Zuidpier IJmuiden - december 2016

Dit is nog eens een binnenkomer, zoiets verwacht je niet.

Ook al weet je dat er wel eens vossen gezien worden bij de Zuidpier van IJmuiden, het blijft een verrassing als je er een ziet op amper 200 meter afstand van de vuurtoren aan het eind van de pier.

Hij voelde zich op zijn gemak, lag op een vrij schuine helling, maar hield de omgeving wel in de gaten.

Kort voordat ik hem zag schijnt hij om vis(afval) geschooid te hebben bij een visser die iets verderop zat.

Deze 5e decemberdag was toch al een bijzondere, vol met surprises.

Wie rekent er nu op de volgende vreemde vogel?

Het waren er zelfs twee.

Ik wist niet dat zij bij de pier mogen vliegen.

Dan zie ik toch liever een steenloper die een smakelijk hapje verorbert.

Scholeksters zoeken het water nog wel eens op, meestal op zoek naar schelpdieren.

Waren er dan helemaal geen trekvogels en/of wintergasten?

Gelukkig waren die er ook, helaas soms op een grotere afstand dan ik prettig vond.

Een ijsduiker was er regelmatig gemeld, dus ik was wel blij dat ik hem in ieder geval zag.

Graag had ik hem met zijn prooi van wat dichterbij gezien.

Maar in ieder geval een welkome waarneming.

Dat gold ook voor de zeekoet.

De zon viel niet zo op de vogel als ik graag wilde.

Van alle beelden was dit de beste.

Een eidereend vrouwtje liet zich beter bewonderen.

Niet alleen was ze veel dichterbij, de zon viel ook nog op een mooiere manier op haar.

Ik vond het opmerkelijk dat ze alleen was.

Op het strand waren de meeste drieteenstrandlopertjes druk bezig in de buurt van de waterlijn.

Dit beeld kan natuurlijk nog mooier, maar ik had geen om in het water te gaan liggen.

Zó rustig zie je deze strandlopers zelden.

Ook drieteentjes hebben wel eens jeuk.

Nu nog even de veren lekker uitschudden en dan op zoek naar wat lekkers.

En daar ging zij, met niet ver van haar vandaan zeker nog zo'n 20 andere drieteentjes.

Teruglopend lang Seaport Marina viel mij een aantal huismussen op.

Dit vrouwtje zat een momentje stil bovenop de struik.

Meestal zaten ze verscholen onder of achter takjes.

Een mannetje had een nog mooiere plek gevonden om even van de zon te genieten.

Op 20 december ben ik 's middags naar de pier gegaan.

 Onderweg veranderde het stralende weer tegen alle verwachtingen in in een behoorlijk dichte mist.

Gelukkig bleek bij de pier de zon de mist nog redelijk onder controle te hebben.

 Het was er redelijk zonnig, maar de mist lag wel op de loer.

Er was echter niet zo veel te beleven op de pier.

De vissende meeuw zorgde voor één van de hoogtepunten.

Een drietal eidereenden bleef op een te grote afstand.

De meeuwen zweefden rustig op de niet al te harde wind.

Daar wilde ik wel wat mee spelen, met deze plaat als de mooiste.

De mist kwam langzaam maar zeker meer op.

Een vissersboot repte zich terug naar de haven, terwijl de zon nog net wat licht op de boot liet vallen.

Niet veel later kwam een zeilboot in de sterk opkomende mist in het door de Noord- en Zuidpier begrensde gebied.

Van vogels fotograferen kwam niets meer.

De sfeer in de haven van Seaport Marina was heel anders dan ik gewend was.

Het was bovendien een bijzondere soort mist, koude mist geheten.

Op Schiphol heeft die mist zelfs voor ijsaanslag op de vleugels van vliegtuigen gezorgd.

Zo zie je maar, de natuur en het klimaat zorgen steeds weer voor verrassingen.

Je kan dan clichématig zeggen dat de middag de mist in ging.

Ik voelde dat toch anders.

Je kan het ook gewoon laten gebeuren en denken

"de volgende keer zal het zeker anders zijn".

PRETTIGE KERSTDAGEN