AWD - mei 2018 deel 2

In mei zorgen vooral libellen ervoor dat je talloze mogelijkheden krijgt om ze te vereeuwigen.

Ze zijn echter heel  goed in het kiezen van een voor een fotograaf  onaantrekkelijke achtergrond.

Ik heb geprobeerd extra aandacht aan die achtergronden te besteden.

Een viervlek mag deze serie beginnen, later volgen er meer.

Eind mei zat deze meikever op een wandelpad, nagenoeg onbeweeglijk.

In zijn directe omgeving lag een aantal dode soortgenoten.

De maand was bijna voorbij;  het leven van deze kever liep ongetwijfeld ook op zijn eind.
Hij heet niet voor niets meikever.

Door zo'n plek te kiezen liepen ze ook nog gevaar onder een schoenzool geplet te worden.

Vlinders, zoals dit icarusblauwtje, zag ik in de maand mei betrekkelijk weinig.

In een publicatie van Jaarrond Tuintelling las ik dat vlinders een junidip doormaken.

De junidip schijnt door het mooie weer enkele weken naar voren te zijn geschoven, waardoor de naam "meidip" beter op zijn plaats was geweest.

De voorjaarsvlinders hebben voor nageslacht gezorgd, waarna ze na enige tijd zijn gestorven.

De rupsen doen hun best zich kogelrond te eten en gaan zich daarna verpoppen.

Daarna is het wachten op de zomervlinders.

De argusvlinder was de enige van zijn soort die ik tegenkwam.

Dit duo kleine parelmoervlinders was nog druk bezig zich in te spannen om voor nageslacht  te zorgen.

Ze kozen hiervoor uitsluitend de zanderige grond op.

Deze gast was voor mij een onbekende.

Het blijkt een zwartkopvuurkever (Pyrochroa  coccinea) te zijn.

Hij klom op een lange grasspriet, maar die plek was niet aantrekkelijk voor een mooie plaat.

Ik heb de grasspriet voorzichtig geplukt en hem op een liggende boomstam gelegd.
De kever vond dat prima en bleef rustig op de grasspriet zitten.

Hier loopt  de kever als een volleerde koorddanser over de grasspriet.

Hij ging vervolgens nieuwsgierig op onderzoek uit.

Toen hij genoeg gezien had koos hij het luchtruim.

Wellicht niet 100% scherp, maar wel een mooie waarneming.

Als je dit ziet weet je dat je te laat bent.

De bijbehorende libel was al uitgeslopen en vloog waarschijnlijk in de buurt rond.

(In juni was ik wel op tijd en heb ik het uitsluipen van viervlekken goed kunnen volgen).

Het was druk met parende juffers.

Hier één van de vele momenten, allemaal iets verder van mij weg dan ik graag wilde.

Gewone oeverlibellen ( Orthetrum cancellatum) waren ruimschoots aanwezig.

Hier nog een keer.

Een libel die ik nog niet zo vaak had gezien is de gevlekte witsnuitlibel (Leucorrhinia pectoralis).

Tussen alle viervlekken viel hij wel op.

Een familielid is de Noordse witsnuitlibel (Leucorrhinia rubicunda).

Op de vorige plaat was zijn witte snuit niet zichtbaar, maar op deze manier wel.

Met beide witsnuitlibellen, die ik in bescheiden aantallen zag, was ik heel tevreden.

Met een aantal platen van een viervlek (Libellula quadrimaculata) sluit ik deze serie af.

Zoals gezegd heb ik extra aandacht aan de achtergrond besteed.

Daarnaast heb ik gezocht naar plaatjes die wat minder standaard zijn.

De viervlekken zaten vaak iets verder bij mij vandaan dan ik wilde.

Desondanks had ik geen zin om de platen sterk te croppen.

Een aantal soorten die je in het duingebied regelmatig ziet rondvliegen ontbreekt hier.

Het spreekt voor zich dat die een doel worden in de komende maanden.