Zuidpier IJmuiden

Op 7 december leek het weer aantrekkelijk genoeg om de pier van IJmuiden weer eens te bezoeken.

Je weet nooit wat je er kunt verwachten, dus ik wilde mij laten verrassen.

Ook al stond er behoorlijk wat wind, het was wel zonnig.

Op het strand aangekomen zag ik dat er grote hoeveelheden meeuwen waren. Vlakbij het strand waren vissers met hun werk bezig.

Thuisgekomen zag ik dat mijn foto's een ongebruikelijk klein formaat hadden.

Ongemerkt en onverwacht had ik blijkbaar iets onhandigs met mijn instellingen gedaan. 

Op het formaat van de foto's in dit blog had het echter geen invloed.

Er waren enorme aantallen drieteenstrandlopers, die zoals gebruikelijk  bedrijvig heen en weer renden. 

Af en toe namen ze de tijd om een schelp leeg te pulken.

Het strand was namelijk bezaaid met schelpen.

De drieteentjes scharrelden hiertussen rond om iets van hun gading te zoeken.

Steenlopers behoren ook tot de vaste gasten. 

Ze trokken zich niets van de drieteentjes aan en zochten onverstoorbaar naar iets lekkers.

Dit was een uitzonderlijk beeld: een strandloper in zijn eentje aan de wandel.

Op deze dag hadden de drieteentjes blijkbaar bedacht dat ze in bad moesten.

Overal zag je ze spartelen en spetteren.

Zo nu en dan vloog er één op om even verder een nieuwe plek te kiezen.

Na de inspanningen van het baden was het tijd voor rust.

Toen ik van het strand de pier was opgeklommen zag ik niet veel later een zeehond zwemmen.
Zou hij door zijn rechteroog wel wat kunnen zien?
Er zat in ieder geval een witte vlek op.

Hij kwam mij even nieuwsgierig bekijken.

Daarna ging hij rustig verder met vissen, op wat grotere afstand van de pier.

Aan de andere kant van de pier, waar het water veel onrustiger was, zag ik een aalscholver zwemmen.

Toen hij de kant opklom zag ik dat het een kuifaalscholver was.

Ik had ze eerder in IJsland gezien, maar nog nooit in Nederland.

Het leek erop dat hij behoorlijk moe was.

Hij ging op de rotsblokken zitten en keek af en toe wat om zich heen.

Het leek wel of hij vooral aandacht had voor overvliegende vogels.

Van mij trok hij zich weinig aan.

Het gaf mij de kans om niet alleen op mijn gemak een heleboel foto's te maken maar ook om steeds iets dichterbij te klimmen.

Zo dichtbij was ik nog nooit bij een kuifaalscholver geweest.

Hoe vaak krijg je de kans om zo'n standpunt te kiezen?

De vogel zag er in het licht van de laagstaande zon prachtig uit.

Af en toe zat hij flink te gapen.

Het versterkte mijn gevoel dat hij zat bij te komen.

Dit was voor mij het ideale standpunt om hem te fotograferen.

Ik ben niet dichterbij gekropen omdat ik hem niet wilde opjagen.

Energie verspillen zou niet goed voor hem zijn.

Kleine vogeltjes waren er die middag niet te zien. 

Waarschijnlijk waaide het te hard. 

Ze zullen wel beschutting gezocht hebben en ik kan ze geen ongelijk geven.

Ook al was de variatie in soorten deze dag niet zo groot, het bezoek was beslist de moeite waard.

Bij deze wens ik iedereen prettige Kerstdagen.