.

Na de st. jakobsvlinders in het voorjaar is het in juli de beurt aan de st. jansvlinders.

Ze hebben dezelfde kleuren, maar een ander patroon.

Ook st. jansvlinders zijn er met hun kop niet altijd bij en laten zich vangen in het web van een tijgerspin.

Wellicht had de vorige vlinder wel een aantrekkelijke partner gezien en onvoldoende opgelet.

Ze waren er in ieder geval wel druk mee.

Nogmaals

Juli is de maand van de keizersmantels.

In één van hun favoriete terreinen liepen enkele damherten met hun mooie zomervacht en bastgewei.

Aanvankelijk geen vlinders, een beetje te vroeg en niet warm genoeg blijkbaar, maar wel een sprinkhaantje of krekel uit de Chorthippus Biguttulus groep (sorry, ik verzin die namen niet).

Blijkbaar lijken de leden van de groep zoveel op elkaar dat naamgeving lastig is.

Deze kleine zal het een zorg geweest zijn.

Hier kwam ik voor, de keizersmantel.

In totaal zag ik er 7.

Dat is wel eens meer geweest, maar het is bekend dat vlinders het niet makkelijk hebben.

Bloemen genoeg, maar toch wilden deze twee een keer samen van dezelfde bloem genieten.

Qua vogels was het voor mij weer een rustige maand.

Deze blauwe reiger verdient hier wel een plaats.

En dan toch weer zonnedauw.

Voor de variatie had dit lantaarntje belangstelling voor de bloemknoppen van de zonnedauw.

Omdat de kleuren rood en blauw zo'n mooie combinatie opleverden laat ik toch een juffertje in het rood zien.

Tenslotte een onverwacht toetje.

Toen ik in mijn archief aan het zoeken was kwam ik een dino tegen.

Iemand was in 2013 creatief geweest met het skelet van een damhert, met dit als resultaat.

Omdat het zo bijzonder is sluit ik met deze plaat af.

Ik wil iedereen bedanken voor het geduld om deze post tot het eind te bekijken.

Daarnaast is mijn dank groot aan iedereen die mijn blog regelmatig bekijkt en er eventueel ook nog op gereageerd heeft.