Pad op pad

Op een zonnige aprilmiddag kwam ik deze pad tegen.
Het was dezelfde middag dat ik bruine kikkers zich met volle overgave met hun liefdesleven bezig zag houden.
Het leek mij dat hij geen goede bui had. Hij oogde ronduit chagrijnig.

Vreemd, want het moment viel midden in de paartijd. 

Was hij de weg kwijt? Had hij de pest erin dat hij nog geen geschikte partner was tegengekomen?

Vond hij mij misschien een hinderlijk obstakel waarvan hij niet wist wat hij ermee aan moest?

Toen hij de weg overgestoken was verstopte hij zich tussen het gras onder een struik.

Het zal vast wel goed gekomen zijn.

Toen ik langs een kanaaltje liep sprongen er steeds kikkers in het water.

Toen ik hier wat meer op lette zag ik dit paartje padden in mijn richting staren.

Iets verderop bewoog er van alles in het water.

Een paddentrio in volle actie.
Zij deden beslist niet onder voor bruine kikkers.

Soms is het handig om het een en ander ook eens van de andere kant te bekijken.

Dat schept duidelijkheid. 

Ze brachten volop variatie in hun spel.

Het grotere vrouwtje was de pineut. Zij moest zwemmen, de anderen liftten mee.

De belagers zijn verslagen en afgeschud.

Het mannetje ligt bekaf uit te puffen op de rug van het vrouwtje.
Hij beseft nog nauwelijks dat hij de gelukkige is.

Een gewone pad (bufo bufo) op de eiklomp van bruine kikkers.

Waarschijnlijk ligt het lekker zacht.

Zijn het er nu drie of misschien wel vier?

Padden vormen in de paartijd vaak van dit soort kluwens.

Ze draaiden door het water dat het een lieve lust was.

Het zal ze wel opwinden, maar van paren is daar geen sprake.

Door het water is de foto grotendeels wat minder duidelijk.

Ik laat hem toch zien omdat ik de actie wel leuk vind.

In de strijd om het vrouwtje is blijkbaar alles geoorloofd, want het bovenste mannetje kreeg een knietje onder zijn kin.

Dat was net teveel van het goede. Hij droop af terwijl het vrouwtje met haar minnaar de andere kant op ging.

Vlakbij hem was dit gezelschap aan het stoeien.

Het is gebleken dat ze soms zó lang bezig zijn, en elkaar hierbij zó goed vasthouden,
dat er één door verdrinking of verstikking bezwijkt.
Het zou wel triest zijn als het vrouwtje de dupe van  zo'n innige omhelzing zou worden.

Nadat ik weer wat verder gelopen was ontmoette is dit groepje.

Je moet goed kijken om te zien dat het er weer drie zijn.

Vinden ze het saai met zijn tweeën?
Het ligt vanzelfsprekend voor de hand dat uiteindelijk het sterkste mannetje overblijft.
Hij mag dan zijn genen overdragen.

 Zo zijn ze alle drie beter te zien.

Mannetjes krijgen in de paartijd paarborstels op hun duimen, waardoor ze het vrouwtje,
maar natuurlijk ook concurrenten, beter kunnen vasthouden.

De omklemming, amplexus geheten, kan niet alleen heel stevig zijn, maar kan ook dagen duren.

Daar ben je als vrouw mooi klaar mee.

Zijn de uitgestoken voorpoten een gebaar van overgave van het vrouwtje of  een verzoek om hulp?

Heeft 'the man on top" zijn uitdagers verslagen en heeft hij het recht op paring?

Snel ervandoor, nu ze samen zijn.

Zíj zet overigens een eisnoer af, dat aan plantenstengels vastgemaakt wordt. 

Daarna mag hij de eitjes bevruchten.

Hier was een liefdeskoppel zo te zien in rust.

In ieder geval waren er geen opdringerige mededingers in de buurt.

De eitjes, te zien als de zwarte stippen, zijn omhuld met een soort gelei.

De gelei dient niet alleen als een soort bescherming, maar werkt ook als zonnecollector.

En daar liggen ze dan, lekker onoverzichtelijk in een haast onontwarbare kluwen.

Hoeveel zijn het er? 

Bij een andere soortgelijke kluwen is het wat duidelijker.

Nogmaals, hoeveel?

Hier is het antwoord.

Vooral in de vergroting is het goed te zien.

Uitgeteld.

Sommige gefrustreerde padden-  of kikkermannen trekken wel eens eisnoeren of  eiklompen uit elkaar.

Ze zoeken dan niet-bevruchte eitjes.

Dan snap je het al. 

Ze  hebben dan wel geen partner gehad, maar ze bevruchten wel de niet-bevruchte eitjes.
Ook al komen ze daardoor wat meelijwekkend over, nageslacht zullen ze toch krijgen.
Is dat bevredigend of doet dat niet ter zake?

Het was een belevenis om de bruine kikkers en gewone padden ongegeneerd in actie te zien.
Ook hier blijkt maar weer hoe gecompliceerd kan het liefdesleven zijn.

Lente in Poelgeest

10 April was een dag met twee gezichten. 

Het zou een zonnige dag worden, maar de start was erg mistig.

De grutto waar ik mee begonnen ben zag ik rond half elf, toen het helemaal opgeklaard was.

Zo begon het. Wel sfeervol, maar niet waarop ik gehoopt had.

Toch valt er nog wel wat te zien en te fotograferen.

De afstand moet dan natuurlijk wel redelijk zijn.

Er waren zo'n 15-20 knobbelzwanen op de grootste plas.

Er werd soms flink om een territorium gevochten. Indringers werden verjaagd.

Langzaam maar zeker trok de mist op. De jonge nijlgansjes waren daardoor  al behoorlijk kleurrijk te zien.

Niet alleen nijlganzen hadden al jongen.

Ik zag ook een wilde eend met 9 pulletjes, op een minder fotogenieke plek.

Dit tweetal was al aardig uit de kluiten gewassen. 

Canadese ganzen hadden vaak al paartjes gevormd.  

Ook deze ganzen waren soms heftig met elkaar in de slag, om het gebied, om een vrouwtje, vaak om beiden.

Bergeenden vlogen voornamelijk rond. Soms landden ze op vrij grote afstand van mij.

De mist was inmiddels volledig verdwenen.

Tot mijn grote verrassing was er een aantal grutto's langs de waterkant tot zo'n 3-4 meter te benaderen. 

Absoluut niet schuw.

Natuurlijk bleven ze wel voorzichtig. 

Af en toe keken ze met een schuin oog omhoog naar voorbij vliegende vogels.

Langs de waterkant was blijkbaar voldoende lekkers te vinden, want ze bleven daar een lange tijd.

Zo kan je nog eens wat andere plaatjes schieten dan de karakteristieke grutto op een paal, 

hoe mooi dat ook kan zijn.

Nog even de vleugels strekken. Daarna vertrokken ze.

Kieviten deden nauwelijks onder voor de grutto's.

Ook zij waren tot op enkele meters te benaderen.

Deze kievit nam de tijd om een poosje te mijmeren aan de waterkant.

Een andere besloot het steile talud op te lopen.

De helling was écht zo schuin, dus rechtzetten is hier niet aan de orde.

Lenteboden waren er genoeg.

Boerenzwaluwen vlogen over de plassen.

Bij een groot aantal families grauwe gans was er al gezinsuitbreiding.

In een lenteblog over Poelgeest hoort natuurlijk een flinke familie grauwe gans. 

Zij mogen deze keer zorgen voor de afsluiter.

De volgende keer geef ik jullie een kijkje in het liefdesleven van de gewone pad:

Bruine kikkers op pad

Een koekoek liet zich weer horen, de eerste juffers fladderden heen en weer, moeder meerkoet verliet haar nest met haar eerste kleintje,
en de bruine kikkers vierden feest.

Eind maart / begin april is een hoogtepunt in het leven van de bruine kikkers:  het is de tijd van de voortplanting. 

Over het algemeen gebeurt dit in maart, maar dit jaar is de natuur wat trager.

De bruine kikkers (rana temporana) gaan dan op pad, op zoek naar een partner en water.

Op 8 april zag ik er in eerste instantie een heleboel op weg naar water. 

Ze hebben tamelijk ondiep water nodig, zoals dat bijvoorbeeld bij de oevers van kanaaltjes en plassen voorkomt, 

voor het afzetten van de eitjes.

Als je op de grond knielt of gaat liggen om een foto te maken zijn ze vaak erg op hun hoede.

Ze gaan dan ook plat op hun buik liggen.

Sommige mannetjes hebben het snel voor elkaar. 

Waarom zou je zelf lopen als je al op een vrouwtje gevallen bent?

Daarnaast kan je eventuele concurrenten al van verre zien en kan je zo nodig maatregelen nemen.

Maar het feest gaat pas echt beginnen in het water.

Deze dikke man kijkt al uit naar een aantrekkelijke bruid.

De grijsblauwe tint van het mannetje is kenmerkend voor de voortplantingsperiode.

Het mannetje - dat wat kleiner is dan het vrouwtje - klemt zich stevig vast aan zijn partner.

Wat een rijkdom.

Deze man is beslist niet als enige verantwoordelijk voor deze eiklompen, zoals het dril genoemd wordt.

In het gunstigste geval heeft hij wel voor de bevruchting mogen zorgen.

Tijd voor een moment van tederheid.

Het vrouwtje, met haar partner op haar rug, kust een ander mannetje.

Een minnaar, een broer?

Nog een bijzonder moment.

Een pad (m/v) lijkt de bruine kikker man iets toe te fluisteren.

Worden verleidingstrucs uitgewisseld?

Is er onverwachts een liefdesverklaring?

De kikker kijkt wel blij.

Als je rustig aan de waterkant zit komen ze nieuwsgierig kijken.

Links onderin zijn snoeren eitjes van padden te zien.

Op 9 april ben ik op een andere plek gaan kijken, waar ik het spektakel vorig jaar ook al heb gevolgd.

Wat een gespartel en gewriemel langs de oevers. Het water golfde er voortdurend door.

Het typische geknor van de mannetjes was goed te horen.

Ik nam plaats op de eerste rang.

Ik hoefde niet lang te wachten tot er zich de eerste stelletjes meldden.

Als ik een beweging maakte lieten ze zich zakken in de eiklompen. 

Wat wáren ze bezig. Ze zaten maar korte tijd stil.

Het is duidelijk te zien dat het vrouwtje een wat andere kleur heeft dan het mannetje.

Ze is ook een stuk groter.

Het is wel heel handig als je een camera hebt met een kantelbaar scherm en Liveview.

Op de oever liggen was daar namelijk geen optie.

Af en toe ging één van de mannetjes een stukje zwemmen.

Even ontspannen en de poten strekken.

Die vreemde vogel op de oever trok wel de aandacht. 

Zolang ik stil zat durfden ze heel dichtbij te komen.

Mijn schoenen kwamen tot aan de rand van het water. 

Ongeveer 10 cm van de oever zaten op een zeker moment zeker 20 stelletjes mijn kant op te kijken. 

Onvoorstelbaar.

Wie keek nu naar wie? Wie zat/zaten er op de eerste rang?

Drie op een rij.

Een vrouwtje gesandwicht.

Met haar partner op haar rug omarmt zij een andere man.

Je moet maar durven.

En wat te denken van deze houding?

Het mannetje wordt door het vrouwtje omarmd.

Het is niet de paringshouding dus het moet wel een vorm van tederheid zijn. 

Maar zijn ze wel met zijn tweeën..........?

Waarschijnlijk is de verklaring hier te zien.

Wisselen de mannen elkaar af of  is er een diepere betekenis die ik (nog) niet begrepen heb.

Ik ben niet zo thuis in kikkerliefde.

De bovenste man is duidelijk tevreden. 

Uit zijn blikken spreekt : "Ik heb ze eronder".

Op 8 april zag ik een klont van minstens vier kikkers die met elkaar aan het rollebollen waren.

Padden, die ik een andere keer zal laten zien, deden het zelfs met zijn vijven.

Duidelijke foto's daarvan maken is nagenoeg ondoenlijk.

Let eens op de opgezwollen buik van het vrouwtje.

Er zullen nog heel wat eiklompen in het water gevormd worden.

Bedankt voor uw aandacht.

Ik hoop dat u er net zo van genoten hebt als wij, eh ik.