Pareltjes van de AWD

Dat de Amsterdamse Waterleidingduinen voor veel mensen iets te bieden hebben is algemeen bekend.

De een komt bijvoorbeeld uitsluitend om te wandelen of om hard te lopen, een ander gaat op zoek naar bijzondere planten en/of dieren.

Parnassia kennen veel mensen niet of ze weten niet waar het voorkomt.

Ze kennen hooguit het restaurant van die naam bij Bloemendaal aan Zee

In juli heb ik een paar uurtjes aandacht aan dit bijzondere plantje besteed.

Bijzondere vlindersoorten kunnen er ook voorkomen, zelfs in jaren dat het totale aantal vlinders tegenvalt.

De keizersmantel is zo'n vlinder die de laatste jaren regelmatig wordt waargenomen in de AWD.

Het is de grootste vertegenwoordiger uit de groep van parelmoervlinders.

Beide soorten reken ik tot de pareltjes van de AWD.

Ze verdienen het om eens apart belicht te worden.

Ik begin met parnassia.

Het is altijd even zoeken om een geschikte bloem te vinden.

Vaak staan ze tussen grassen en/of onder lage struikjes.

Na enig speurwerk vind je altijd wel een bloem die op een mooie plek staat, waarbij geen hinderlijke stengels in beeld komen.

Daarna probeer ik meestal m.b.v. Liveview en inzoomen scherp te stellen op het gewenste deel van de bloem.

Een klein zuchtje wind kan al gauw voor onscherpte zorgen.

Het is dan een kwestie van geduldig wachten op een windstil moment.

Natuurlijk zoek je steeds naar een in jouw ogen mooie compositie.

De zon scheen voortdurend, het zweet druppelde van mijn voorhoofd.

Dat komt ervan als je in het tweede deel van de middag op pad gaat op een zonnige dag.

Met een wit parapluutje kon ik het harde zonlicht behoorlijk temperen.

Het moest dan wel in de juiste positie blijven staan.

Door de iets te sterke wind waaide het soms een stukje weg.

Parnassia is een tamelijk zeldzame bewoner van het duingebied.

Vorig jaar heb ik in een blog al beschreven hoe je kan zien hoe ver de bloem tijdens de bloei is.

Een andere bloem op een andere plek en een andere lichtinval zorgden voor een heel ander effect.

Zonder parapluutje zou het mij niet gelukt zijn deze zachte kleuren te krijgen.

Alle beelden heb ik gemaakt met behulp van een statief en een afstandbediening. 

De invloed van een parapluutje is soms opvallend.

Bij de bovenstaande foto heb ik het parapluutje gebruikt, bij de hieronder staande op een andere manier.

Instellingen: ISO 100, f/7,1, onderbelichting - 0,7 en sluitertijd 1/2000 (door camera gekozen bij het diafragma).

Instellingen: ISO 100, f/4,5, onderbelichting -0,7 en sluitertijd 1/2500.

Wat een verschil in beeld.

De tweede vind ik zelf het mooist.

In augustus ben ik ook op zoek gegaan naar de keizersmantel. 

Via waarneming.nl wist ik dat deze zeldzame vlinders al gesignaleerd waren, 

maar ik vond ze niet op de plaats waar die waarnemingen gedaan waren.

Mijn hart sloeg een keertje over toen ik toch nog onverwachts bij een in mijn ogen geschikt veldje een keizersmantel zag opvliegen. 

Vorig jaar zag ik ze voor het eerst, op een allesbehalve ideale plek.

Nu had ik meer geluk.

Hier is een vrouwtje te zien, dat wat donkerder gekleurd is dan het meer oranje getinte mannetje (zie o.a. foto 2).

Hier is opnieuw een mannetje.

In totaal waren er drie keizersmantels - twee mannetjes en een vrouwtje - die mij natuurlijk regelmatig pestten door weg te vliegen als ik klaar was voor een opname, maar ze boden mij ook genoeg mogelijkheden.

Er was al veel Jacobskruiskruid uitgebloeid maar ze vonden er nog genoeg van hun gading.

Ik wissel overigens steeds een beeld van een mannetje af met een beeld van een  vrouwtje, 

zoals de opmerkzame kijkers natuurlijk al gemerkt hadden.

Het is aan de vleugels duidelijk te zien dat ze hun beste tijd al gehad hebben.

Je hoopt dan dat ze de tijd  genomen hebben om aan hun nageslacht te denken.

Ik zag een mannetje en een vrouwtje - helaas kwam de foto van hun samenzijn niet door de keuring - samen druk bezig, 

maar het bleef beperkt tot elkaar aankijken en wegvliegen.

Het verschil in kleur is goed te zien, zoals in de natuur gebruikelijk ten nadele van het vrouwtje.

Ik kon mij goed concentreren op de keizersmantels maar af en toe werd mijn aandacht getrokken door een dagpauwoog en heidelibellen.

Die komen in een ander blog nog wel aan de beurt.

Behalve een standaard beeld zoals hierboven wil je ook wel eens wat anders proberen.

Vanuit een laag standpunt een opname maken waarbij het licht door de vleugels valt geeft weer een heel andere kijk op de vlinder.

Voor herkenning van de vlinder is deze positie niet zo handig.

Zo is herkenning eenvoudiger en is het beeld evenmin standaard.

Om de vlinders te kunnen fotograferen heb ik steeds een monopod gebruikt in de hoop voldoende scherpte te krijgen.

Desondanks had ik na deze sessie een goed gevulde prullenbak.

Tot besluit nog een experimentele opname.

Het zal een kwestie van smaak zijn of je van een dergelijke plaat houdt of niet.

Ik vind hem wel wat hebben.