AWD - Terugblik

Soms dwaal je lange tijd door het duingebied zonder veel bijzondere ontmoetingen.

Soms wacht je lang op een bepaalde plek, soms met en soms zonder succes.

Soms tref je het en heb je onverwachte ontmoetingen.

Maar het gebeurt eigenlijk nooit dat ik de natuur in trek zonder dat ik iets bijzonders zie.

Een samenvatting van een aantal ontmoetingen gedurende de laatste weken.

Roerdompen zijn wat mystieke, schuwe vogels.

Ik heb al eerder in mijn blog laten zien dat ik deze winter verwend ben met waarnemingen van de roerdomp.

Deze roerdomp stak snel een stroompje over en verdween vervolgens in het riet,
 zonder zich nog een keer te vertonen.
De waakzame kraaien zie je veel, maar weinig op foto's. Ze zijn behoorlijk schuw.

Dit wilde vosje genoot van de zon.
Op de een of andere manier kreeg hij mij toch in de gaten, en weg was hij.

Een buizerd is in de AWD moeilijk te fotograferen. Met wat croppen kreeg ik dit beeld.

Met deze buizerd had ik wat meer geluk, al had ik liever wat minder halmen van het riet in beeld gehad.

Tja, geen takken of halmen ervoor, maar wel heel erg veel op de achtergrond.

Deze buizerd bleef tamelijk lang zitten. Met wat croppen kreeg ik dit resultaat.

 Opnieuw een klapekster, opnieuw gecropt, maar wel een aangename waarneming.

Eindelijk, het mannelijke nonnetje, dat in gezelschap was van 4 vrouwtjes.

Ze waren bijzonder schuw; ze zaten vaak achter een rietkraag verscholen.

Dit is geen topopname, ook weer gecropt om hinderlijk riet buiten beeld te houden.

Ik was heel blij met het moment.

Wintertalingen, je hoort ze veel, je ziet ze veel. Maar meestal op vrij grote afstand.

Ze vliegen erg snel op, zoals deze groep ook deed.

 De blauwe reiger had soms wat moeite zich staande te houden in de vrij stevige wind.

Hij kreeg na enige tijd genoeg van mijn gezelschap.

Voor velen van jullie zal het gehalte aan takken te hoog zijn.
Met croppen kreeg ik dit beeld van de torenvalk, dat ik mooi genoeg vind om hier te laten zien.

Geen takken, wel gecropt.

Opnieuw gecropt. Natuurlijk hoop ik op een moment dat ik de torenvalk van dichterbij kan fotograferen. 

Wilde zwanen zijn er nog steeds. Deze keer iets anders in beeld (en niet gecropt).

Ze vlogen met zijn tweeën naar mij toe, ........

 .... en daarna langs mij. Het was een hele klus om de in mijn ogen mooiste foto's uit te kiezen.

Tot besluit:

Afscheid van de maand februari.

Laat de lente nu maar komen.

Verrassingen in een park

Bij een wandeling in een park werd ik verrast door een onverwachte variatie aan vogels, zoals de hierboven afgebeelde halsbandparkiet. Er was nog een beetje ijs, waar ik van kon profiteren.

 Het begon met enkele meerkoeten op het ijs.

Ze waren niet bijster schuw, ongetwijfeld wat gewend geraakt aan mensen.

 Ook waterhoentjes waagden zich op het ijs. Als je goed kijkt zie je een stukje nylon draad in zijn snavel.

Er waren ook jonge vogels bij.

 De reflectie van de begroeiing langs de oever gaf een onverwacht kleurig effect. 

Het waterhoentje was net van het ijs het water ingegaan.

Tot mijn verbazing zag ik dit paartje nijlganzen in een boom. 

Ik dacht dat ganzen nooit in bomen gaan zitten.

 Ze lieten overigens wel goed horen dat ze er zaten.

 Er was ook een reigerkolonie, waar het een drukte van belang was.

Natuurlijk wil je een achtergrond met wat minder takken :)

 Om dat te bereiken moet je proberen ze in de vlucht te vangen.

 Ze waren druk bezig met nestelen.

Zo gauw er een andere reiger in de buurt kwam waren ze erg oplettend en maakten behoorlijk wat misbaar.

Ook de roodborstjes hadden het lentegevoel te pakken.

Halsbandparkieten zijn niet inheems, maar ze voelen zich in veel parken en stadswijken wel thuis.

Deze parkiet heeft een spechtennest in bezit genomen.

 Hier komt hij het nest weer uit.

Hij keek mij nog even aan voordat hij wegvloog.

Wat ziet een winterkoninkje er anders uit als je de staart niet ziet.

 Het verschil is duidelijk te zien.

Een boomklever liet zich in het zonnetje even bewonderen.

Het is een park waar ik natuurlijk nog wel vaker naartoe zal gaan, 

bijvoorbeeld als de jonge reigers uit het ei komen.

Wordt vervolgd.

AWD - Roodwild

De winter lijkt achter ons te liggen, afgezien van een paar graden vorst.

Een goed moment voor een vermoedelijk laatste terugblik op winterse omstandigheden.

 

 Een damhert in de sneeuw bij zonnige omstandigheden spreekt al gauw tot de verbeelding.

 De reeën hadden elkaar weer opgezocht. Van de sneeuw was hier niet zo veel meer over.

 Een deel ging aan de wandel.

Anderen bleven in het open veld.

 

Ze zoeken niet alleen de bosranden op, maar zoeken ook hun voedsel in de meer beschutte gebieden.

 

En daar sta je dan even rustig te kijken .........,

 ..... maar plotseling sta je daar niet meer alleen.

 De bok was ook in de buurt.

Zijn gewei is al twee keer zo groot als de vorige keer dat ik hem zag.

 Hij was in het gezelschap van drie reegeiten, zoals meestal. Hier zie je een van zijn dames.

Wordt zij de moeder van zijn kind(eren)?

 De drie reeën die ik op de terugweg in het open veld zag bleven rustig liggen.

Ik bleef blijkbaar op een voor hen veilige afstand.

Het was nieuw voor mij drie liggende reeën tegelijkertijd te zien.

Een volgende keer zal de sneeuw wel weg zijn. 

Ik ben benieuwd hoe het gewei van de bok zich dan ontwikkeld heeft.