Madagaskar - Lemuren deel 2

Deze post zal de laatste zijn van onze reis naar Madagaskar.

Een viertal soorten lemuren mag voor de afronding zorgen.

In één van de bekendste natuurparken van Madagaskar -  Isalo NP -  troffen we rode koolmaki's
(red-fronted brown lemurs, Eulemur rufifrons).

We zagen ze op een snikhete dag waarbij de zon zorgde voor knalhard licht.

De kleurverschillen op de beelden hebben te maken met de sekse ( mannetjes hebben een grijze vacht, vrouwtjes een bruinrode) en met verschil in kleurweergave van verschillende camera's.

De zwarte baan op hun snuit geeft ze een opvallend uiterlijk.

Net als geldt voor andere lemuren is hun aantal de laatste jaren achteruit gegaan,
maar de teruggang is nog niet zó verontrustend dat ze op de rode lijst gekomen zijn.

Ze hadden ontdekt dat het aantrekkelijk is om in de buurt van een picknickplaats rond te hangen en wat te eten te bietsen.

Ze schroomden ook niet om soms op een tafel te springen en snel wat mee te nemen.

Het zal niemand verbazen dat dit een zwarte maki is, officieel Eulemur macaco, black lemur.

Maar let op, dit is het mannetje.

Vrouwtjes hebben een bruinrode vacht.

De dieren leven in Noord-Madagaskar en zijn daar endemisch.

Ze waren duidelijk aan mensen gewend en kwamen verrassend dichtbij.

Af en toe was mijn 100-400 mm lens onhandig.

Zij volgden de kijkers, meestal vanuit de hoogte maar soms ook op ooghoogte.

Het stikte er van de muggen, we moesten flink Deet gebruiken, maar het hielp nauwelijks.

De maki's leken er geen hinder van te hebben.

Bij wijze van variatie liepen we in Lokobé NP nu eens niet in een zeer vochtig regenwoud, hoewel er vocht genoeg was.

We werden in Isalo NP ook nog verrast met een witte, dansende sifaka 
( Propithecus Verreauxi, Verreaux sifaka).
Wat kan dat beest springen en dansen!

Een plaat maken van het dansen was nauwelijks te doen, zo snel ging hij.

Toen hij in een boom wat ging zitten eten ging het beter, maar ja, dat harde licht...........

Rusteloos bleef hij wel, want even later zat hij weer een aantal bomen verderop.

Zijn lange achterpoten zorgen ervoor dat hij kan klimmen en springen als de beste, maar op vier poten lopen kost hem veel moeite.

Het ziet er wat onhandig uit omdat zijn voorpoten in verhouding kort zijn.

Maar als hij op zijn achterpoten gaat staan danst hij in hoog tempo over de paden naar de boom die hem aantrekkelijk lijkt.

Het ziet er dan zeer elegant en gracieus uit.

Hoog in de boom hield hij de kijkers goed in de gaten.

Het was geweldig om hem bezig te zien, maar tegelijk knap lastig om er platen van te maken die mij bevielen.

Bij een verslag over Madagaskar mogen ringstaartmaki's (Lemur catta, ring-tailed lemur) natuurlijk niet ontbreken.

De eerste katta's, zoals ze ook wel genoemd worden, zagen we in Anja Community Reserve.

De plaatselijke bevolking is daar betrokken bij het wildbeheer, 

zodat ze geen bossen meer hoeven te kappen om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien.

We zagen een groep van zo'n 25-30 ringstaartmaki's die langzaam maar zeker via de bomen en over de grond naar een meertje  gingen om te drinken.

Ze moesten natuurlijk wel goed opgewarmd zijn en deze maki nam daar nog even de tijd voor.

Dit is niet wat je denkt.

Deze uit de kluiten gewassen man nam deze pose aan om de omgeving even goed in zich op te nemen.

De houding is vertrouwd, maar dan wel bij mensen en niet bij (half)apen, voor zo ver ik weet.

Ze dronken wat, ze zochten naar voedsel, maar ze waren nauwelijks schuw zolang je niet teveel bewoog.

Zo konden we ze in hun natuurlijke habitat bekijken.

Voor velen zijn het een soort knuffeldieren, maar zo ver laten ze het niet komen.

Dorst gelest; toen was het tijd voor de maki om al die snoeshanen eens van dichtbij te bekijken.

 In Camp Catta, waar we twee nachten sliepen, zag ik dat zonnecollectoren multifunctioneel kunnen zijn.

's Nachts koelde het soms flink af waardoor condens op de collectoren ontstond.

De pragmatische maki's likten in de vroege ochtend het vocht van de collectoren.

Daarnaast functioneerden de maki's ook nog als wekker.

Als het licht begon te worden ontwaakten ze, waarna ze op de metalen daken van de huisjes sprongen, 

op weg naar een plek waar ze zich goed konden opwarmen.

De sprongen veroorzaakten flinke knallen waardoor je meteen klaarwakker was.

Overdag waren ze de hort op, maar aan het eind van de middag keerden ze terug.

Een beetje eten, een beetje relaxen, een beetje mensen bekijken.

Stress?

Welnee, rustig kijken wat die man met dat vreemde apparaat, waardoor hij steeds kijkt, nu eigenlijk wil.

Ik was daar trouwens helemaal alleen met de maki's.

De dieren zochten zelf voedsel, ze werden absoluut niet gevoerd.

Ze waren blijkbaar wel aan mensen gewend want ze waren redelijk goed te benaderen, tot op zekere afstand.

Dat ze goed kunnen klimmen weet iedereen.

Het maakt ze ook niets uit wat voor soort ondergrond het is.

Het was geweldig om ze zo in hun natuurlijke omgeving bezig te zien.

Daar kan geen natuurpark tegen op, hoe mooi en goed verzorgd het ook is.

Zoals gezegd sluit ik hiermee het verslag van mijn reis naar Madagaskar af.

Behalve een aantal berichten op mijn blog heb ik mijn ervaringen vastgelegd in een reisverslag en twee flinke fotoboeken.

Een reis om nooit te vergeten.

Ik wil iedereen bedanken die mijn reis naar Madagaskar op mijn blog gevolgd heeft en vooral degenen die er ook nog op gereageerd hebben.

Ik wens iedereen prettige feestdagen.