Nazomeren in september

Dinsdag 4 september begon met mist. In de loop van de morgen brak de zon door en werd het een mooie nazomerdag.

Mistige omstandigheden hebben altijd hun eigen sfeer en bekoring. Dat een warm zonnetje een wandeling erg aangenaam kan maken hoef ik niemand te vertellen.

Soms heb je onverwachte ontmoetingen. De hiernaast staande foto is daar een voorbeeld van.

Maar alles op zijn tijd.

Om te beginnen was er de mist. Zoals vaker waren er aanvankelijk alleen damherten te zien.

Damherten doken soms onverwachts op; de mannen zijn al goed voorbereid op de bronst. 

Ik heb geen herten gezien met afgeschuurde huid aan hun gewei.

 Klein of groot, in de gaten houden doen ze je allemaal.

 Deze pad was al vroeg aan het zwemmen.
De blauwe verkleuring op zijn lijf wordt door het water veroorzaakt.

Bij herfst horen spinnen en spinnenwebben. Je ziet de webben overal, soms heel kunstig, soms wat warrig. 

De creativiteit is ongetwijfeld afhankelijk van het type spin. Enkele voorbeelden:

Dit web lijkt wel op een verzameling hangmatten.

Door de druppeltjes van de mist is goed te zien hoe kunstig de webben gemaakt zijn.

Nog mooier wordt het als de zon begint door te breken.

 Klein maar fijn, als een bijzonder sieraad.

 In een struik zag ik een paar libellen. Ik dacht dat ze dood waren totdat ik zag dat de kop en de voorpootjes bewogen. Er hadden zich druppeltjes op de libellen afgezet, ze waren blijkbaar verstijfd.

In de warme zonnestralen verdampte het vocht geleidelijk en nam de activiteit toe.

Op een gegeven moment vloog ze op en ging op mijn broekspijp zitten.

Ik heb er een foto van maar die vind ik niet bijzonder genoeg om hem hier te laten zien.

Grassen zien er in het ochtendlicht mooi uit, zeker als er er ook nog condens op afgezet is. 

In de zon droogde mijn broek, die tot boven mijn knieën nat was geworden van het natte gras, weer snel op. 

Mijn schoenen bleven nat, mijn sokken kon ik uitwringen.

Na vruchteloze pogingen om een ijsvogel te fotograferen - ik zag de vogel vier keer voorbij vliegen - liep ik verder langs een kanaaltje en zag daar bewegende zwarte vlekken.

Intrigerend, wat was dat?

Het bleken schaduwen te zijn die hoorden bij een insect dat over het water bewoog 

(de schaduwen horen bij het insect linksboven op de foto).

Door heel sterk te croppen worden een soort waaiervormige kringen zichtbaar. Blijkbaar zitten deze "waaiers" aan het eind van de poten. Hierdoor kan hij zich verplaatsen, en snel ook.

En dit is hem dan, een opmerkelijk schepsel: een schaatsenrijder (Gerris lacustris)

 

Langs de kanaaltjes was het een drukte van belang met vlinders, hommels, bijen en andere insecten die op de bloemen afkwamen.

 

Kleine padden en kikkers zijn overal op stap. Je moet voortdurend opletten om er niet op te trappen.

Als de zon schijnt voelen de libellen zich in hun element.

In het Eendenvlak zag ik geen geweidragers maar wel hinden met kalfjes.

Ik vind de combinatie van de twee foto's wel leuk. Het is duidelijk dat  goed opgelet wordt of er misschien gevaar dreigt.

Tot slot nog een bijzondere vlinder die bij ons in de tuin te zien was:

De gehakkelde aurelia hebben we wel vaker in de tuin gezien, maar dit jaar was het voor het eerst.

Al met al een mooie nazomerdag, met veel mooie momenten (die overigens niet allemaal op de foto zijn vastgelegd).