Afscheid van de herfst?

Komt er nu echt een einde aan de herfst?
Meteorologisch gezien moet je daar wel vanuit gaan.

Tot in december werd ik echter verrast door zwammetjes waarop ik niet meer gerekend had.

Mijn startfoto is op 23 november in de AWD gemaakt. 

Er was toen zelfs wat ijsafzetting op de hoed van deze zwam. 

Ik keer eerst nog even terug naar Leyduin, wat eerder in dit najaar.

Dit zwammetje zal golfliefhebbers wel aanspreken.

Het lijkt wel een golfbal op een tee, klaar voor de afslag.

Verscholen achter een blad dacht het rechter insect dat het niet zou opvallen dat hij een prooi gegrepen had.

Niets was minder waar.
Mijn oog viel erop toen ik bezig was met het fotograferen van zwammetjes.

Een klein paddenstoeltje stond hier in een kleurrijke omgeving.

Ook deze kleine hoort bij de categorie meest gefotografeerde paddenstoelen.

Ze waren in de herfst dan ook overal te vinden.

Het was wel makkelijk dat deze op een tak groeide die ik eenvoudig kon verplaatsen.

Bezoek.

Blijkbaar was er van alles te halen voor deze vlieg.

Er werd geen plekje overgeslagen.

Zo maar een zwammetje tussen de mosjes.

Als ze niet te klein zijn lukt het wel om er een mooi plaatje van te maken waarbij ook genoeg ruimte aan de randen overblijft.

Witte koraalzwammetjes steken mooi af tegen het groen van mossen.

Ook al heb je deze soort al vaker gefotografeerd, er hangt blijkbaar een soort magie rond deze zwammetjes.
Keer op keer worden er weer plaatjes van gemaakt.

Ook al lijkt de landingsplaats op degene die ik hierboven heb laten zien,
het is toch een andere zwam in een ander gedeelte van het landgoed.

Opnieuw werd geen plekje overgeslagen.

Was hij op zoek naar sporen?

De herfst is de tijd van de geweidragers.

Edelherten en damherten beleven in de herfst hun jaarlijkse hoogtepunt tijdens de bronst, 

maar op een lager niveau proberen geweizwammetjes op te vallen.

Afhankelijk van het licht en de plaats waar ze groeien krijg je heel verschillende beelden.

Zo kan het ook.

Er is midden op de dag toch een mystiek, spookachtig sfeertje ontstaan.

Een mooi beeld om mijn bezoeken aan Leyduin mee af te sluiten.

De andere beelden komen uit de AWD.

Al zwervend door het duingebied stuitte ik op  deze russula. 

Ik was ze in het najaar al vaker tegengekomen, maar nooit op een plek die mij beviel.

Uiteindelijk is het dan toch nog gelukt.

In Leyduin vond ik dit jaar voor het eerst kopergroene bekerzwammetjes.

Ik was echt verbaasd om ze in december(!) voor het eerst in de AWD te vinden.

Er lag een aantal stukken hout die gedeeltelijk de kenmerkende kopergroene verkleuring hadden.

Tot mijn verrassing groeiden er nog wat zwammetjes op een van die stukken.

Niet bijster fotogeniek, maar ik was er toch wel blij mee.

Dit najaar heb ik voor het eerst bewust een rupsendoder gezien.

Dit exemplaar was ca. 3 cm lang.

Op een oude, deels vergane boomstronk zag ik een aantal grote klodders groenige, slijmerige massa liggen. 

Het leek wel of er bekertjesmos door omhuld was, een soort mosje in gelei dus.

Thuis kon ik er niets duidelijks in herkennen.

Het bleek om slijmzwammen te gaan.

Er vlak naast groeiden piepkleine paarse knoopzwammetjes.

Tot besluit nogmaals de zwam met ijskristallen op zijn hoed.

Ik vond dit een heel bijzonder gezicht.

En nu maar afwachten of we binnenkort nog meer winterse beelden kunnen vastleggen.

En de volgende keer?

De Zuidpier van IJmuiden met o.a. een kuifaalscholver.