Tapuit (Oenanthe oenanthe)

In dit beeldverslag over tapuiten heb ik beelden opgenomen die ik in het voorjaar van 2015 en 2016 heb gemaakt. 

De rest van het jaar kom ik tapuiten maar een enkele keer tegen,
dus ik vermoed dat de vogels die ik gezien heb voornamelijk trekvogels zijn, op weg naar hun zomerverblijf.

Ook al zag ik ze vaak in de buurt van konijnenholen, tekenen van nestelen heb ik nergens gezien.

Als je de twee laatste beelden vergelijkt is het verschil tussen het mannetje en het vrouwtje goed te zien.

Als ze niet op de grond naar wat lekkers aan het zoeken zijn zitten ze vaak in een boom of struik,
 op een plek waarbij ze een goed uitzicht over de omgeving hebben,

Over het algemeen heb ik meer vrouwtjes dan mannetjes gezien, hoewel dat uit de beelden in dit beeldverslag niet blijkt.

Als ze eenmaal wat aan je gewend zijn dan kan je ze redelijk benaderen door voorzichtig over de grond naar ze toe te tijgeren.

Zoals uit het bovenstaande beeld blijkt was het vrouwtje erg waakzaam.

Zo zie ik het graag, op een aantrekkelijke hoogte boven de grond.
Het is dan niet noodzakelijk dat ze veel groter in beeld zijn.

Tapuiten trekken in het najaar langs de kust weer naar hun overwinteringsverblijven.

Opmerkelijk genoeg heb ik ze in de kuststreek dit jaar nog niet gezien.

De kans is wel groot dat ze bij de Zuidpier van IJmuiden worden waargenomen.

Heel karakteristiek, een tapuit op de uitkijk.

Op de grond zoeken ze bedrijvig naar wat eetbaars, zoals sprinkhanen, rupsen en torretjes.

Jammer dat ik geen nestelende tapuiten heb gezien, want een nest met jongen vinden voelt als slagroom op de taart.

Op dit beeld is niet alleen goed te zien waar  tapuiten hun voedsel zoeken, maar bovendien wat ze lekker vinden.

Tapuiten in het duin vind ik net zo kenmerkend voor het gebied als bijvoorbeeld geelgorzen voor heidevelden in Drenthe of op de Veluwe.

Het zal wel duidelijk zijn dat ik alle beelden in de vrije natuur gemaakt heb en niet vanuit een schuilhut.

Ze zijn soms verrassend goed benaderbaar als je niet opdringerig bent.

Op je buik liggen, voorzichtig dichterbij kruipen, hopen dat de vogel niet plotseling andere plannen krijgt en dan zo'n plaatje schieten.

Een mooie voorjaarsdag wordt dan bekroond.

Als ze opvliegen is de stuitvlek een goed herkenningsmiddel.

Dat geldt ook voor hun waarschuwende geluid, dat klinkt alsof er twee kiezelstenen tegen elkaar getikt worden.

Het overkwam mij vaak dat tapuiten in de buurt van roodborsttapuiten voorkwamen.

Ongetwijfeld behoren ze tot dezelfde familie, maar ze verschillen toch behoorlijk.

Het zal wel opgevallen dat ze ik vaak op hun favoriete uitkijkpunten heb gezien.

Hij kwam nog even dichterbij huppen  om eens goed te zien wat er voor vreemds op de grond lag.

Ik moest mijn 100-400 mm lens zelfs wat terugdraaien om hem niet té groot in beeld te krijgen.

Nog een laatste terugblik.

Volgend jaar hoop ik ze weer te treffen.