Wellicht denken wielerliefhebbers dat ik het hier over een bekende, succesvolle wielrenner zal gaan hebben,
maar daar is geen sprake van (de naam is trouwens niet helemaal correct gespeld).
De hoofdpersoon is deze keer een grote groene kikker die de alleenheerschappij had in een poeltje in het duingebied.
Ik ben er twee keer geweest en laat hier de meest opvallende gebeurtenissen zien.
Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.
Als de lightbox in Google niet werkt, helpt het om Firefox te downloaden en dan mijn blog te bekijken.
De lightbox werkt daar wel.
Er was de eerste keer voortdurend een blauwe glazenmaker (Aeshna cyanea) actief rond de poel.
Als zij rond vloog ging het te snel voor mij om er een scherpe plaat van te maken,
maar tot mijn plezier nam ze er de tijd voor om even op een in het water liggende tak plaats te nemen.
De kikker kwam even buurten maar kreeg geen kans om een aanvalspoging te doen, als hij dat al durfde.
Het was niet de enige fanatiek jagende libel.
Een andere telg uit het geslacht van de glazenmakers liet zich ook niet onbetuigd:
een paardenbijter (Aeshna mixta).
Een interessante naam overigens.
Het is duidelijk te zien dat hij zijn beste tijd achter de rug had, want van een van zijn vleugels was een flink stuk verdwenen.
Het stoorde hem niet zo te zien.
Als de kikker weer eens opdook bleef hij meestal een tijdje liggen om de omgeving in zich op te nemen.
Af en toe zwom hij een stukje, waarbij hij mij in de gaten hield.
Als ik iets te dichtbij kwam naar zijn zin, dook hij korte tijd onder.
Er was nog meer te beleven.
Een sprinkhaantje was in het water terecht gekomen, waarbij hij ten prooi viel aan een waterkever.
(beter te zien op de vergroting)
Er doken een heleboel beestjes op.
Eerst dacht ik dat het kleine kikkertjes waren die voorzichtig boven water kwamen kijken.
Al gauw zag ik dat het iets anders was, een beestje dat ik niet kende.
Iemand heeft bedacht dat dit diertje tenger bootsmannetje (Notonecta viridis) genoemd gaat worden.
Hoe verzín je zo'n naam?
Ik vind het ook lastig om te zeggen dat dit een tenger bootsmannetje is en geen gewoon bootsmannetje.
Ze doken op, dreven wat rond en bleken zelfs te kunnen vliegen.
Ze vlogen rechtstreeks vrijwel loodrecht uit het water op.
Hij was er ook nog steeds, nieuwsgierig als altijd.
Hij kreeg ook trek.
Op deze tak landden aanvankelijk diverse juffers.
De kikker loerde er op en probeerde steeds dichterbij te komen.
De juffers vlogen een paar keer weg, maar kwamen ook steeds weer terug.
Ik zat klaar om de naderende actie op de plaat vast te leggen.
Het zou toch geweldig zijn om te zien hoe een juffer gegrepen werd.
Helaas, ik werd even door glazenmakers afgeleid.
Ik hoorde tegelijkertijd geplons en zag de kikker met zijn rug naar mij toe smakkende bewegingen met zijn kaken maken.
Daar ging mijn kans op mijn foto van het jaar.
Dat was even slikken, maar mijn blik viel toen op een hevig spartelende libel in het water.
Libellen kunnen niet zwemmen, dus de nood werd hoog.
Hij was in het water terecht gekomen en deed nu zijn uiterste best om er weer uit te komen.
Het heftige gespartel was niet mooi op de plaat te krijgen, ondanks een zeer korte sluitertijd.
Als hij even moest bijkomen van zijn inspanningen lukte het beter.
De lichtinval had grote invloed op de beelden die ik maakte.
De blauwe gloed langs bijvoorbeeld de vleugels ontbreekt hier volledig.
Het leek wel of hij wanhopig om hulp vroeg.
Hij moest steeds even rusten om weer krachten op te doen voor een volgende spartelpartij.
Hij kwam langzaam maar zeker in de buurt van waterplanten die hem misschien houvast konden bieden.
Uitgeput dreef hij verder totdat hem een helpende tak werd aangeboden.
Hij greep zich eraan vast, waarna ik hem op een waterplant konden afzetten.
Al gauw zag ik dat het niet genoeg was, want hij was te nat.
Bovendien bedekten waterplantjes zijn vleugels.
Met een takje heb ik hem uit het water gevist en hem op een stuk hout in de zon gelegd.
De kracht van de zon was zo groot dat hij niet veel later helemaal opgedroogd was zodat hij weer weg kon vliegen.
Een bijzondere ervaring rijker.
De kikker had van de belevenissen van de libel niets meegekregen.
Misschien maar goed ook.
Hoe zou het gegaan zijn als hij de libel ontdekt had?
Hij voelde zich kiplekker in het aangenaam warme water, ook al was er toen geen prooi in de buurt.
Als zij rond vloog ging het te snel voor mij om er een scherpe plaat van te maken,
maar tot mijn plezier nam ze er de tijd voor om even op een in het water liggende tak plaats te nemen.
Een andere telg uit het geslacht van de glazenmakers liet zich ook niet onbetuigd:
een paardenbijter (Aeshna mixta).
Een interessante naam overigens.
Het stoorde hem niet zo te zien.
Als ik iets te dichtbij kwam naar zijn zin, dook hij korte tijd onder.
Een sprinkhaantje was in het water terecht gekomen, waarbij hij ten prooi viel aan een waterkever.
(beter te zien op de vergroting)
Eerst dacht ik dat het kleine kikkertjes waren die voorzichtig boven water kwamen kijken.
Al gauw zag ik dat het iets anders was, een beestje dat ik niet kende.
Hoe verzín je zo'n naam?
Ik vind het ook lastig om te zeggen dat dit een tenger bootsmannetje is en geen gewoon bootsmannetje.
Ze vlogen rechtstreeks vrijwel loodrecht uit het water op.
Hij kreeg ook trek.
De kikker loerde er op en probeerde steeds dichterbij te komen.
De juffers vlogen een paar keer weg, maar kwamen ook steeds weer terug.
Ik zat klaar om de naderende actie op de plaat vast te leggen.
Het zou toch geweldig zijn om te zien hoe een juffer gegrepen werd.
Helaas, ik werd even door glazenmakers afgeleid.
Ik hoorde tegelijkertijd geplons en zag de kikker met zijn rug naar mij toe smakkende bewegingen met zijn kaken maken.
Daar ging mijn kans op mijn foto van het jaar.
Libellen kunnen niet zwemmen, dus de nood werd hoog.
Het heftige gespartel was niet mooi op de plaat te krijgen, ondanks een zeer korte sluitertijd.
Als hij even moest bijkomen van zijn inspanningen lukte het beter.
De blauwe gloed langs bijvoorbeeld de vleugels ontbreekt hier volledig.
Het leek wel of hij wanhopig om hulp vroeg.
Hij kwam langzaam maar zeker in de buurt van waterplanten die hem misschien houvast konden bieden.
Hij greep zich eraan vast, waarna ik hem op een waterplant konden afzetten.
Al gauw zag ik dat het niet genoeg was, want hij was te nat.
Bovendien bedekten waterplantjes zijn vleugels.
Met een takje heb ik hem uit het water gevist en hem op een stuk hout in de zon gelegd.
De kracht van de zon was zo groot dat hij niet veel later helemaal opgedroogd was zodat hij weer weg kon vliegen.
Een bijzondere ervaring rijker.
Misschien maar goed ook.
Hoe zou het gegaan zijn als hij de libel ontdekt had?
