Groene Jonker april 2015

Op 7 april ben ik naar de Groene Jonker geweest. 

Een kleine week eerder was daar weer een blauwborst waargenomen. 

Het beloofde een zonnige dag  te worden.

Misschien zou het mij lukken om mooie plaatjes van de blauwborst en misschien zelfs van de geoorde fuut te maken.

Op weg er naartoe zag ik in de polders van Zevenhoven al een aantal families grauwe ganzen met jongen. 

Aanvankelijk scheen de zon en had ik bij de Groene Jonker vrijwel direct succes.

Een blauwborst zat uitbundig te zingen, zelfs even op een redelijk vrije plek.

Hier was het helemaal zoals ik graag wilde.

Intussen kreeg ik een berichtje dat er mist vanuit de zee het land binnenkwam..........

In totaal zag ik zo'n zes-zeven blauwborsten.

Natuurlijk was ik blij dat ze regelmatig mooi vrij gingen zitten. 

Nog vaker zochten ze een voor een fotograaf  onmogelijke plek op, 

waarbij rietstengels een voor iedereen herkenbare rol speelden.

Uitbundig zingend, in de hoop dat een vrouwtje daarom op hem zou vallen.

Intussen zag ik de mist langzaam maar zeker mijn kant opkomen.

Nog even een kort recital op een andere stengel en weg was hij.

Waren er dan geen andere vogels?

Vanzelfsprekend, maar te ver weg om te kunnen fotograferen.

Alleen deze rietgors verdient een plaatsje in deze aflevering.

Toen werd het echt mistig.

Ik ben nog wat verder gelopen, want ik hoopte natuurlijk op het wegtrekken van de mist.

De weerkundigen hadden tenslotte geen mist, maar een zonnige dag voorspeld.

Ik sprak iemand die met zijn vogelkijker geoorde futen, zomertalingen en zwartkopmeeuwen had gezien, allemaal op grote afstand.

Die wilde ik ook wel zien, maar zo ver kwam het niet.

Toen ik op het punt stond naar huis te gaan, begon het ineens helderder te worden. 

Gelukkig genoeg geduld gehad, want ik zag tot mijn verrassing twee boerenzwaluwen overvliegen.
Eén zwaluw maakt nog geen lente, maar twee wel.

Het klaarde behoorlijk op.

Dat sprak ook deze blauwborst aan.

Zon heeft een grote invloed op het doen en laten van mens en dier.

De blauwborst genoot, ik ook.

Uit volle borst zingend, de staart mooi gespreid.

Trots keek hij rond, alsof hij wilde uitstralen:

"Kan er iemand nog mooier zingen?"

Ook al had ik graag nog wat meer vogels willen fotograferen, met deze oogst kon ik zeer tevreden op huis aan.

De volgende keer komt de bruine kikker aan de beurt: