La Gomera - Libellen en hagedissen

Als afwisseling met blogs over paddenstoelen leek het mij wel een goed idee om terug te blikken op mijn vakantie op La Gomera.

Ik was van plan om libellen en hagedissen elk in een apart blog  te laten zien, maar door het grote aanbod aan foto's heb ik ze toch maar samengevoegd.

Hagedissen en libellen zijn niet zo'n voor de hand liggende combinatie, maar het zijn wel de twee soorten dieren waar ik mij tijdens mijn vakantie veel mee heb beziggehouden.

Ik begin met de hagedissen, waarvan de Canarische hagedis (Gallotia galloti) de meest opvallende vertegenwoordiger is.

Ik heb ze alleen 's morgens gezien. 

Ze kwamen dan tevoorschijn om zich op te warmen - wat bij temperaturen boven 25°C snel ging - op de stenen van de muurtjes van de terrasvormige land- en tuinbouwgronden.

Ik moest ze uiterst voorzichtig benaderen omdat ze heel schuw zijn.

Voor iemand die het van een afstandje bekeek zal het wel een komisch gezicht geweest zijn om mij bezig te zien.

Ik was blij dat ik ook de compactcamera van mijn vrouw  had meegenomen, want voor mijn 100-400 mm lens  kwam ik hier te dichtbij.

Zo mogelijk nog schuwer was de Canarische skink (Chalcides viridanus).

 Alleen deze foto vind ik acceptabel genoeg om hier te laten zien.

De overige foto's van hagedissen zijn van de Gallotia caesaris.

Dankzij Maria weet ik nu dat de Nederlandse naam Boettgers hagedis is.

Mannetjes, vrouwtjes en juvenielen kunnen er heel verschillend uitzien.

Je ziet dus veel minder soorten dan je aanvankelijk denkt.

Als je een poosje op de stenen gaat zitten heb je een goede kans dat er één in de buurt op een steen komt zitten,
 op een paar meter afstand.

Zo gauw je te veel beweegt zijn ze weg.

Blijkbaar was er voedsel genoeg want ze zaten overal.

Ze spelen wel graag verstoppertje, want ze gingen vaak op voor mij onmogelijke plekken zitten.

Ze gaan blijkbaar niet graag op de foto.

Deze schoonheid ging op een gunstige plek zitten.

Heel ontspannen, zich koesterend in de steeds warmer wordende zon.

Een keertje omdraaien om ook de andere kant op te warmen.

Het gaat nu niet om een mooie kleur maar om gelijkmatige opwarming.

Genoeg over de hagedissen, ik stap nu over op de libellen.

's Morgens zag ik er soms een enkele overvliegen, maar 's middags na vieren kon ik mijn hart ophalen.

Deze schitterende libel heet rode zonnewijzer (Trithermis arteriosa).
Hij koos een metalen staaf van de afrastering als landingsplaats.

Even ruimte voor een abstract beeld. 

De libel veranderde flitsend snel van positie, waardoor ik tot mijn verrassing dit beeld vastlegde. 

Ik wilde het jullie niet onthouden.

Dat had-ie goed gedaan, want ik kon nu een heel ander beeld vastleggen.

Ook bij deze foto's heb ik de Lumix compactcamera vaak gebruikt.

Ze waren niet allemaal rood gekleurd.

Dit is het vrouwtje van de vuurlibel (Crocothemis erythraea).

De mais was al geoogst, de stengels stonden nog op het land te drogen waarbij ze vergeelden. 

Libellen zaten er graag op.

Kan het nog roder?

Als er één soort vuurlibel mag heten dan is het deze wel.
Het lijkt wel een andere soort.

Nogmaals, rustend op een geknakte maisstengel.

Het leek wel een competitie, waarbij Mr. en Miss Libel van La Gomera gekozen moesten worden.

Ze poseerden voortdurend voor mij.
Dit is overigens in deze serie een vreemde eend in de bijt want het is een rode zonnewijzer (Trithermis arteriosa),
met dank aan Noushka voor de hulp bij de naamgeving.

Hier zijn de kleuren weer iets anders.

 Het komt waarschijnlijk door een andere lichtinval want ik denk dat het opnieuw een rode zonnewijzer is.

Met deze libellensoort, een vuurlibel, ben ik dit blog begonnen.

Ik heb mij een aantal namiddagen prima vermaakt met dit type te fotograferen.

Ze zorgden er ook nog voor dat ik rustige achtergronden op mijn foto's kon krijgen.

Als je er dan op een gegeven moment mee stopt smaakt een glas koele witte wijn helemaal goed.

Of er op de droge maisstengels voor hen nog wat te halen was weet ik niet. 

Het waren wel hun favoriete plekjes om een tijdje te rusten.

Even balanceren na een geslaagde landing.

Deze plek beviel toch beter, gelet op de tevreden blik waarmee ze in mijn richting keek.

Nog even een laatste blik op mijn model.

The show was over.
Het biertje stond koud, mijn geheugenkaart was goed gevuld.

Ik hoop dat degenen die alles bekeken hebben ervan genoten hebben.

Bedankt voor de aandacht.