Zeeolifanten, zuidkapers en Patagonische zeeleeuwen

Op en bij het schiereiland Peninsula Valdés hebben we zeeolifanten, zuidkapers en Patagonische zeeleeuwen - ook wel manenrobben genoemd - gezien, stuk voor stuk nieuwe soorten voor ons.

Allereerst zeeolifanten (elephant seal, Mirounga leonina).

De mannen kunnen tot 5 meter lang worden en 2200-4000 kg wegen, de vrouwtjes blijven daar wat op achter met een lengte van 3,5 meter en een gewicht van 350-800 kg.

De jongen wegen 40-45 kg bij hun geboorte.

Hier wordt er nog een gezoogd.

Jongere dieren stoeiden wat met elkaar.

Één van de volwassen mannen lag op zijn gemak het strand in de gaten te houden.

De neus van volwassen mannen is uitgegroeid tot een kenmerkende slurf, die opgeblazen wordt in de paartijd.

 Ze proberen daarmee hun tegenstanders en vooral de vrouwtjes te imponeren.

Zo lang er nog vrouwtjes op het strand zijn waarmee hij zou kunnen paren gaat deze bul niet weg naar zijn zomerverblijf.

Als het paarseizoen voorbij is vertrekt hij met de andere zeeolifanten richting Antarctica.

Jongere mannetjes doen nog wel eens toenaderingspogingen tot vrouwtjes, maar ze krijgen geen schijn van kans tegen de volwassen mannen, die het alleenrecht op een harem opeisen.

Deze moeder begroef haar snuit in het strand en gooide met een flipper zand over zichzelf en haar kind.

Interessant gedrag, maar waarom?

De heerser van de harem dacht er het zijne van.

Eerder die dag hadden we ons ingescheept om op walvissafari te gaan.

Succes gegarandeerd volgens de begeleider, die daar veel wetenschappelijk onderzoek doet.

We moesten wel wat geduld hebben maar uiteindelijk kwamen wij in de buurt van een zuidkaper (Southern right whale, Eubalaena australis), die hier zijn kop boven water heft.

De baai waar we voeren is het gebied waar deze walvissen paren en hun jongen krijgen. 

De kans is daardoor groot om moeders met hun jong te zien - zoals hier - als je er in de juiste tijd van het jaar bent (half juni - half december).

Zuidkapers worden ongeveer 15 meter lang en kunnen tot 60.000 kg wegen.

Een kalf weegt bij de geboorte ongeveer 1000 kg, bij een lengte van 5-6 meter.

De draagtijd van zuidkapers is 12 maanden.

Iedereen wil tijdens de speurtocht naar walvissen een mooie staart boven water zien, het liefst van dichtbij.

Dit gebeurde af en toe, maar niet zo mooi als ik tijdens een eerdere reis al eens had gezien.

De derde soort, Patagonische zeeleeuwen, hebben we die dag ook gezien maar de volgende dag nog beter.

Deze nog tamelijk jonge Patagonische zeeleeuw, ook wel manenrob (South American sea lion, Otaria flavescens) genoemd, zagen we vanaf de boot tijdens de walvissafari.

Een manenrob in een kenmerkende rustpose.

Langs de kust van de Atlantische oceaan was nog een andere kolonie te vinden, namelijk in Punta Loma.

Jonge zeeleeuwen verlieten het strandje regelmatig om te gaan zwemmen en ravotten met leeftijdgenoten.

Voor zo'n kleine waren de af en aan rollende golven nog een heel avontuur.

De omringende rotsen werden net als het strandje zo optimaal mogelijk gebruikt.

Het was goed te zien (en te voelen) dat het lente was.

Bij de zeeleeuwen joegen de hormonen door het lijf.

Als de haremleider even niet oplet gaan andere zeeleeuwen voor hun kansen.

Dit jonge mannetje probeert een jong vrouwtje te verleiden, onder belangstelling van een ander vrouwtje.

De liefde kwam duidelijk van twee kanten.

Toen zij naar het strandje ging volgde hij haar onmiddellijk.

Zij keek hem nog eens vanuit een ooghoek wat plagerig aan en .........

...... ging het water weer in, waar enkele "vriendinnen" zich ermee bemoeiden.

Het mannetje ging tenslotte onverrichter zake alleen het diepere water in.

Zij had een spelletje met hem gespeeld en hem valse hoop gegeven.

Uiteraard waren er ook een paar zeer dominante mannen.

De mannen kunnen tot 300 kg zwaar worden, bij een lengte van zo'n 2,5 meter.

De vrouwtjes zijn wat kleiner en kunnen maximaal ongeveer 150 kg wegen.

De jongen worden na een zwangerschap van 10 maanden geboren.

Ze wegen dan 10-15 kg en ze zijn dan ca. 80 cm lang.

Ook stoere mannen zijn wel eens bekaf.

Er is dan altijd wel een vrouwtje dat als "hoofdkussen" kan dienen.

Een keer flink gapen ...........

........ en dan is hij er weer helemaal klaar voor ( wat het ook moge zijn).

Aan zijn uiterlijk is heel goed te zien waarom deze soort zeeleeuw heet.

Ook de naam" manenrob" is heel toepasselijk voor deze soort.