AWD - Herfst, bronst en zwammen

Een eerste impressie van de beginnende herfst en bronst.

Rond en in bekende bronsgebieden wordt het drukker. Een aantal geweidragers heeft al een bronstplek veroverd, anderen zijn nog op zoek naar een geschikte plaats. Hinden en kalfjes lopen wat onrustig heen en weer. Het aantal kijkers neemt toe.
De bronst is duidelijk in aantocht.

Af en toe is geburl te horen, een enkele keer kan je horen dat  geweidragers hun krachten testen door met hun geweien op elkaar in te hakken.

Maar ook op andere plaatsen zijn de damherten actief.

Eerst dacht ik dat het hert zijn gewei wilde schuren. Hij zat echter meer met zijn bék aan de takken. Wat hij precies deed is mij niet duidelijk geworden, want smakelijk voedsel vindt hij er volgens mij niet.

Dit kalf keek mij aan alsof hij niet wist wat hij met de situatie aan moest.

 "Wie denk je dat hier de baas is? Ik ga voor niemand opzij, kom maar op".

Sommige damherten zijn erg donker en hebben geen witte vlekken.

Deze macho was even aan de wandel, op zoek naar zijn plek in het lek.

"Zo, dit is mijn plek en die zal ik verdedigen ook tegen elke indringer".

Af en toe zie je opvallende zwammen op de bomen.

De zwammen doen mij enigszins denken aan een roerei.

Ik weet niet zeker of dit type eetbaar is, maar misschien kan hij wel in een roerei verwerkt worden.

Ook al is een vosje gewend aan mensen, het blijft interessant om te zien hoe het jaagt op insecten.

 Jammer en onbegrijpelijk is dat er steeds weer mensen zijn die de vossen voeren.

Zwammen horen helemaal bij de herfst, of wij het nu willen of niet.

 De mannen zijn erg op hun hoede: wie weet is er wel een uitdager in de buurt die wil vechten.

Al burlend passeerde dit donkere hert. Hij leek op weg te zijn naar het vorige, alsof hij hem wilde uitdagen. 

Het kwam er niet van.

In het Middenveld kwam ik dit flink uit de kluiten gewassen hert tegen. 

Hij keek mij even aan en ging rustig verder.

 Zwammen zie je in allerlei varianten en vormen.

Vanuit verschillende verscholen plekken tussen de bomen klonk geburl en af en toe het geluid van geweien die met geweld tegen elkaar botsten. Dit hert bleef er stoïcijns onder.

Aan de buitenkant van het lek zie je steeds meer herten,

 die blijkbaar in het centrum van het lek niet welkom zijn.

Foto's maken van de herten is een hele opgave, omdat ze zich nogal eens onder en achter bomen en struiken verschuilen. Geweien zijn soms moeilijk te onderscheiden van takken. De dieren zijn nu nog erg schichtig, maar dat zal wel wat veranderen naarmate de bronst vordert en de krachten afnemen.

Inmiddels heb ik al meer beelden van de bronst die ik wil laten zien. 

Omdat ik het te veel vind worden om ze ook in dit blog op te nemen, komt het vervolg later in de week.

Voor iedereen die gereageerd heeft op mijn vorige berichten: bedankt!