AWD - Januari 2017

Januari was een maand met zeer wisselende omstandigheden.

Zonnige, windstille dagen werden afgewisseld met winderige, regenachtige dagen. 

Bovendien ontbraken mist en vrieskou niet. 

Het zal dan ook geen verrassing zijn dat ik hierdoor zeer uiteenlopende beelden kan laten zien.

Het is een maandverslag, met gemiddeld één foto per dag.

Ik ben deze keer begonnen met een tafeleend man, een soort die je vooral in de wintermaanden regelmatig in de AWD ziet, 

maar die weinig in blogs opduikt.

Vrieskou, ik zei het al.

Rietpluimen gingen hierdoor gebukt onder het gewicht van het gevormde ijs.

Futen - hier in winterkleding - redden zich wel, zeker toen er voldoende open water was.

Op sommige dagen was de wereld bij het begin van de dag berijpt.

Als in de loop van de dag de zon doorbrak smolt alles soms vrij snel weg.
Het regende dan rond de bomen als het ware stukjes ijs, waardoor er een witte kring omheen ontstond.

Deze bel ontstond toen stukjes ijs van een boom in het water vielen.

Ik vind de weerspiegeling van de boom in de bel een mooi detail.

Door een foutje bij mijn instellingen werd deze opname van een zaagbek man een monochroom opname.

Dat was jammer, maar ook weer niet.

Ik weet nu wel zeker dat kleurenbeelden bij natuurfotografie beslist mooier zijn.

Een zaagbek vrouw in volle actie.

Het valt niet mee om geslaagde vluchtbeelden te maken, vind ik.

Over dit beeld ben ik redelijk tevreden.

Goudhaantjes heb ik in januari veel gezien, maar niet vaak mooi kunnen vastleggen.

Dit vuurgoudhaantje bood mij wel een kans.

Vossen kruisten mijn pad deze maand maar zelden.

Deze vos bekeek mij alsof ze wilde beoordelen of zij iets te eten zou kunnen krijgen.
Zij had pech.

Als er niets te halen valt kan je natuurlijk kiezen voor de persoonlijke verzorging.

Zij nam er uitgebreid de tijd voor.

Wilde zwanen waren ook dit jaar in de AWD teruggekeerd. 

Aanvankelijk zag ik ze niet vaak, en dan meestal ook nog van grote afstand.

Later werd dat beter.

Er waren dagen met schitterend weer.

Het water was spiegelglad, het leek wel ijs.

Aan alle voorwaarden voor een mooie foto lijkt dan te zijn voldaan.

Jammer is dan dat de hoofdpersoon -  een zaagbek, brilduiker of zwaan -  op zo'n moment ontbreekt.

Een waterral op het ijs of in het water heb ik een aantal keren gezien, 

maar steeds op een plek waar het onmogelijk was een fatsoenlijke foto te maken.

Ik moet voorlopig tevreden zijn met dit beeld.

Merels zie je maar af en toe in een blog, maar deze dame verdient hier een plaatsje.

Zij was in een drassige omgeving naar voedsel aan het zoeken.

Tafeleenden heb ik tamelijk regelmatig gezien.

Soms waren ze alleen, maar meestal in het gezelschap van kuifeenden, krakeenden en krooneenden.

Ook al zijn kuifeenden vrij algemeen, ik vind het toch vaak een uitdaging om er een mooie plaat van te maken.

Brilduikers heb ik meerdere malen van veel dichterbij kunnen fotograferen.

Toch heb ik deze keer voor dit beeld gekozen omdat het goed past bij de koude, wat nevelige omstandigheden van die dag.

De eenzaamheid, het ijs op de achtergrond en de wat kille uitstraling geven de omstandigheden goed weer.

Op een andere dag zag ik dit brilduiker vrouwtje in een groot wak.

Ze komt later in een ander beeldverslag nog een keer prominenter in beeld.

Het begon op een zekere dag te dooien, de meeste vogels hadden het wak toen al verlaten.

Deze fuut was de enige vogel die er was achtergebleven.

Er is nauwelijks verschil tussen de kleur van het water en het ijs dat op de achtergrond nog te zien is.

Soms kwam ik ijsstructuren aan rietstengels tegen die een paar cm boven het water zweefden.

De dooi had al ingezet.

De vormen waren vaak heel grillig.

Deze zaagbek man besloot er vandoor te gaan, hij bewoog zijn vleugels al omhoog.

Een paar tellen later was hij vertrokken. 

Roodborstjes behoren tot de veel gefotografeerde vogels in de wintermaanden.

Vreemd genoeg is er dit jaar - in tegenstelling tot andere jaren - geen roodborstje in onze tuin verschenen.

Een blauwe reiger stond volkomen doodstil naast een pad.

Je rekent erop dat de vogel weg zal vliegen als je te dichtbij komt.

In dit geval bevestigde de uitzondering de regel.

Een paar dagen later zag ik niet ver van de plek waar ik de hierboven afgebeelde reiger heb gezien deze vogel langs de oever liggen, gedeeltelijk bedekt met ijs.

Je denkt dan al gauw dat de vogel die het atypische gedrag vertoonde het niet overleefd heeft.

Maar......., even verderop stond een blauwe reiger te vissen.

Het zal een mysterie blijven of de eerder waargenomen vogel nog leeft of dat hij dood is.

Ruige rijp zorgde voor een schitterende natuurbeleving.

In een eerder blog heb ik daar al aandacht aan besteed.

Toch hoort de ruige rijp ook in het maandoverzicht thuis.

Zo kan ik nog wat extra beelden kwijt. 

Reeën in zo'n mooie omgeving vragen om een foto.

Waren berijpte kikkers in mijn blog over de ruige rijp al bijzonder, deze mag er ook zijn.

Het is inmiddels wel duidelijk dat kikkers 's winters soms op een heel trage manier actief zijn.

Een kikker die geheel in het ijs opgenomen was vond ik echter ook zeer opmerkelijk.

Ik kan mij niet voorstellen dat deze het overleefd heeft.

Overigens zag ik wel meer kikkers op hun rug op de bodem van  kanaaltjes liggen, terwijl er geen ijs meer in de buurt was.

Knobbelzwanen zijn vaak aan mensen gewend, of ze trekken zich niets van hun aanwezigheid aan.

Ik kreeg een kijkje op de binnenkant van de snavel.

Wilde zwanen zochten langs de veilige rietkraag naar voedsel.

Ze voelden zich daar overduidelijk thuis.

Ze boden mij zelfs de kans dit verslag op een liefdevolle manier te besluiten.