AWD - Maart 2015

Op de een of andere manier is er iets fout gegaan met de eerste publicatie van dit bericht op mijn blog.

Daarom doe ik nu een nieuwe poging, in de hoop dat het nu wel lukt.

Mijn meest bijzondere waarneming van de maand maart was de witkopstaartmees, die volgens een vogelkenner, die mijn melding op waarneming.nl zag, witkoppige staartmees genoemd moet worden. Ik vind dat prima.

Ik laat hier de meest opvallende momenten zien die ik tijdens twee zwerftochten door de AWD heb meegemaakt.

Ik begin met 10 maart.

In de tweede helft van de middag was het licht aanvankelijk erg hard.

Dat beïnvloedt de beide foto's van de slobeend.

Hij nam het ervan en stond grotendeels in de slaapstand.

Dit damhert was nog niet zo erg lang dood. Het bloed was nog niet helemaal opgedroogd.

Opnieuw een voorbeeld van "De één zijn dood, de ander zijn.........."

In ieder geval was er smakelijk van het kadaver gegeten.

Bij het Zwarteveldkanaal lag ook een dood damhert. Hiervan was de nek gedeeltelijk weggevreten.

Ik zal niet overdrijven door ook dat hert te laten zien.

De zoektocht naar een reebok leverde geen reebok met een bastgewei op, maar wel enkele reegeiten.

Het licht was mooier geworden toen de zon lager kwam te staan.

Deze reegeit lag niet in het gras, maar stond in een dalletje.

Bij het ree dat rechts op de foto staat zijn op de kop de beginselen van een gewei te zien. 

Het zal nog even duren voordat hier een behoorlijk bastgewei uit zal zijn gevormd.

Ik lag achter een heuveltje en keek wat omlaag naar de rustig grazende reeën.

Het leek hun niet te interesseren dat ik vlakbij lag. 

Ze keek eens naar mij en liep daarna een paar meter verder.

Deze middag deed het drietal waar deze geit deel vanuit maakte alles rustig aan.

Natuurlijk, waakzaam zijn reeën altijd.

Op 23 maart was  het 's morgens bijna windstil.

De zon probeerde voorzichtig door de wolken te komen.

Deze fuut zwom rustig rond, liet met enkele kreten zijn aanwezigheid merken, maar kwam niet dichterbij.

Hoe verschillend kunnen kleuren worden onder invloed van het ochtendlicht en de omgeving.

Er kunnen zo ook mooie beelden ontstaan als je de vogels van wat verderaf fotografeert.

Ik liet mij verleiden om ook een foto van deze grauwe gans te maken.

Ik had niet meer op krooneenden gerekend, dus dit was een prettige verrassing.

Krooneenden behoren tot mijn favoriete eenden.

Deze actie van de duikende krooneend vind ik een waarneming die een plaatsje in dit verslag verdient.

De eenden waren naar een deel van het water gezwommen, waar de invloed van de wind wat groter was. 

Ook het licht viel niet erg gunstig.

Kuifeenden kennen we als vaste bewoners van de AWD.

Af en toe laten zij hun kuif duidelijk zien.

Ik had mijn macrolens meegenomen omdat ik hoopte duinviooltjes te zien.

Ik zag er welgeteld één in bloei  en één in de knop.

Het begin is er.

Op een klapekster had ik al helemaal niet gerekend.

Meestal zitten ze hoog in bomen of struiken, de hele omgeving in het oog houdend.

Dat gebeurde nu ook. 

Hij dook echter ook een keer in een struik en kwam niet meer tevoorschijn.

Toen ik voorzichtig naar de struik liep kwam hij er plotseling uit tevoorschijn en ging in een ernaast gelegen boompje zitten, 

prachtig in beeld.

Ik heb deze foto's een klein beetje gecropt, genoeg vind ik.

Het heeft mij wel de mooiste beelden van een klapekster tot nu toe opgeleverd.

Verbazingwekkend dat ik in de afgelopen wintermaanden minstens 5 keer een klapekster heb gezien,

vermoedelijk wel steeds dezelfde. 

Ik ben begonnen met een witkoppige staartmees, en ik sluit er ook mee af.

Weinig vogels zullen er zo lief uitzien als dit meesje.

Ook al ben ik deze maand wat minder dan gebruikelijk in de AWD geweest, 

ik ben wel heel tevreden met wat ik er gezien heb.