Zuidpier - november 2015

Als afwisseling met blogs over paddenstoelen  was ik van plan beelden van La Gomera te laten zien, met hagedissen en libellen.

Om de actualiteit niet te ver voor mij uit te schuiven heb ik toch maar gekozen voor een blog over de Zuidpier in IJmuiden.

La Gomera komt dan aan het eind van de maand aan bod.

De jonge meeuw met krab vind ik een aardige binnenkomer, waar ik verderop nogmaals wat van zal laten zien.

Ik neem deze keer gelijk wat beelden mee die ik eerder dit jaar gemaakt heb.

Bij het archiveren van de foto's van 2015 kwam ik ze weer tegen.

Deze aalscholver had ik eerder dit jaar gefotografeerd. 

Omdat ik bij mijn laatste bezoek, op 3 november, een aalscholver op een vrij grote afstand met een flinke vis in zijn snavel zag dacht ik aan deze beelden.

Deze aalscholver was veel dichterbij.

Ze zijn zeer bedreven vissers en komen vaak met opvallende vissen boven water.

 Omdat de vis in de juiste positie gemanoeuvreerd moest worden moest hij er wel zijn best voor doen. 

De opvliegende druppels laten zien dat het nog een behoorlijk gevecht was.

Oeverpiepers zie je in de winterperiode geregeld langs de pier.

Deze was niet zo snel opvliegend als anders.

Ook al dateert deze foto van begin 2015, paarse strandlopers waren ook in november weer te zien. 

Ze zaten echter wat verder weg op een minder aantrekkelijke plek.

Drieteenstrandlopers waren druk bezig langs de waterlijn van de pier op zoek naar wat lekkers.

Af en toe moesten ze er snel vandoor omdat de golven wel erg dreigend kwamen aanrollen. 

Het is dan natuurlijk vervelend als je juist op zo'n moment iets ziet waardoor het water je door de snavel loopt.

Als afsluiter van het voorjaar had ik enkele beelden gemaakt van het golvenpatroon langs het strand. 

Dit vond ik het mooiste.

Begin november beloofde het een mooie stranddag te worden met weinig wind en voor de tijd van het jaar relatief hoge temperaturen.

Drieteentjes waren weer overijverig zoals altijd en renden energiek heen en weer.

Zonder aanwijsbare oorzaak kunnen ze er plotseling vandoor gaan.

Meeuwen, vooral mantelmeeuwen en zilvermeeuwen, zie je er altijd.

Je hoopt steeds weer een onderscheidende foto te maken.

Deze kraai was druk in de weer met iets eetbaars. 

Je denkt dan natuurlijk allereerst aan seafood. 

Dat was het niet. Let maar eens op de pootjes.

Hij was bezig met de resten van een vogel.

Ik geef het toe, erg makkelijk is de prooi niet te herkennen.

De kraai was wel bang dat ik zijn vangst wilde afpakken, want zo gauw ik iets te dichtbij kwam vloog hij weg. 

Het maakte niets uit dat ik hem heel voorzichtig naderde.

Verscholen achter de betonblokken bevond zich een paartje rotganzen. 

Ik moest er behoorlijk wat moeite voor doen om er een zo in beeld te krijgen dat de betonblokken niet stoorden.

Nieuw voor mij bij de pier was een zwarte roodstaart.

Wie het blog van Maria (6mb22va.blogspot.nl) gezien heeft weet dat zij hem daar ook gezien en gefotografeerd heeft.

Niet ver er vandaan zag ik bovendien een winterkoninkje in een toch nogal ongebruikelijke omgeving voor dit vogeltje.

Maria heeft hem kunnen fotograferen, ik niet.

Een paartje steenlopers had zich afgezonderd van de rest.

Ze liepen op de grote betonblokken langs de looproute en niet langs de waterlijn.

Ik kon ze daardoor veel mooier fotograferen.

Het bovenstaande rotsblok lag schuin, maar hier liep hij op een vlakliggend blok.

Hij bekeek mij zorgvuldig alsof hij wilde polsen of ik een gevaar voor hem vormde of niet.

Een jonge meeuw was aan het vissen op krabben.

Hier landde hij op de oever na een geslaagde poging.

Hij deed zijn best om hem zo neer te leggen dat hij aan zijn maaltijd kon beginnen.

De krab werkte niet erg mee.

Uiteindelijk kreeg de meeuw zijn zin en het feest kon beginnen.

Rustig terugwandelend naar het begin van de pier zag ik op grote afstand in de vaarroute een zeehond  met zijn kop boven water.

Het bewijsplaatje laat ik maar weg want ik vind niet dat ik iets te bewijzen heb.

Plotseling werd mijn aandacht door iets anders getrokken.

Bruinvissen?

Er bleken er twee te zijn, nauwelijks te fotograferen.

Ik zag er één onverwachts met zijn kop en een deel van zijn lichte buik boven water komen en daarna weer snel onderduiken.

Het geluid van de duik was goed te horen.

Wat zijn ze snel als ze aan het jagen zijn!

Tot besluit een andere onverwachte waarneming.

Bij het vuurtorentje aan het begin van de pier had deze najaarsspanner een plaatsje op een rotsblok gezocht.

Dat verwacht je niet.

De foto is gemaakt met mijn 100-400 mm lens.

Een macrolens had ik niet bij mij.

De volgende keer zal ik weer paddenstoelen laten zien.

 Elswout en Groenendaal zijn dan aan de beurt.