Afrika - Cheeta

Dit karakteristieke beeld zal iedereen wel van reportages op de televisie - en wellicht uit eigen ervaring - kennen, bijvoorbeeld van Animal Planet of National Geographic. 

Cheeta's, ook wel jachtluipaard genoemd, zijn een stuk kleiner dan luipaarden of leeuwen.

Zoals ik in een vorig blog al heb verteld zijn we in Namibië op bezoek geweest bij de Africat Foundation, waar de bovenstaande foto is gemaakt.

 Onze eerste kennismaking met cheeta's hadden we al eerder gehad in het
Kruger National Park in Zuid-Afrika.

We zagen hoe drie jonge mannetjes tevergeefs jacht maakten op impala's. 

Na de mislukte jacht zochten ze elkaar weer op.

 Ze liepen uithijgend  in de richting van de weg, maar vergaten niet een merksteen en een boom te markeren met hun urine.

Daarna staken ze stuk voor stuk op hun gemak de weg over, tussen de auto's en safaritrucks door. 

Ze zijn blijkbaar gewend geraakt aan auto's.

 Een paar jaar later maakten we een reis door Namibië. In Okonjima heeft de Africat Foundation in het Okonjima Nature Reserve een stuk terrein ter beschikking om niet alleen dieren op te vangen en te verzorgen, maar ook om ze op een gepast moment weer vrij te laten als dat mogelijk is.
Soms zijn er dieren die nooit meer terug kunnen naar de vrije natuur,
door bijvoorbeeld verminking waardoor ze niet meer kunnen jagen.

Op weg naar het terrein van de cheeta's zagen we regelmatig oryxen (spiesbokken), impala's en jakhalzen. 

Parelhoenders renden over het terrein, gieren zaten in de bomen.

Binnen de omheining van het gebied waar de cheeta's verbleven zagen we ze al gauw, zittend op een termietenheuvel of op een tak. Ze volgden de safaritruck, die ze natuurlijk goed kenden, op  korte afstand.

 Zoals ik al had verteld worden ze voorbereid op een terugkeer in de natuur.
Ze worden vanzelfsprekend wel uitgezet in Game Reserves, nationale parken dus,
om te voorkomen dat ze eventueel in conflict zullen komen met veeboeren.

De dieren worden goed verzorgd, onder meer door een veearts die controleert op ziektes en die indien nodig vaccinaties  toedient. Men wil ze zo gezond mogelijk weer vrijlaten.

De leeuwen die men hier heeft kunnen om uiteenlopende redenen niet terug naar de wildparken.

Caracals, een kleiner soort katachtigen, wel.

Deze dieren mochten wij niet zien.

De Afrikaanse wilde honden, tamelijk zeldzame dieren die wij daar ook gezien hebben, zijn inmiddels in de vrije natuur teruggekeerd.

Ze worden vaak voorzien van een transponder zodat men ze m.b.v. een antenne kan opsporen en volgen.

Toen wij wegreden keek deze cheeta ons na.

Wij hebben cheeta's later wel vaker gezien, maar nooit meer van zo dichtbij.
Zoals met zoveel dieren het geval is neemt ook het aantal cheeta's langzaam maar zeker af.
Het belang van een organisatie als de Africat Foundation is daarmee wel duidelijk.
Ze werken overigens ook samen met WSPA, de World Society for the Protection of Animals.