Polders Poelgeest juni 2018

4 Juni werd voor mij een bijzondere dag, zoals bovenstaand beeld al enigszins aangeeft.

Zoals wel vaker begon het heel onverwacht, deze keer met veel geplons  en gespetter.

De lightbox blijkt bij mij in Google nog steeds niet te werken, waardoor het lastig wordt om vergrotingen te bekijken.
Wanneer je Firefox download en mijn blog daarin opent zijn de problemen voorbij.

Terwijl ik op mijn gemak naar de eerste plas liep hoorde ik achter het riet op meerdere plaatsen geplons  en gespartel alsof er een flink gevecht gaande was.

Het deed mij denken aan wat ik een paar jaar geleden daar ook had gezien: het paaien van karpers.

Dat was het nu ook.

In een flits zag ik een karper even boven water.

Het was een flinke opgave om er acceptabele beelden van te maken, want alles ging niet alleen snel maar de acties vonden vaak op een moeilijk te voorspellen plek bij de oever plaats.

Iedere karpervrouw mocht zich "verheugen" in de belangstelling van een aantal opdringerige mannen.

Uiteindelijk lukte het meestal één man wel om haar te verleiden om naar het riet te zwemmen,
waarbij hij achtervolgd en afgeleid werd door de concurrentie.

Of het uiteindelijk opleverde wat hij wilde was in het gespetter niet te zien.

Zoals door het opspattende water wel duidelijk wordt is dat de uiteindelijk sterkste man het niet cadeau kreeg.

Het blijft een bijzonder schouwspel om op een groot aantal plaatsen langs het riet,
maar ook in het midden van de plas de karpers bezig te zien.

Bizar was het wel om later in de naburige plas een zestal dode karpers en twee dode snoeken langs de kant te zien liggen.

Het is gissen naar een verklaring.

De zwanen die in het midden van de plas landden waren absoluut niet bezig met voortplanting (geweest).

Onder begeleiding van de ouders scharrelden een aantal kuikens van waterhoentjes voedsel zoekend over de vrijwel droog gevallen modderige bodem.

Een van zijn ouders vloog met veel kabaal op een ander waterhoentje af en ging dit onvervaard te lijf.

Er bleken twee stelletjes waterhoen te zijn, die hun territorium blijkbaar met volle inzet wilden afbakenen.

Het ging er knap heftig aan toe.

Het visdiefje leek alles vanuit de lucht eens rustig te bekijken.

Het ging hem uiteraard om visjes, maar ik heb niet gezien dat er iets gevangen werd.

Hij ging het na een tijdje vruchteloos in de lucht hangen ergens anders proberen.

Aan de beelden is goed te zien dat zon en bewolking elkaar nogal eens afwisselden.

Je moet even goed kijken met welke dieren je hier te maken hebt.

Uiteraard is het wel te zien, maar zo zie je het niet zo vaak.

Zo (her)kennen we ze beter.

Ze huppelden wat over het pad en door de begroeiing zonder heel erg schuw te zijn.

Ze letten wel heel goed op, want op een gegeven moment vonden ze het toch te druk worden en verdwenen in de begroeiing waar ze niet meer te volgen waren.

Een blauwe reiger zie je in dit gebied vaak.
Geen wonder, er is genoeg voedsel te vinden.

Hij besloot naar de overkant te vliegen, waar de dode karpers lagen.
De karpers negeerde hij volledig.

Als je ziet aankomen dat hij gaat opvliegen probeer je daar natuurlijk op in te spelen in de hoop er een of meerdere mooie platen aan over te houden.
Hier was ik zeer tevreden mee.

Rustig vloog hij naar de overkant onder het slaken van zijn bekende kreet.
Hij werd daar niet veel later aangevallen door twee meerkoeten, die daar waarschijnlijk jonkies hadden.
Het was een grappig gezicht om die kwade meerkoeten tegen de poten van de reiger op te zien springen.
De reiger blies wel de aftocht.

Zo kom ik bij de hoofdpersoon, de boerenzwaluw,  die dit verslag gaat afronden.
Een paar keer zaten boerenzwaluwen op de grond, maar de meeste keren hadden ze een geschikt boompje uitgekozen.

Gelukkig waren de zwaluwen niet al te schuw maar redelijk benaderbaar.
Ik kon zo zoeken naar een passende achtergrond.

Ook al vlogen ze weg als ik te dichtbij kwam (of om welke reden dan ook), ze keerden steeds op hetzelfde boompje terug.

Er was nog een andere favoriete boomtak.
Ik hoorde van een vogelaar dat er vlakbij een nest was.

De snavel werd op gezette tijden eens flink open getrokken.

Het leek net of hij op goedkeuring en applaus wachtte.
Hij lette vanzelfsprekend wel op en hield mij goed in de gaten.
Heel langzaam probeerde ik wat dichterbij te komen.
Dat lukte heel behoorlijk.

Als ze hun snavel openen krijg je een goede indruk van de opening die zichtbaar wordt.

Wat een imposante opening!
Daar kunnen ze heel wat muggen mee verschalken.
Hopelijk doen ze goed hun best want de komende tijd schijnt er een "muggengolf" aan te komen die voor ons niet veel goeds voorspelt.

Hiermee komt een eind aan dit verslag.
De boerenzwaluw is ruim bedeeld, mede door het geluk om goed passende achtergronden te vinden.

Er was nog veel meer te zien zoals o.a. blauwborsten, bergeenden met een groot aantal pullen, nijlganzen en grauwe ganzen met kroost.
Er zijn dagen dat ik minder rijk bedeeld werd.

De volgende keer komen "vleugels" aan bod.