AWD - november 2017

November is vaak nat, winderig en stil, een meestal wat saaie maand.

De tijd van de paddenstoelen is nagenoeg voorbij, veel vogels hebben een aantrekkelijker vakantieoord opgezocht en wintergasten laten zich nog maar beperkt zien.

Tot mijn verrassing zag ik nog een aantal bijzondere zwammen en mossen, ten dele wel in verval.

Verval past ook goed bij de maand november.

Ik ben dit maandoverzicht begonnen met een aardster, overduidelijk over zijn hoogtepunt heen.

Er stond een groepje van een vijftal aardsterren vlakbij een pad waar ik regelmatig langskom,
 jammer dat ik ze niet in volle glorie heb gezien.

Mijn oog viel op een keer op deze grijze schijfjes.
Het plantje heet klein leermos (Peltigera rufescens).
  Toen ik er wat meer op lette bleek het daar tamelijk uitbundig te groeien.
De schijfjes deden mij denken aan een soort vissenschubben.

De onderzijde lijkt wat "harig".

Ik heb geen idee wat voor soort zwammetje dit geweest is.

Zijn beste tijd had hij wel achter de rug.

Van de andere kant bekeken staat hij er in mijn ogen mooier op.
Een waardige representant van november, het verval overtuigend weergevend.

Deze wat merkwaardige zwam voelde zich thuis op een oude knar, zoals oude boomstronken ook wel genoemd worden.

Wellicht is het een raadsel waarom ik deze plaat laat zien.

Ik heb dat gedaan om hem te kunnen vergelijken met een veel jongere versie, als het tenminste dezelfde soort is,
die op dezelfde oude stronk te zien was.
Deze lijkt net op een gescheurde verpakking waaruit kleine korreltjes gerold zijn.

Een beetje ruimte voor opvallende waarnemingen in de natuur mag er op mijn blog wel zijn.

Heidelibellen houden het lang vol in november, ze vinden zelfs nog tijd om te paren.

Deze libel had zich niet vergist, ook al was hij druk bezig.
Hij had een soort schietmot als snack van de dag gevangen.

Veel bezoekers van de AWD zullen deze zwam wel herkennen, omdat hij vrijwel jaarlijks op dezelfde boomstam verschijnt.

Het is een pruikzwam (Hericium erinaceus) die ook wel eens om de een of andere reden apenkop genoemd wordt.

Dit jaar bleef hij tamelijk klein, hooguit zo'n 15 cm doorsnede.

Nu ik eenmaal weet waar ik op moet letten viel mijn oog ook in de AWD op gewone wimperzwammetjes die ik dit jaar voor het eerst in Groenendaal had gezien.

Zo'n wimperzwammetje kon ik natuurlijk niet negeren.

Het was nog een hele toer om hem met behulp van tussenringen te vereeuwigen zoals ik wilde.

Dit triootje - de allerkleinste twee voor het gemak even negerend - had een losliggende tak gekozen om op te groeien.

Dat schiep mogelijkheden om wat te experimenteren.

De grootste scherp en de anderen wat meer op de achtergrond vond ik de mooiste combinatie.

Niet ver ervandaan stond het vol met dit type kleine zwammetjes, die zich vooral thuis voelden op een zanderige bodem.

Er zit een klein gaatje in de bol, waaruit ongetwijfeld sporen zijn verstoven.

Het druppeltje onder de hoed was een bonus.

In het infiltratiegebied ben ik op zoek gegaan naar wilde zwanen.

Ik vond er een zevental, maar helaas waren het wilde knobbelzwanen.

Ze waren bezig met rusten of poetsen.
Op de achtergrond hoorde ik een damhert burlen.
Dat voelde bizar omdat het al 22 november was.
Wellicht was hij een beetje van slag.

Even een moment om een zonnebad te nemen.
In het voorjaar zou je kunnen denken dat zijn/haar partner in aantocht was.

Ik kom nog een keer terug op de aardsterren. 

Hun tijd was voorbij, maar ze stonden er wel mooi bij.

Ook verval kan mooi en sfeervol zijn.

Dit vliegenzwammetje was een zeer verrassende vondst.

Op 22 november - toch al een bijzondere dag - had ik geen vliegenzwam meer verwacht.

Op dezelfde 22 november zag ik grote zaagbekken, twee mannetjes en een vrouwtje.

Een teken dat de wintergasten nu echt in aantocht zijn.

Omdat ze de eersten van dit jaar zijn krijgen ze hier een plaats.
Er is  vanzelfsprekend ook ruimte voor waarnemingsplaatjes op mijn blog.

Eerdere jaren heb ik veel mooiere platen van zaagbekken kunnen maken.

Het zal duidelijk zijn dat mooie platen van zaagbekken maken één van de doelen van de komende maanden zal worden.

Vossen hebben in de wintermaanden een prachtige volle vacht.

In het licht van de laaghangende zon kreeg de vacht een warme kleur.

De vos dacht er het zijne van en ging onverstoorbaar zijn eigen gang.
Hij keek mij nog een laatste keer aan en draaide zich toen om, waarna hij uiteindelijk tussen de begroeiing verdween.