Wespenspinnen (Argiope bruennichi)

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: 

deze editie gaat over wespenspinnen.

Ik ben hier begonnen met een volwassen vrouwtje.

Man en vrouw hebben elkaar wel nodig, maar ze hebben een soort LAT relatie.

Het mannetje zoekt het vrouwtje alleen op om te paren en moet dan maken dat hij wegkomt.

Is hij te traag, dan is hij voor haar het snoepje van de week.

Zij maakt een bijzonder web, dat vooral opvalt als de zon erop valt of wanneer het bedekt is met dauwdruppeltjes.

Over de bijzondere zigzag baan heb ik vorig jaar in mijn blog al verteld.

Ze heeft niet alleen een mooi kleurenpatroon, met tegenlicht zijn haar poten ook nog doorschijnend.
Het lijnenpatroon op haar rug is heel kenmerkend.
Je kan het vergelijken met de vingerafdruk van mensen of het lijnenpatroon van zebra's.

Zij is een uitzondering in de natuur.

De vrouwtjes zijn namelijk veel mooier dan de mannetjes.

Wat dat betreft mag een mannetje niet klagen, want hij kan kiezen uit uitsluitend mooie vrouwen.

Het mannetje is eigenlijk maar een miezertje vergeleken met de vrouwtjes.

Geen wonder dat het moeite kost om ze op te sporen.

In de paartijd zijn ze samen, dan herken je ze wel.

Ik heb het al eens eerder verteld: 

Je hoeft niet bang te zijn voor deze spinnen, want ze hebben geen enkele belangstelling voor mensen.

Het mannetje heeft wel iets wat het vrouwtje niet heeft.

Kijk maar eens naar zijn "bokshandschoenen".

Dit zijn verdikkingen op de palpen (= tasters).

Ze spelen een rol bij de paring.

Haar palpen zijn veel kleiner.

Hier houdt hij zijn palpen achter zich verborgen.

Kort voor de paring maakt hij een klein netje waarin hij een druppel sperma legt.

Met zijn palpen neemt hij die druppels op waarbij het sperma er als het ware in gezogen wordt.

Bij de paring steekt hij een palp in de geslachtsopening van het vrouwtje.

Alleen bij een vrouwtje van dezelfde soort lukt dit volgens het sleutel-slot principe.

Zich vergissen is onmogelijk.

Bron: http://www.janvanduinen.nl/argiopebruennichi.php

Zoals bekend heeft zij na de paring trek.

Zij gaat op zoek naar het eerste het beste eetbare dat zij kan vinden.

Als man wil je natuurlijk wel bijdragen aan een gezond nageslacht maar om dan ook nog door vrouwlief te worden verslonden gaat wel ver.

Helaas voor hem is het vaak wel de harde realiteit.

Zíj is echter niet te beroerd om in plaats van hem een vlieg te verschalken, maar misschien peuzelt ze beide wel op.

Als begin september de nachten kouder worden daalt er dauw neer op de webben.

In die tijd zie je ook de eerste cocons in de buurt van haar web verschijnen.

Hier zij is nog geheel bedekt met druppeltjes.

Als ze opgedroogd is gaat ze zich om haar cocon bekommeren.

Ik had geluk dat er bij wijze van uitzondering een cocon tamelijk hoog in de begroeiing te zien was.

Zij was nog steeds in de buurt.

Het is wel duidelijk dat ze haar cocon beschermt zo lang ze kan.

In de herfst zal ze echter hoe dan ook doodgaan, opgegeten door een vogel of hoornaar, of van ouderdom.

Als je zo'n intensief leven hebt moet je goed voor jezelf zorgen, bijvoorbeeld door goed te eten.

In oktober zal ik daar een afrondend verslag van laten zien.
Eind september had ik het per ongeluk al op mijn blog gezet, maar kort daarna heb ik het weer verwijderd.
In de loop van oktober komt het alsnog.