Fazanten en hazen

Fazanten behoren tot de vaste bewoners van Schiermonnikoog. 

Deze haan liep bijvoorbeeld in de tuin van het huis waar wij in mei een week waren.

Het scheelde wel dat hij een beetje aan mensen gewend was, want hij ging er niet zo snel vandoor als gebruikelijk.

Als hij gevaar vermoedde verdween hij door een heg naar een andere tuin.

Vooral 's morgens vroeg was hij aanwezig, waarbij hij op zijn karakteristieke wijze  luid en duidelijk liet horen dat hij er was.

Het waren vooral de hanen die je overal op het eiland zag.

Een enkele keer doken de onopvallend gekleurde hennen op, één keer met enkele kuikens.

Rustig de straat oversteken bracht geen grote risico's met zich mee, want er was weinig verkeer.

De kleurrijke vogels zijn zoals bekend uit Azië afkomstig, maar zijn inmiddels helemaal ingeburgerd in Nederland.

Op het eiland hoeven ze niet bang te zijn voor vossen.

Deze haan liep heel parmantig over het veld.

De recht omhoog stekende staartveer kwam hem goed uit.

Hij voelde zich duidelijk de nummer één van dit gebied.

Dit beeld oogt nogal rommelig.

Er zijn negen van de vijftien hazen te zien die hier een soort groepsoverleg hadden.

Ze wilde geen pottenkijkers en besloten weer op te splitsen

Hazen en fazanten zijn in polders vaak te zien.

Wat dat betreft is er weinig verschil met Schiermonnikoog.

Ik heb echter nooit zoveel hazen tegelijkertijd bij elkaar gezien als hier.

Ze moesten blijkbaar even aan mij wennen, want een deel trok zich even later weinig van mij aan.

Als je grote oren hebt kan je goed horen.

Het sprak voor zichzelf dat deze haas deze eigenschap volledig benutte.

Van mij hoorde hij niets, want ik bewoog mij niet.

Dat beviel hem wel. 

Gerustgesteld keek hij eens rustig om zich heen.

In september zag ik bij de Groene Jonker een aantal jonge fazanten.
Het jonge mannetje heeft een heel ander verenpak dan een volwassen haan.

Jonge hennen blijken veel op hun moeder te lijken.
Ze hebben dezelfde schutkleur.

De jonge haan lag aanvankelijk verscholen in het gras.
Hij wist niet wat hij met mij aan moest en sloop voorzichtig door het gras weg.
Niet veel later volgde hij zijn vader die al naar een wat verder gelegen weiland was gevlogen.

De jonge hennen deden hetzelfde.
Zij zijn een beetje mensenschuw.

De laatste van het stel verstopte zich nog een poosje achter een struikje maar volgde uiteindelijk de rest van de groep.

Tot besluit keer ik nog even terug naar een fazantenhaan van Schiermonnikoog.

Rustig was deze fazantenhaan allerminst.

Hij ging flink tekeer alsof hij behoorlijk geïrriteerd was.

Toen ik later mijn foto's bekeek dacht ik bijna onmiddellijk dat hij schreeuwde :

 "Stoffig type, stoffig type? Ik zal je eens laten zien wat een stoffig type is!"

Hij schudde zich eens flink uit.

"Overtuigd?

Dit is pas een stoffig type!"

Hiermee sluit ik mijn vakantiebeelden van  Schiermonnikoog af. 

Ik zal er zeker nog eens in een ander jaargetijde naar terug gaan.

In mei was een deel van het eiland niet toegankelijk in verband met het broedseizoen.