Boomkikkertjes

Als je ze weet te vinden kan je in juli en augustus veel plezier beleven aan baby boomkikkers.

Ze zonnen, klimmen, springen en spelen verstoppertje.

En niet te vergeten, ze stellen het geduld van fotografen op de proef door onverwachts weg te springen.

Aan het achterste deel van de rug van het eerste kikkertje is een donkere plek te zien.

Een overblijfsel van de staart van de opgroeiende peuter?

Dit is een overbekende pose.

Lekker zonnen op een bramenblad, als het meezit niet gestoord door opdringerige fotografen
(en die zijn er helaas tamelijk veel).

Ze heten niet voor niets boomkikker.

Een beeld van een boomkikkertje op de resten van een omgezaagd boomstammetje past hier dan vanzelfsprekend goed  bij.

Ook vanwege deze plek begrijp je waarom hij boomkikker heet.

Ze snappen al die belangstelling voor hun doen en laten niet.
Logisch, het zijn tenslotte nog maar groentjes.
Ze kijken dan ook belangstellend naar wat er vlakbij hun gebeurt.
Ze reageren op bijna iedere beweging.

Zo kan het ook. 

Even uitrusten op een dikke tak en kijken naar een voorbij komende mier.

De mier mocht ongehinderd verder lopen, blijkbaar vinden de kikkertjes mieren niet lekker.

Het is een hele toer om die kleintjes van hooguit 1-2 cm zó in beeld te krijgen dat het kikkertje scherp is en de achtergrond zo rustig mogelijk en onscherp.

Ze zitten ook graag op varens.

Je moet dan goed kijken om ze te vinden, want groen is wel erg dominant in deze omgeving.

Ook al is hij klein, hij lijkt zo veel vervaarlijker dan hij werkelijk is.

Het is vaak een heel gedoe om bij het maken van foto's storende takjes en blaadjes buiten beeld te houden.

Zo zie je ze wel vaker, maar hun specialiteit is wegspringen als je bezig bent je statief goed neer te zetten. 

Uit de losse hand worden de beelden die ik maak met een macrolens vaak een beetje onscherp, 

zeker als je ze vergroot bekijkt.

Als je voorzichtig beweegt kan je het treffen dat ze nieuwsgierig worden.

Dat levert dan de beelden op die je graag wilt hebben.

De kleuren van de kikkertjes verschillen nogal eens.

Sommige zijn van nature donkergroen, de meeste zijn lichtgroen en weer andere neigen meer naar geelgroen.

Daar komt dan nog de invloed van het zonlicht bij.

Dit lijkt opnieuw een polsstokspringer in actie die het uiteinde van zijn "polsstok" goed vast heeft.

Het beeld oogt erg rommelig.

Het past hier goed vind ik, omdat zó duidelijk wordt in wat voor omgeving de kikkertjes leven.

Ze verstoppen zich graag tussen de stengels, waardoor ze dan op - fotografisch gezien - onaantrekkelijke plekken zitten. 

Daar hebben ze uiteraard maling aan.

Hier is nog zo'n voorbeeld.
Hij bleef een tijdje in deze houding hangen.
Ook al zijn er nogal wat takken te zien, het geeft wel een goed beeld van de manier waarop ze zich door struiken e.d. verplaatsen.

Klimmen kunnen ze als de beste.
Bovendien zijn ze watervlug en springen van stengel naar stengel alsof het geen moeite kost.

Zo zien we ze bij voorkeur, in een tamelijk vrije omgeving in een stengel klimmen en af en toe even pauzeren.

De kikkertjes leven in een omgeving waar ook allerlei steekvliegen zich prettig voelen.

Als je niet oppast word je lek gestoken, zelfs door je T-shirt heen.
Naderhand jeuken die steken ook enorm.

Als je er de tijd voor kunt nemen krijg je ze na verloop van tijd wel voor de lens zoals je graag wilt.

Ik zag er vaak tientallen, maar zoals al gezegd niet altijd op een plaats waar ik iets mee kon.

Je zou bijna denken dat dit een aanvalshouding is, maar er gebeurde weinig.

Misschien zag hij een soortgenoot.

Opmerkelijk was wel dat ik tussen alle stengels maar één keer een groot exemplaar heb gezien.

Het was hier duidelijk een kinderkamer.

Bij wijze van variatie een min of meer horizontaal liggende stengel.

Boomkikkers heb ik vooral tussen pitrus stengels gezien en veel minder in bomen, zeker als ze nog klein zijn.

Vergeleken met volwassen boomkikkers zijn ze erg actief.

Volwassen exemplaren kunnen urenlang in dezelfde houding op dezelfde plek blijven liggen, de baby's hebben daar het geduld nog niet voor.

Bij het fotograferen van deze kikkers stuit je op verschillende problemen.

Als je op het oog scherp stelt - zoals ik hier gedaan heb - is de snuit vaak minder scherp dan je wilt.

Vergroten van de scherptediepte betekent weer dat de achtergrond minder mooi kan worden.

Daarnaast moet je ook rekening houden met het zonlicht, want de huid van de kikkers kan het licht hinderlijk weerkaatsen.

Lekker vrij, zodat de zonnecollectoren goed warmte kunnen opnemen.

Is Kermit eigenlijk een gewone groene kikker of  een boomkikker?

Wat gaat er om in een kikkerbrein, zeker als je nog zo groen bent als ..........?

Dit vind ik een mooie plaat om mee te besluiten.

Een boomkikkertje in een boom, uitkijkend over zijn favoriete speelterrein.

Volwassen kikkers ontbreken vrijwel in dit verslag;  alleen beeld 14 hoort bij een kikker die 3-4 cm groot is.
Als je ze ziet, liggen ze meestal op een blad of tak te zonnen.
Alle anderen zijn ongeveer 2 cm groot, en een aantal haalt dat niet eens.

De jeugd is veel actiever dan de volwassen kikkers, waardoor meer variatie in beelden mogelijk wordt.