Lente in Poelgeest

10 April was een dag met twee gezichten. 

Het zou een zonnige dag worden, maar de start was erg mistig.

De grutto waar ik mee begonnen ben zag ik rond half elf, toen het helemaal opgeklaard was.

Zo begon het. Wel sfeervol, maar niet waarop ik gehoopt had.

Toch valt er nog wel wat te zien en te fotograferen.

De afstand moet dan natuurlijk wel redelijk zijn.

Er waren zo'n 15-20 knobbelzwanen op de grootste plas.

Er werd soms flink om een territorium gevochten. Indringers werden verjaagd.

Langzaam maar zeker trok de mist op. De jonge nijlgansjes waren daardoor  al behoorlijk kleurrijk te zien.

Niet alleen nijlganzen hadden al jongen.

Ik zag ook een wilde eend met 9 pulletjes, op een minder fotogenieke plek.

Dit tweetal was al aardig uit de kluiten gewassen. 

Canadese ganzen hadden vaak al paartjes gevormd.  

Ook deze ganzen waren soms heftig met elkaar in de slag, om het gebied, om een vrouwtje, vaak om beiden.

Bergeenden vlogen voornamelijk rond. Soms landden ze op vrij grote afstand van mij.

De mist was inmiddels volledig verdwenen.

Tot mijn grote verrassing was er een aantal grutto's langs de waterkant tot zo'n 3-4 meter te benaderen. 

Absoluut niet schuw.

Natuurlijk bleven ze wel voorzichtig. 

Af en toe keken ze met een schuin oog omhoog naar voorbij vliegende vogels.

Langs de waterkant was blijkbaar voldoende lekkers te vinden, want ze bleven daar een lange tijd.

Zo kan je nog eens wat andere plaatjes schieten dan de karakteristieke grutto op een paal, 

hoe mooi dat ook kan zijn.

Nog even de vleugels strekken. Daarna vertrokken ze.

Kieviten deden nauwelijks onder voor de grutto's.

Ook zij waren tot op enkele meters te benaderen.

Deze kievit nam de tijd om een poosje te mijmeren aan de waterkant.

Een andere besloot het steile talud op te lopen.

De helling was écht zo schuin, dus rechtzetten is hier niet aan de orde.

Lenteboden waren er genoeg.

Boerenzwaluwen vlogen over de plassen.

Bij een groot aantal families grauwe gans was er al gezinsuitbreiding.

In een lenteblog over Poelgeest hoort natuurlijk een flinke familie grauwe gans. 

Zij mogen deze keer zorgen voor de afsluiter.

De volgende keer geef ik jullie een kijkje in het liefdesleven van de gewone pad: