Texel 2025

Voor het eerst sinds lange tijd ben ik weer eens op Texel geweest, halverwege april. 

We hadden een verwenarrangement van onze kinderen gekregen. 

Het zal duidelijk zijn dat het daarom niet alleen om vogels observeren ging. 

De natuur kreeg natuurlijk wel aandacht en daarvan laat ik nu wat zien.

Na aankomst op Texel zijn we eerst naar de Mokbaai gegaan. 

Natuurlijk waren naast scholeksters grauwe ganzen nadrukkelijk aanwezig.

Van dichtbij was er weinig aan vogels te zien. 

Hier een waarnemingsplaatje van een tapuit op doorreis.

Iets verderop zat een graspieper de omgeving te verkennen.

De volgende dag hadden we meer succes.

We zagen heel wat torenvalken.

Deze was aan het "bidden" bij de opgang naar de Slufter.

Eidereenden waren er volop te zien, maar helaas allemaal wat verder weg dan ik gehoopt had. 

Lenteactiviteiten waren er genoeg, 

waarbij de vrouwelijke eidereenden het niet makkelijk hadden met de vele belagers. 

Het gebied nodigde uit om er een mooie wandeling te maken en dat hebben we dan ook gedaan. 

Veel vogels waren er niet te zien, behalve bij het water.

Het beperkte zich echter tot aalscholvers en verschillende soorten meeuwen zoals de kokmeeuw.

Stormmeeuwen waren naast eidereenden ook goed vertegenwoordigd bij alle waterrijke gedeelten.

Bij de opgang van de Slufter stond een telescoopkijker. 

Hierdoor waren nog wel wat meer soorten zoals groenpootruiters en bergeenden te zien, 

maar te ver weg om te fotograferen.

Ondanks de vele fietsers stak deze fazant op zijn dooie gemak het fietspad over.

Als hij zich zo rustig gedraagt kan je het natuurlijk niet laten om er een paar plaatjes van te maken.

Met een donkere achtergrond komt zijn verenpakket wel mooier uit vind ik.

Wij gingen verder naar De Cocksdorp.

Het was in de omgeving van de vuurtoren al bijzonder druk.

Wat moet dat worden in het hoogseizoen?

Omdat er veel Duitse gezinnen waren, zullen ze in Duitsland waarschijnlijk al vakantie hebben gehad.

Fazanten zijn hier duidelijk aan mensen gewend, want ze waren niet erg schuw.

Zo krijg je ze niet erg vaak te zien.

Nog een keer de kleurrijke haan.

Wij gingen verder naar Wagejot.

Verscholen tussen de begroeiing kan je met een beetje moeite een bontbekplevier zien.

Meer dan een waarnemingsplaatje was er niet van te maken.

De afstand vanuit de auto was simpelweg te groot en de plek te ongunstig.

Het werd al beter met de kluten.

IJverig foeragerend, net als de vele soortgenoten in dit waterrijke gebied.

Het verenpak werd bovendien zorgvuldig onderhouden.

Het is lente, dus je mag verwachten dat er genesteld wordt. 

Natuurlijk weet ik dat in dit geval niet zeker, maar het lijkt er wel op. 

Het was niet het enige voorbeeld.

Een enorme vlucht rotganzen streek nog in het open water neer, maar dat leverde mij geen bijzondere platen op. 

Het was wel een prachtig gezicht en daar gaat het ook om.

Terugrijdend naar De Koog kwamen we door een natuurgebied, 

waar een lepelaar in een sloot langs de weg druk bezig was. 

Hij trok zich niets van mij aan toen ik behoedzaam uitstapte.

Wat een geluk als je deze vogel zo van dichtbij kan bekijken en fotograferen.

Zo'n kans moet je vanzelfsprekend zo goed mogelijk benutten. 

Het was overigens een prachtig weidegebied waar tot mijn verbazing en teleurstelling grutto's ontbraken.

Nog een laatste plaat van deze lepelaar. 

In de sloot aan de andere kant van de weg was nog een tweede lepelaar gekomen. 

Het licht viel er minder mooi op en de platen zijn daardoor ook minder mooi. 

In ieder geval niet mooi genoeg om hier te laten zien.

Alsof het nog niet genoeg was waren er wat verderop kluten van een redelijke afstand te zien. 

Opnieuw hoefde ik niet in de auto te blijven zitten.

Fazanten, torenvalken, kluten en lepelaars waren deze dagen duidelijk de vogels die de meeste aandacht trokken.

In ieder geval was het een geslaagde hernieuwde kennismaking met Texel.