AWD - oktober 2015

De AWD biedt in oktober zoveel bijzondere indrukken dat het onmogelijk is alles in één overzicht op te nemen.

Paddenstoelen en mosjes komen daarom later in een eigen overzicht aan bod.

Maar wat kies je dan wel?

Laat ik maar beginnen met een intrigerend beeld.

Nu het winterseizoen in aantocht is worden veel schaatsenrijders onrustig.

Dat geldt ook voor degene die verantwoordelijk is voor het bovenstaande beeld, natuurlijk wel om een andere reden.

Bij de juiste lichtinval en een rustig wateroppervlak zie je op de zanderige bodem soms de schaduwen van deze insecten.  

Door een lichte rimpeling in het water ontstond dit bijzondere effect.

In het begin van oktober kon je zonnedauw nog bewonderen.

Ook pantserjuffers waren toen nog behoorlijk actief.

Zelfs paardenbijters verrasten mij.  Ik had ze niet meer verwacht.

Deze pad was aan de wandel. Toen hij mij zag leek het wel of hij het commando "Freeze!" had gekregen. 

Hij bleef doodstil in deze houding staan.

Ik kreeg daardoor kans genoeg om hem te fotograferen.

Hij keek mij wel erg bars aan, alsof hij wilde duidelijk maken: "En nu weg wezen".

Toen ik een paar meter verder was gelopen vervolgde hij onverstoorbaar zijn weg.

Als je druk bezig bent met foto's maken krijg je wel eens zin in koffie.

Ik ging er even op mij gemak bij zitten. Bijna onmiddellijk landde deze libel op mijn broekspijp. 

Hij vond het blijkbaar een prettige plek, want hij bleef er een flinke tijd zitten.

Zelfs diep in de tweede helft van oktober waren deze heidelibellen nog te zien, soms zelfs in setjes.

Oktober is de maand van de spinnen.

Deze wespenspin mag de spinnen vertegenwoordigen.

Zij verdient het, want ik heb dit jaar veel mooie beelden van deze soort kunnen maken.

De gehakkelde aurelia was voor mij bijna de laatste vlinder van 2015 geworden.

Een paar dagen later zag ik nog een kleine vuurvlinder, maar die leverde een minder mooie foto op.

De vogels bleven bij mij nog een beetje achter.

De boomleeuwerik verdient wel een plaatsje in dit overzicht.

De bronst van de damherten hoort natuurlijk ook bij oktober. 

Ik heb er het nodige van gezien, maar de meeste foto's brachten mij niets extra's vergeleken met 2014.

Ik beperk mij tot enkele beelden, zoals van dit indrukwekkende dier.

Hier doet de winnaar van een gevecht zijn tegenstander uitgeleide, om er zeker van te zijn dat hij niet bij zijn hindes komt.

Toen hij dit naar tevredenheid gedaan had, was het tijd om te vlaggen.

Op de achtergrond begon een tweede gevecht, waarvan één van de strijders nog net in beeld kwam.

Een ander hert had een omgevallen boom opgezocht om zijn gewei te poetsen en geurstoffen achter te laten. 

Hij bleef er minutenlang mee bezig.

Op weg naar de uitgang viel mij op een namiddag een tamelijk witte vogel op.

Het bleek een soort albino fuut te zijn.

Het verschil in verenpak tussen een jong in normale outfit en zijn veel lichtere broertje of zusje is goed te zien.

Beide futen waren goede vissers want ze vingen achter elkaar visjes.

Op 20 oktober zag ik een twintigtal krooneenden. Dit is een vrouwtje.

Hier het mannetje. 

Boven het infiltratiegebied vlogen enkele knobbelzwanen.

Ik weet dat wilde zwanen al in Nederland gesignaleerd zijn. 

Het is nog even afwachten wanneer we ze weer in dit gebied zullen zien.

Niet ieder damhert was intensief betrokken bij de bronst.

Deze hinde genoot van het mooie weer.

Blijkbaar had ze geen last van de stekels van de duindoorns.

Tijdens relatief warme, zonnige dagen zag ik zelfs nog een aantal hommels.

Deze keer geen tijd voor een macrolens, dus het werd de 400 mm lens.

Toen ik een groep mensen zag die om een centraal punt heen draaiden, wist ik wel hoe laat het was.

Een tamme vos, twee zelfs.

Eén van de twee geloofde het algauw en liep verder langs een kanaaltje, toevallig in de richting die ik ook van plan was.

Plotseling rook ze iets lekkers. Ze begon eraan te ruiken en met haar kop over de plek te wrijven.

Niemand anders in de buurt, ideaal.

Ze rolde lekker heen en weer, zoals je ook wel bij honden ziet. 

Bij honden hoop je dan maar dat ze niet in poep gaan rollen, waar sommige honden gek op zijn.

Ze genoot zichtbaar. Let ook op haar tong.

Nog een keer, ze wist nauwelijks van ophouden.

Toen keek ze mij aan.

Het leek alsof ze wilde zeggen : "Heb je ook zo genoten?"

Hierna stond ze op, plaste op die plek en verdween in de struiken.

Zo krijg je tijdens een privé voorstelling kenmerkend vossengedrag te zien.

Zoals je bij een maand overzicht kunt verwachten is het een lang verslag geworden.

Ik hoop dat het onderhoudend was.

Hierbij wil ik ook iedereen bedanken voor de reacties op verschillende verslagen die ik recent op mijn blog gezet heb.

De volgende keer zijn de zwammen en mosjes die ik in de AWD gezien heb aan de beurt.