AWD - Vlaggen, burlen en zwammen

 
Het is nu prime time voor macho's.

Een dikke nek is hierbij een voordeel, een aantrekkelijke zware stem ook. Een indrukwekkend gewei moet concurrenten al bij voorbaat ontmoedigen.
En waar gaat het om?

Vrouwen en nageslacht.

In deze door testosteron gestuurde tijd proberen de stoere mannen de vrouwen te verleiden en zo voor nageslacht te zorgen.  Wie een gevecht verliest heeft het nakijken:

SURVIVAL OF THE FITTEST

Op zondagmorgen 23 september zijn we opnieuw naar de AWD  geweest, in de hoop op bijzondere ontmoetingen. Enkele voorbeelden zullen de revue passeren.

 In de vroege ochtend kan het nog behoorlijk fris zijn. 

De bij het burlen uitgeblazen lucht zorgde voor een waas op de foto.

"Oei, dit ruikt wel heel erg lekker". 

De geur zorgde voor krampen in zijn onderbuik. 

Even later werd de bronstkuil besproeid, maar dat was op foto's niet te zien.

 "Af en toe moet je aan de bak als je wordt uitgedaagd".

"En ooh, nu ruik ik het weer".

"Even flink hard burlen, zodat de hindes weten waar ze moeten zijn".

 De herten zijn zeer alert, ze houden alles goed in de gaten. 

Ze reageren ook op het geburl van een concurrent.

Als je niet opdringerig bent, willen ze best even voor je poseren. Ook mannen kunnen ijdel zijn.

Later in de week heb ik  het volgende gezien:

Gelet op de gelukzalige uitdrukking  -  die bij inzoomen op zijn kop goed zichtbaar is - moet dit hert van het vlaggen genoten hebben.

Op vrijdag 28 september  waren de omstandigheden 's morgens af en toe moeilijk.
Donkere, dreigende wolken werden onverwachts kort afgewisseld door de een warm zonnetje.
Herten stonden meestal in de schaduw onder bomen.
Ik moest daardoor nogal variëren met belichtingstijd, diafragma, ISO waarde en belichtingscorrectie.

 Dit kalf stond er op een gegeven moment wat verloren bij alsof het wilde zeggen:
"Kan iemand mij nu eindelijk eens vertellen waarom al die grote herten zo gek doen?"

De blauwe reiger dacht er het zijne van, maar het kon hem niet boeien.

De mol had een wat vreemde plaats gevonden om dood te gaan. 

Waarom niet in een van zijn ondergrondse gangen?

Dat zou toch een beter graf geweest zijn?

Langs een kanaaltje liep dit hert rustig te grazen in de doorbrekende zon.

De bronst leek hem nog niet te interesseren.

Even verderop - niet zichtbaar op de foto - stond een groter hert verwoed zijn gewei heen en weer te bewegen tussen de takken van een struik: een wat wilde manier van vlaggen.

Dit hert stond aan de bosrand rustig te kijken en als het ware wat weg te dromen.

Maar als je toch wilt dromen, en krachten wilt opdoen voor de komende gevechten, kan je dat natuurlijk beter in de zon doen. Op het open veld kan je tegelijkertijd de omgeving goed in de gaten houden.

Even tijd voor een hapje tussendoor.

 

Dit hert nam  de tijd om uitgebreid te vlaggen.

Ik was wel benieuwd of ik de ijsvogel eindelijk weer eens zou zien. 

Helaas, opnieuw geen succes. 

Een fotograaf vertelde dat hij die morgen ook nog niets gezien had.

Maar in het infiltratiegebied zag ik tot mijn verrassing een paartje kepen (fringilla montifringilla).

Geen bijzondere foto's maar wel leuk als waarneming.

Deze rode zwammetjes zijn  iets groter dan een munt van 2 euro.

 De parasolzwam kan je nu op veel plaatsen tegenkomen.
Dit exemplaar was omgevallen, misschien wel door de hier lopende koeien.
Het was een mooie kans om de onderkant eens goed te zien zonder hem te plukken.

Hoe zullen de komende weken verlopen?

Wanneer barst de bronst in volle hevigheid los?

Laten we hopen op frisse, zonnige ochtenden en avonden

Bij de Oase is inmiddels een groot rooster achter de ingang gelegd, zodat herten niet meer over het beweegbare hek kunnen springen.

Hoe zal het de herten vergaan die nog in de weilanden lopen en niet meer terug kunnen komen in de AWD?