Najaar 2016

Voor en na mijn vakantiereis naar Zuid-Afrika, Zimbabwe en Botswana ben ik ook in de Nederlandse natuur - in dit geval in de Amsterdamse Waterleidingduinen - aan het rondstruinen geweest.

Ik heb een beeldverslag gemaakt waarvan de beelden eind september en in november zijn gemaakt.

Vervelend genoeg heb ik gemerkt dat sinds enige tijd niet iedereen op mijn blog kan reageren als hij/zij dat wil.
Ik stel het op prijs als degene die toch zou willen reageren mij dan mailt (keesvandommele@gmail.com).
Ik zal de reactie dan zelf op mijn blog vermelden. Ik heb inmiddels feedback verzonden naar Blogger in de hoop dat het probleem opgelost zal worden.
Reageren lukt in ieder geval als je werkt vanuit Google Chrome.

Knobbelzwanen behoren tot de vaste gasten in de AWD. 

Af en toe laat ik mij ertoe verleiden om ze te fotograferen.

Herfst betekent dat je niet alleen verkleurde bladeren ziet, maar ook verteerde bladeren.

Als de nachten kouder worden valt  's morgens vroeg spinrag goed op als er dauwdruppeltjes op afgezet zijn.

Heel vreemd was het om te zien dat het kanaaltje, waardoor het water dieper het duingebied in wordt geleid, overstroomd was.

Dit heb ik eind september gezien.
In november bleek het waterpeil weer normaal te zijn.

Het scheelde minstens 50 cm.

Zo'n beeld krijg je in dat gebied normaal nooit te zien.

Het water was daar terechtgekomen door de overstroming.

Di beeld doet wat denken aan een geiser in IJsland.

Het is echter het dampende water van een kanaaltje tijdens een koele ochtend.

Van de bronst heb ik dit jaar weinig meegekregen.

Deze jonge hinde hield zich wel op in het gebied waar je de bronstactiviteiten over het algemeen goed kan volgen.

Kopergroene bekerzwammetjes heb ik zowel in september als in november nog gevonden, al waren het er niet veel.

Het blijft toch een hele opgave om deze piepkleine zwammetjes - ook met behulp van tussenringen - mooi te fotograferen.

Ook groen bekertjesmos zorgde voor voldoende uitdaging.

Een soort die ik ook al eens eerder heb laten zien zorgde weer voor een paar aardige modellen.
Het is de houtknotszwam, ook wel dodemanshand of dodemansvingers  (xylaria polymorpha) genoemd.

Het lijkt wel of een aantal steeltjes in een soort teer gedompeld is geweest.

Water blijft toch iets bijzonders.
Hier in de vorm van een draaikolk, voortdurend zorgend voor nieuwe beelden.

Eind september waren libellen nog actief.

Deze libel was op het water terechtgekomen en slaagde er niet in om eruit te komen.

Het leverde een bijzonder plaatje op.

Dit beeld is vertrouwder.

Zij namen er rustig de tijd voor, gelijk hebben ze.

Knobbelzwanen zijn soms knap onverdraagzaam.

In dit geval moest er een andere zwaan verjaagd worden.

Geen superplaat, wel een mooie actie.

Zo'n actie laat ook wel eens sporen achter, gelet op deze stille getuige.

Voorzichtig werd ik in het vroege ochtendlicht bekeken.

Ik was nieuwsgierig of er in november nog zwammen te vinden zouden zijn.

Muizenstaartzwammetjes bleken er begin november nog heel wat te zijn.

Een dennenappel kan je natuurlijk zó neerleggen dat je het beeld krijgt waar je tevreden mee bent.

Zoals wel vaker was ik niet de enige die in de zwam geïnteresseerd was.

Eind november bleken grote zaagbekken weer teruggekeerd te zijn uit Scandinavië.

De meesten waren nog behoorlijk schuw, maar dit mannetje had daar geen last van.

De volgende keer komt onder andere deze vriendelijke vriend in beeld: