AWD - juli 2016

In de maand juli heb ik vele uren in de AWD doorgebracht.

Niet alleen had het duingebied veel te bieden, ik had ook geen zin om er met de auto op uit te gaan naar andere ongetwijfeld mooie streken.

Na de twee vorige blogs waarin de AWD al uitvoerig belicht werd volgt nu het overzicht van de maand juli met beelden die duidelijk maken waarmee ik mij heb beziggehouden.

De eerste foto is van bloeiende zonnedauw.

De bloempjes zijn 's morgens vroeg nog in knop, maar als de zon ze voldoende heeft opgewarmd zijn is het plotseling "sesam open u".

Het winterkoninkje had gevoel voor theater.

Op een tak van een dode boomstam zong hij  uit volle borst zoals alleen winterkoninkjes dat kunnen.

Zijn "theater" was de alleenstaande oude boomstam op een relatief open plek.
Alle aandacht werd daardoor op dat punt gericht.
Ik kon hem redelijk  benaderen.

Hij zong werkelijk of zijn leven ervan af hing.

De gekraagde roodstaart had een prooi gevangen die hij even later in het nest bij zijn jongen afleverde.
Hij was erg onrustig en maakte duidelijk dat ik niet te lang moest blijven.

Gelet op het aantal bloeiende distels zal er later in het jaar ongetwijfeld een ruim aanbod aan zaden zijn.
 Het is te hopen dat hier dan een flink aantal putters - ook wel distelvink genoemd -  op af zal komen.

Nu moeten we het doen met bijen die een belangrijke rol bij de bestuiving spelen.

Die taak werd met volle overgave uitgevoerd.

Het was nogal eens winderig in juli.

Je moest echt je moment uitkiezen om een scherpe opname te kunnen maken.

Juli is ook de maand van de stippelmotjes.

Ze houden van de gele bloemen die hier in groten getale voorkomen.

Libellen kan je niet missen in deze maand.

Viervlekken behoren tot de meest voorkomende fotomodellen.

Waren de dauwdruppels bij het vorige beeld niet zo goed zichtbaar, hier is dat wel anders.

Overal waar je keek tussen gras-  en rietstengels kon je setjes juffers zien.

De rupsen van de St. Jansvlinder hadden goed hun best gedaan door solide cocons te maken.
Het blijft toch een bijzonder fenomeen dat een rups zich compleet inpakt en vervolgens transformeert in een vlinder, die als zijn tijd gekomen is uit de cocon kruipt.

De contouren van het vlindertje zijn met tegenlicht al enigszins te onderscheiden.

Dit soort beelden kwam ik vaker tegen.

Er gebeurde helemaal niets.

Raadselachtig.

Ze zijn er weer, de wespenspinnen (of tijgerspin voor de liefhebbers).

Deze was nog tamelijk klein, maar de kunst van het juffers vangen beheerste zij al prima.

De mannetjes waren al weer op zoek naar een aantrekkelijke partner. 

Ze blijven veel kleiner dan de vrouwtjes.

Het blijft één van mijn favoriete spinnen.

Arachnofoben hoeven er niet bang voor te zijn.
De spinnen vluchten eerder voor mensen dan dat ze die opzoeken.

Sprinkhanen en krekels horen bij het duingebied.
Als je het treft zie je een grote sabelsprinkhaan, in dit geval een vrouwtje, op een tamelijk open plek.
De grote sabel maakt duidelijk dat dit een vrouwtje is.

Zonnedauw in knop is een heel fragiel plantje.
Het lijkt wel of de witte blaadjes bedekt zijn met hele kleine kristalletjes.
Om dit te zien heb je een sterke vergroting nodig.

Zonnedauw inspireert velen.
Het valt niet mee om originele plaatjes te maken.
Deze variant zorgt wat mij betreft voor een wat mystieke sfeer.

Deze juffer was een ware evenwichtskunstenaar op de bloeistengel van zonnedauw.
Hij zwaaide zijn staart van beneden naar boven en van voren naar achteren.
Hij kon er geen genoeg van krijgen.

Het leek of de heidelibel was neergestort.
Helaas voor hem zat hij met zijn vleugels vast aan zonnedauw.
Ik had nog niet eerder gezien dat libellen niet meer los konden komen van zonnedauw, maar nu zelfs twee keer.
De zonnedauw had voorlopig geen trek meer.

Dit bloemetje met een diameter van een 1 euro munt viel mij op toen ik weer eens van de gebaande paden afweek.
Het is zeewinde (Concolvulus soldanella), familie van haagwinde die velen van ons wel zullen kennen als "pispotje".
Het plantje is behoorlijk zeldzaam.

Parnassia is ook al zo'n bloem die bij velen een streepje voor heeft, bij mensen, maar ook bij insecten zoals deze vlieg.
Zoals duidelijk zal zijn wilde ik hier de vlieg scherp op de plaat hebben.
Parnassia zelf komt later nog wel een keer aan bod.

Boomkikkertjes hebben in juli een soort babyboom doorgemaakt.
Dit hooguit 1 cm grote groentje zat lekker te zonnen in een zeg maar standaardpose.

Het kan ook anders.
Een beetje hooghartig keek hij op mij neer.
Ze zijn er trouwens heel goed in om weg te springen als je net scherp hebt gesteld.

Hier demonstreert er een hoe je in een stengel klimt.
Ze kunnen klimmen als de beste en zijn razendsnel.
Gelet op hun lengte kunnen ze verbluffende sprongen maken.

Even concentreren, en klaar maken voor een sprong.
Ze kunnen minstens 30 cm ver springen, 30 keer zo ver als hun eigen lengte.
Vergelijk dat eens met het wereldrecord verspringen (8.96 m).
Het betekent dat een atleet van 1.80 m hooguit 5 keer zijn eigen lengte gesprongen heeft.
Toegegeven, de mens deed dit met een aanloop.
Ik zie dat een kikker niet zo snel doen.
Uit stand is de vergelijking echter nog gunstiger voor de kikker.

Nog één opmerkelijke pose tot besluit.
Als je deze plaat goed bekijkt lijkt het of het kikkertje twee linkerpoten heeft.
Als je nog beter kijkt zie je hoe het werkelijk was.